Kłamca

Mimo świetnych recenzji dla tej serii mnie nie zachwyciła.

Mimo świetnych recenzji dla tej serii mnie nie zachwyciła.

Pokaż mimo to

Wciąż pamiętam moje pierwsze zetknięcie z "Kłamcą", mimo, że było to jakoś w 2006... prawie pół życia temu. Pierwszą część przeczytałem na raz, po drugą gnałem już następnego dnia.

Przez ostatnie kilkanaście lat, Loki pozostał jednym z moich ulubionych bohaterów gatunku fantasy. Stanowczo przemawia też do mnie bardziej niż znana teraz wszystkim wersja Marvela.

Chociaż samego "Kłamcę" faktycznie czyta się jak dobre, hollywoodzkie kino akcji. Mamy tu speca od brudnej roboty i problemów z którymi nie radzą sobie aniołowie - od ratowania pechowych podopiecznych, po polowania na demony czy innych dawnych bogów. A wszystko to podlane świetnym sosem z czarnego humoru i klasycznego rocka.

Wciąż pamiętam moje pierwsze zetknięcie z "Kłamcą", mimo, że było to jakoś w 2006... prawie pół życia temu. Pierwszą część przeczytałem na raz, po drugą gnałem już następnego dnia.

Przez ostatnie kilkanaście lat, Loki pozostał jednym z moich ulubionych bohaterów gatunku fantasy. Stanowczo przemawia też do mnie bardziej niż znana teraz wszystkim wersja Marvela.

Chociaż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ω - W Niebo też nie wierzę.
- Jakoś niespecjalnie przeszkadza mu to istnieć.

Ω Gdzieś poza czasem, gdzie pamięć ludzka sięgnąć nie może, toczyła się zażarta walka między wysłannikami niebios, sługami Pana, a wojownikami Walhalli, Asami. Pewne wydarzenia doprowadziły jednak do klęski nordyckich herosów i sprowadzając na nich zagładę. Ci jednak, którzy wyszli z tej walki zwycięsko, wyciągnęli pewne wnioski z owego starcia i postanowili podjąć dosyć niekonwencjonalne kroki, aby utrzymać swoją pozycję. Potrzebowali sojusznika – nie związanego niebiańskimi prawami, żyjącego zarówno wśród śmiertelników, jak i istot boskich. Tak więc zwerbowali Lokiego, boga kłamstw, zgubę Asów.

Ω Gdzieś poza czasem… cóż, dopóki ta historia tam się właśnie odgrywała było naprawdę dobrze. Wielcy bohaterowie, bogowie, aniołowie, walka, intryga. Innymi słowy świetna akcji. Kłopot zaczął się, gdy przenieśliśmy się do „współczesności”. Wydarzenia zawarte w Kłamcy przedstawiane są nam w formie niełączących się ze sobą w żaden sposób opowiadań. Każde z nich jest nie wiadomo skąd wzięta – od historii o (spoiler!) akcie terrorystycznym po Boże Narodzenia. Czułam się tak, jakbym za każdym razem zaczynała inną książkę. Historie były dość długo pisane i zwyczajnie pozbawione sensu. Ponadto muszę przyznać, że część fragmentów była zwyczajnie niesmaczna; ja przynajmniej odczułam za dużo seksistowskich elementów – co pojawiła się kobieta to tylko jedna myśl przychodziła bohaterom do głowy, a płeć piękna w sumie nie miała nic przeciwko. No przepraszam, to tak nie działa przy każdej napotkanej osobie. Fakt, ubawiłam się raz czy dwa na niektórych dialogach, ale na tym koniec. Zwyczajnie, nie licząc „tego co poza czasem”, ta książka nie miała fabuły, zupełnie. Wiem, to zbiór, ale nawet osobne opowieści powinny popychać akcję książki do przodu. Tu tak nie było. Ciężko mi się to czytało, bo gdy książka jest zwyczajnie pusta to nawet nie wie się za bardzo co się czyta. Zawiodłam się i to mocno.

Ω - W Niebo też nie wierzę.
- Jakoś niespecjalnie przeszkadza mu to istnieć.

Ω Gdzieś poza czasem, gdzie pamięć ludzka sięgnąć nie może, toczyła się zażarta walka między wysłannikami niebios, sługami Pana, a wojownikami Walhalli, Asami. Pewne wydarzenia doprowadziły jednak do klęski nordyckich herosów i sprowadzając na nich zagładę. Ci jednak, którzy wyszli z tej walki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ojjjjj, jakie to było fajniutkie!
Pióro Ćwieka nie jest dla mnie nowością więc jeszcze przed lekturą zakładałam, że się nie zawiodę - no i proszę, piąteczka z plusem.
Bardzo fajna fantastyka, anioły u mnie zawsze na okejce (Go Michał! Go Michał!), reszta pstrego panteonu też chwyta za serduszko. Już przebieram nogami na drugą część.

Ojjjjj, jakie to było fajniutkie!
Pióro Ćwieka nie jest dla mnie nowością więc jeszcze przed lekturą zakładałam, że się nie zawiodę - no i proszę, piąteczka z plusem.
Bardzo fajna fantastyka, anioły u mnie zawsze na okejce (Go Michał! Go Michał!), reszta pstrego panteonu też chwyta za serduszko. Już przebieram nogami na drugą część.

Pokaż mimo to

Szukałam takiego cyklu dla siebie, po anielskim cyklu Kossakowskiej, zależało mi na dobrym humorze z aniołami w tle. I właśnie znalazłam! Już od Marwela kochałam Lokiego i cały czas wahałam się czy on czy Thor bardziej kradną moje serce. Teraz już wiem ... Loki wg Ćwieka to zajebisty gość, od roboty specjalnej dla aniołów. Ciekawie utkana historia, niedwuznaczny Loki i humor jaki mi odpowiada. Już kupiłam wszystkie części Kłamcy.

Szukałam takiego cyklu dla siebie, po anielskim cyklu Kossakowskiej, zależało mi na dobrym humorze z aniołami w tle. I właśnie znalazłam! Już od Marwela kochałam Lokiego i cały czas wahałam się czy on czy Thor bardziej kradną moje serce. Teraz już wiem ... Loki wg Ćwieka to zajebisty gość, od roboty specjalnej dla aniołów. Ciekawie utkana historia, niedwuznaczny Loki i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po dość pozytywnym doświadczeniu z Zawiszą Czarnym, sięgnąłem po kolejną książkę Ćwieka.

Ale tym razem, już po kilkunastu stronach zorientowałem się, że ci bogowie/aniołowie, walkirie i reszta, konwertowani między wierzeniami nordyckimi i chrześcijańskimi - czy jakoś tak - to zupełnie nie moje klimaty i nie moja bajka. Zakończywszy w tym miejscu, nie będę ani trochę ciekaw, co było dalej.

Nie wystawiam oceny, bo nie wiem, czy to dobre, czy kiepskie. Wiem tylko, że tak czy owak - nie dla mnie.

Po dość pozytywnym doświadczeniu z Zawiszą Czarnym, sięgnąłem po kolejną książkę Ćwieka.

Ale tym razem, już po kilkunastu stronach zorientowałem się, że ci bogowie/aniołowie, walkirie i reszta, konwertowani między wierzeniami nordyckimi i chrześcijańskimi - czy jakoś tak - to zupełnie nie moje klimaty i nie moja bajka. Zakończywszy w tym miejscu, nie będę ani trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Karty książki gęsto zaludniają nie tylko postaci z mitologii nordyckiej czy hebrajskiej, ale też innych, np. słowiańskiej oraz egipskiej, a w ich losy Ćwiek wplata to, w co wierzą współcześni – a więc motywy z filmów czy komiksów. W zbiorze aż roi się od nawiązań do różnych tekstów kultury, niekiedy delikatnie zaznaczonych, kiedy indziej wyraźnych, jak choćby aluzja do Stephena Kinga. Dzięki takiej różnorodności Kłamcę można czytać na wiele sposobów. Kiedy zetknęłam się z tym zbiorem po raz pierwszy, koncentrowałam się głównie na motywach mitologicznych, współgraniu ze sobą postaci z różnych porządków, skomponowanych przez autora w spójną całość, umieszczoną we współczesnym, zdominowanym przez chrześcijaństwo świecie. Z kolei mój mąż, wielki miłośnik kina, tropił kolejne interteksty.

Bez względu jednak na podejście, lektura Kłamcy dostarcza czytelnikowi czystej rozrywki. Narracja jest lekka, prowadzona z humorem, dialogi są błyskotliwe i cięte, a niektóre zwroty akcji zupełnie nieoczekiwane. Ważnym atutem są też bohaterowie oraz autorska wizja świata. Choć Ćwiek często bywa porównywany z Mają Lidią Kossakowską, jego aniołowie są inni; kojarzą się raczej z bohaterami amerykańskich filmów akcji. Michał, potężny wojownik z płonącym mieczem i tatuażem czy wiecznie milczący Rafael zapadają w pamięć. Sam Loki może być ideałem dla niejednej kobiety – oczywiście takiej, która lubi drani. Jest wredny, ale uroczy, a do tego przystojny. Nie tylko w powieści, także na grafice okładkowej autorstwa Piotra Cieślińskiego, która naprawdę przyciąga wzrok.

Karty książki gęsto zaludniają nie tylko postaci z mitologii nordyckiej czy hebrajskiej, ale też innych, np. słowiańskiej oraz egipskiej, a w ich losy Ćwiek wplata to, w co wierzą współcześni – a więc motywy z filmów czy komiksów. W zbiorze aż roi się od nawiązań do różnych tekstów kultury, niekiedy delikatnie zaznaczonych, kiedy indziej wyraźnych, jak choćby aluzja do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem co ja przeczytałam i właściwie dlaczego, ale totalnie nie moje klimaty i totalnie mi się nie podobało. Zalatywało mi to trochę Pilipiukiem. Bardzo nie lubię też widzieć w książkach czegoś takiego: "-Chodźmy - powiedział. I poszli." No, a co mieli zrobić przepełznąć? Dla mnie takie wstawki świadczą wybitnie o braku wyobraźni autora. Książka właściwie nie odpowiada na pytania DLACZEGO coś się stało i W JAKIM CELU się dzieje. Kilka historyjek, które kompletnie się ze sobą nie łączą, pomieszane mitologie (po co ja się pytam?), generalnie ani ładu ani składu tu nie uświadczyłam, a najbardziej kuriozalny moment tej książki wygląda tak, że Światowid [sic!] przebrany za świętego Mikołaja wraz z Lokim, który jest przebrany za Elfa, rozdają prezenty Jasiowi i Małgosi [błagam!] a w między czasie przy akompaniamencie matki grającej na gitarze i ojca akompaniującego na saksofonie śpiewają "Cichą noc". Litości! Ile trzeba za przeproszeniem wyćpać, żeby napisać coś tak kretyńskiego i niedorzecznego? Z radością przeczytam części 2 oraz 2,5 aby podtrzymać ocenę, że ta książka jest mocno nędzna. czysty masochizm. Czemu zaś 3* a nie 1*? Ponieważ czytanie tego było nawet zabawne i nie miałam ochoty wyrzucić przez okno, więc nie będę aż tak bezwzględna w swojej ocenie. Nie mniej jednak jak dla mnie to jest masakra i ja będąc w podstawówce lepsze i bardziej składne historie pisałam. Czas chyba serio przestać się wstydzić i zacząć pisać na serio. Bo skoro taki Ćwiek może to każdy może.

Nie wiem co ja przeczytałam i właściwie dlaczego, ale totalnie nie moje klimaty i totalnie mi się nie podobało. Zalatywało mi to trochę Pilipiukiem. Bardzo nie lubię też widzieć w książkach czegoś takiego: "-Chodźmy - powiedział. I poszli." No, a co mieli zrobić przepełznąć? Dla mnie takie wstawki świadczą wybitnie o braku wyobraźni autora. Książka właściwie nie odpowiada...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mój ulubiony cykl książek. Czyta się świetnie, a dumą napawa fakt, iż autor to rodak!

Religijne bożki toczą między sobą wojny. Silniejszym jest ten kto ma więcej wyznawców. Oczywistym jest ze chrześcijańskie bóstwa wygrywają w XXI wieku. Jednakże wciąż chcą pozbyć się pogańskich bóstw. Do tego celu wynajmują ocalełego po zniszczeniu valhalli nordyckiego Boga kłamstwa - lokiego. Co może pójść nie tak?:)

Mój ulubiony cykl książek. Czyta się świetnie, a dumą napawa fakt, iż autor to rodak!

Religijne bożki toczą między sobą wojny. Silniejszym jest ten kto ma więcej wyznawców. Oczywistym jest ze chrześcijańskie bóstwa wygrywają w XXI wieku. Jednakże wciąż chcą pozbyć się pogańskich bóstw. Do tego celu wynajmują ocalełego po zniszczeniu valhalli nordyckiego Boga kłamstwa -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Naprawdę dobrze zakończona część pierwsza, w wolnej chwili zacznę drugą i już w zasadzie nie mogę się doczekać.

Naprawdę dobrze zakończona część pierwsza, w wolnej chwili zacznę drugą i już w zasadzie nie mogę się doczekać.

Pokaż mimo to