Wojciech Świdziniewski

Przy tych antologiach mam ciężko. Audiobook jest wykonany na wysokim poziomie to opowiadania inne słabsze drugie bardzo dobre. Pierwsze trzy minęły mi w mgnieniu oka – niezwykły klimat. To każde kolejne było nie do końca tym czego oczekiwałam. Za bardzo podobne, urywane w nieodpowiednim momencie, rozwinięcia nie takie jak trzeba. Czasami oczko się zamknęło, a czasami wyłączałam mózg i byłam na końcu wiedząc co i jak się wydarzyło. Mniej lub w większym stopniu zaciekawienia. Bardziej w tym mniejszym stopniu. Od 14 parłam uparcie do przodu i te końcowe (poza 20) naprawdę warto: pośmiać się można, połączenie sci-fi z fantastyką, a w dodatku z typową rolą wiedźmy było cudowne. Baba Jaga może być straszna, a cofania w czasie niebezpieczne. Tak zdarzały się też melancholie, po których trzeba zrobić przerwę, przemyśleć i dopiero wrócić. Czy wszyscy lektorzy i lektorki przypadły mi do gustu? Nie, to jest to przyjemne słuchowisko. Kawał dobrej roboty. Jednak niektóre opowiadania, po prostu były za bardzo zwykłe, bez magii, a przecież wiedźmy jak sama nazwa wskazuje to jest czysta magia. Ciekawy pomysł i liczę na więcej takich, można poznać różne oblicza autorów, ich style. Słuchając każdego po kolei wyrabiasz sobie zdanie i widzisz różnice. Wszystkie były na swój sposób swojskie tylko jedno od Arady Saulski miało zdecydowanie inny klimat – można od razu do niego przeskoczyć. Z początku w ogóle miałam przy tych trzech pierwszych opowiadaniach wrażenie, że są jakoś zharmonizowane ze sobą, no niestety skończyło się tylko na trzech i bodajże dwóch czy trzech ostatnich. Chodzi o to, że były w podobnym klimacie pisane. Przesłuchajcie sobie, jest ich sporo, więc można wybiórczo co jakiś czas jedno przesłuchać - na pewno uczta dla ucha jest.