Doskonała powieść historyczna o jednej z polskich królowych, żonie Kazimierza Jagiellończyka, syna Władysława Jagiełły. Autorka ukazuje nie tylko, jak sugerowałby tytuł, losy Elżbiety Rakuszanki – matki królów, ale też, w epizodach, wiele innych postaci historycznych XV wieku: Jana Gutenberga, Wita Stwosza, Hansa Memlinga. Możemy zatopić się w klimacie tamtych czasów, od życia na zamkach królewskich po lochy zamkowe i „pracę” kata.
Oczywiście, nie jest to książka naukowa, a fabularna powieść historyczna, więc są pewne uproszczenia czy nieścisłości historyczne, ale licentia poetica na to zezwala.
Książka napisana lekko i dobrze się czyta. Oczywiście chciałabym, by niektóre wątki zostały potraktowane bardziej szczegółowo i dogłębnie, bardziej rozbudowane, ale wtedy powieść osiągnęłaby ogromne rozmiary.
O ile dzieciństwo i młode lata przyszłej królowej zostały opisane dość dobrze, to samo małżeństwo (w końcu było to 40 lat) potraktowano dość pobieżnie. Sama królowa, mimo nieszczęśliwego dzieciństwa i inteligencji, nie budzi większej sympatii, jest pogardliwa wobec ludzi niższego stanu – ale taki był ówczesny sposób myślenia - „Widać, taka jest wola Boża, że jedni rodzą się królami, a inni chłopami. Grzechem jest mieszać to, co Pan Bóg rozdziela przez urodzenie.”

Doskonała powieść historyczna o jednej z polskich królowych, żonie Kazimierza Jagiellończyka, syna Władysława Jagiełły. Autorka ukazuje nie tylko, jak sugerowałby tytuł, losy Elżbiety Rakuszanki – matki królów, ale też, w epizodach, wiele innych postaci historycznych XV wieku: Jana Gutenberga, Wita Stwosza, Hansa Memlinga. Możemy zatopić się w klimacie tamtych czasów, od...