Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytelnik, zapoznając się z jednostkowymi losami Polaków skazanych na głodową egzystencję na syberyjskich terenach Związku Radzickiego, pozostaje bezradny. Przede wszystkim wobec rozmiaru tragedii, która dotknęła naszych rodaków ponad 70 lat temu. Można napisać, że każde wspomnienie dotyczące Sybiru jest powtarzalne. Bo przecież za każdym razem pojawiają się te same wątki: nagła deportacja, długa podróż, głód i zimno, mordercza praca, amnestia, (długi) powrót do Polski lub emigracja. Czy jest sens wydawania kolejnych wspomnień, które wciąż będą przedstawiać dobrze już opisaną historię? "Efekty odmrożeń często były potworne, na trwałe okaleczały ciała zesłańców. Mróz wżerał się w ciało aż do kości. Odmrożenia dotykały też i nas – dzieci. Odmrożone palce rąk i nóg leczyliśmy potem wszyscy – ja i moje siostry, ojciec oczywiście również – jeszcze przez ładnych kilka lat po wojnie." „Kromka Chleba”, zredagowana i uzupełniona historycznym komentarzem przez Dagmarę Dworak, przedstawia zesłańcze losy rodzeństwa Danuty (ur. 1932) i Bogusława (ur. 1936) Żukowskich. Przed 1939 rokiem, rodzeństwo zamieszkiwało, wraz z dwiema siostrami miejscowość Hajnówka na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. Głową rodziny był Leonard Żukowski, były legionista oraz leśnik w Lasach Państwowych. Jego żoną była Sylwestra, która opiekowała się dziećmi oraz rodzinnym domem. Narracja Danuty i Bogusława rozpoczyna się od przedstawienia ułamków wspomnień z okresu beztroskiego dzieciństwa oraz przedstawienia historii własnej rodziny. Wybuch wojny, diametralnie zmienił ich styl życia. Takie wartości jak honor, uczciwość czy wierność wpojonym ideałom zostały poddane najcięższym próbom. Okres syberyjskiego zesłania, który w przypadku rodzin Żukowskich trwał sześć lat, pozostawił na ich duszy i ciele trwałe rany, które nigdy do końca się nie zagoiły. Powróciwszy do Polski, po kilku wcześniejszych nieudanych próbach, rodzeństwo osiedliło się wraz z ojcem na Ziemiach Odzyskanych. Czytaj więcej: https://histmag.org/Dagmara-Dworak-Kromka-Chleba-recenzja-14955