Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To historia ,o której raczej nie było zbyt dużo mówione, a naprawdę warto o tym mówić. W czasie gdy w 1941 roku powstał problem co zrobić z tysiącami polskich dzieci uratowanych ze Związku Sowieckiego ,władca Nawanagaru zgodził się przyjąć gromadkę sierot. Dzieci żyły w stworzonym osiedlu ,a po wojnie formalnie adoptował dzieci,które nie miały prawnego opiekuna ( ok.200). Ja zainteresowałam się bliżej tym tematem gdy ostatnio byłam w W-wie u córki i spacerowałam po "Skwerze Dobrego Maharadży". Powinno się pamiętać i mówić o takich dobrych czynach.Po wojnie raczej nie było to możliwe (w komunistycznej Polsce),tak samo jak o Katyniu i właśnie o takim "czynie".Wczale się nie dziwię,że przez niektórych nazywany jest "polskim maharadżą".