W mojej biblioteczce książki o tematyce historycznej zajmują szczególne miejsce. To opowieść rozwaliła mnie na łopatki. Przy czytaniu łzom nie było końca. Polecam serdecznie... Z racji tego, że są to wspomnienia, osobiste przeżycia patrzymy na tę książkę z zupełnie innej perspektywy. Dla mnie mistrzostwo....

W mojej biblioteczce książki o tematyce historycznej zajmują szczególne miejsce. To opowieść rozwaliła mnie na łopatki. Przy czytaniu łzom nie było końca. Polecam serdecznie... Z racji tego, że są to wspomnienia, osobiste przeżycia patrzymy na tę książkę z zupełnie innej perspektywy. Dla mnie mistrzostwo....

Ciekawa i wciągająca książka w której poznajemy losy rodziny Żukowskich (i wieeelu naszych rodaków),opisane przez dwójkę rodzeństwa. Ponieważ wspomnienia są dwóch osób czasem niektóre rzeczy się powtarzają czy lekko rozjeżdżają, gdy każdy opowiada o innej sytuacji, na szczęście niewiele było takich momentów. Dosyć ciekawe, że została opisana podróż po latach śladami rodziny, z udziałem najmłodszego syna z rodzeństwa, aż chciałoby się samemu udać w taką podróż.

Ciekawa i wciągająca książka w której poznajemy losy rodziny Żukowskich (i wieeelu naszych rodaków),opisane przez dwójkę rodzeństwa. Ponieważ wspomnienia są dwóch osób czasem niektóre rzeczy się powtarzają czy lekko rozjeżdżają, gdy każdy opowiada o innej sytuacji, na szczęście niewiele było takich momentów. Dosyć ciekawe, że została opisana podróż po latach śladami...

Książka jest wypełniona wspomnieniami dwóch polskich dzieci, które zostały wywiezione na Syberię – Danuty i Bogusława. Ich wspomnienia przeplatane są informacjami historycznymi, niekiedy też wzbogacone fotografiami. Nie oszczędzano szczegółów we wspomnieniach, co uważam za pozytywny element książki. Pozwala ona cofnąć się w czasie i przeżyć z tą rodziną, będąc z dala od ukochanego polskiego domu, nieludzkie warunki na niewyobrażalnie mroźnej Syberii.
,,– Czego nauczył mnie Sybir? – powtórzył pytanie, a po chwili, jakby chciał szybko pozbyć się wspomnień, wyrzucił z siebie: – Szacunku dla ciężkiej pracy, szacunku dla drugiego człowieka i… szacunku dla kromki chleba.".

Książka jest wypełniona wspomnieniami dwóch polskich dzieci, które zostały wywiezione na Syberię – Danuty i Bogusława. Ich wspomnienia przeplatane są informacjami historycznymi, niekiedy też wzbogacone fotografiami. Nie oszczędzano szczegółów we wspomnieniach, co uważam za pozytywny element książki. Pozwala ona cofnąć się w czasie i przeżyć z tą rodziną, będąc z dala od...

Poruszająca i pięknie opowiedziana historia rodziny Żukowskich zesłanych na Sybir.To co odróżnia tę książkę od innych to sposób opowiedzenia całej historii.Napisana jest w formie wspomnień dwojga wtedy dzieci,teraz już ponad siedemdziesięcioletnich ludzi-zadziwiający jest fakt jak dużo byli w stanie zapamiętać.Danuta i Bogusław opowiadają o realiach ówczesnego życia na zesłaniu,o trudach w transporcie,o warunkach mieszkalnych,ciężkiej pracy oraz wiecznym zimnie i głodzie.
Niesamowita i bardzo ważna książka .

Poruszająca i pięknie opowiedziana historia rodziny Żukowskich zesłanych na Sybir.To co odróżnia tę książkę od innych to sposób opowiedzenia całej historii.Napisana jest w formie wspomnień dwojga wtedy dzieci,teraz już ponad siedemdziesięcioletnich ludzi-zadziwiający jest fakt jak dużo byli w stanie zapamiętać.Danuta i Bogusław opowiadają o realiach ówczesnego życia na...

Czytelnik, zapoznając się z jednostkowymi losami Polaków skazanych na głodową egzystencję na syberyjskich terenach Związku Radzickiego, pozostaje bezradny. Przede wszystkim wobec rozmiaru tragedii, która dotknęła naszych rodaków ponad 70 lat temu. Można napisać, że każde wspomnienie dotyczące Sybiru jest powtarzalne. Bo przecież za każdym razem pojawiają się te same wątki: nagła deportacja, długa podróż, głód i zimno, mordercza praca, amnestia, (długi) powrót do Polski lub emigracja. Czy jest sens wydawania kolejnych wspomnień, które wciąż będą przedstawiać dobrze już opisaną historię?

"Efekty odmrożeń często były potworne, na trwałe okaleczały ciała zesłańców. Mróz wżerał się w ciało aż do kości. Odmrożenia dotykały też i nas – dzieci. Odmrożone palce rąk i nóg leczyliśmy potem wszyscy – ja i moje siostry, ojciec oczywiście również – jeszcze przez ładnych kilka lat po wojnie."

„Kromka Chleba”, zredagowana i uzupełniona historycznym komentarzem przez Dagmarę Dworak, przedstawia zesłańcze losy rodzeństwa Danuty (ur. 1932) i Bogusława (ur. 1936) Żukowskich. Przed 1939 rokiem, rodzeństwo zamieszkiwało, wraz z dwiema siostrami miejscowość Hajnówka na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. Głową rodziny był Leonard Żukowski, były legionista oraz leśnik w Lasach Państwowych. Jego żoną była Sylwestra, która opiekowała się dziećmi oraz rodzinnym domem.

Narracja Danuty i Bogusława rozpoczyna się od przedstawienia ułamków wspomnień z okresu beztroskiego dzieciństwa oraz przedstawienia historii własnej rodziny. Wybuch wojny, diametralnie zmienił ich styl życia. Takie wartości jak honor, uczciwość czy wierność wpojonym ideałom zostały poddane najcięższym próbom. Okres syberyjskiego zesłania, który w przypadku rodzin Żukowskich trwał sześć lat, pozostawił na ich duszy i ciele trwałe rany, które nigdy do końca się nie zagoiły. Powróciwszy do Polski, po kilku wcześniejszych nieudanych próbach, rodzeństwo osiedliło się wraz z ojcem na Ziemiach Odzyskanych.

Czytaj więcej: https://histmag.org/Dagmara-Dworak-Kromka-Chleba-recenzja-14955

Czytelnik, zapoznając się z jednostkowymi losami Polaków skazanych na głodową egzystencję na syberyjskich terenach Związku Radzickiego, pozostaje bezradny. Przede wszystkim wobec rozmiaru tragedii, która dotknęła naszych rodaków ponad 70 lat temu. Można napisać, że każde wspomnienie dotyczące Sybiru jest powtarzalne. Bo przecież za każdym razem pojawiają się te same wątki:...

"Kromka chleba" to książka, w której o zesłaniu w głąb Związku Sowieckiego opowiadają ówczesne dzieci. Bynajmniej nie jest to jednak opowieść dla współczesnych 10-latków - historia państwa Żukowskich pokazuje bowiem, jak szybko mali sybiracy dorastali.

Książka opowiada o losach rodziny Żukowskich, która na początku II wojny światowej została zesłana na Syberię. Sylwestra i Leonard Żukowscy mieli czworo potomstwa: Różę, Jadwigę, Danutę i Bogusława. Dwoje ostatnich było wówczas dziećmi, a dziś opowiadają historię ich trudnej walki o przetrwanie i o polskość.

W opowieści spisanej przez Dagmarę Dworak, córkę Bogusława Żukowskiego, najbardziej dojmujące jest zauważenie przemiany dzieci. Zsyłając je na Syberię, odebrano im dzieciństwo. Nie w sensie dosłownym, bo chociaż od wczesnej młodości musieli pracować w kołchozie, to jednak nie brakowało im kreatywności i pomysłów na zabawę. Odebrano im jednak mentalność dziecka. Bogusław Żukowski w momencie wybuchu II wojny światowej miał zaledwie cztery lata. Zamiast jednak, jak większość z nas pamiętać sielski czas spędzony na podwórku u dziadków, beztroskę podczas wakacji z rodzicami czy przekomarzania się z rodzeństwem o kolejność bujania się na huśtawce, bohater książki pamięta jak ojciec wpajał mu, że musi udawać, iż jest o rok młodszy niż w rzeczywistości, aby jego matka mogła dostać dodatkową porcję chleba. Pamięta jak mając 7-8 lat samodzielnie polował na susły, aby domownicy mieli odrobinę mięsa na obiad. Pamięta jak przerwał agonię matki. Pamięta jak śpiewał rosyjskie piosenki, byle tylko nie czuć głodu. Pamięta jakim luksusem była tam każda najzwyklejsza kromka chleba.

"Kromka chleba" jest więc opowieścią dwojga sybiraków - siostry i brata. Autorka oddaje ojcu oraz ciotce głos, jedynie uzupełnia historię informując o faktach, które miały wpływ na los Żukowskich, a o których dzieci nie miały wówczas wiedzy. Sprawnie napisane wspomnienia czyta się na tyle lekko, o ile to możliwe przy tak trudnych zagadnieniach. Czasem w książce niepotrzebnie dublują się niektóre informacje, gdy Bogusław mówi dokładnie o tym samym, o czym chwilę wcześniej opowiadała Danuta. Książka przez to zbędnie zwiększa objętość. W niektórych fragmentach wydaje się, że widać, kiedy autorka rozmawiała z jedną osobą, a kiedy podczas spisywania wysłuchiwała opowieści siedzącego obok siebie rodzeństwa. Pojawia się wówczas więcej nawiązań do wypowiedzi drugiej osoby, informacje są pełniejsze i się nie powtarzają.

Do autorki, która nie jest zawodową pisarką i dziennikarką, przez co pewne rzeczy można jej wybaczyć, można mieć delikatne zastrzeżenia o nadgorliwość. Dagmara Dworak zdaje się mieć świadomość, że narracja jest bardziej dynamiczna, kiedy wypowiedzi bohaterów się przeplatają. Czasem jednak niepotrzebnie przerywała opowieść ciotki lub ojca, aby wtrącić kilka zdań od drugiego z nich. Owszem, brak bryły tekstu sprawiał, że czytało się to łatwiej, ale czasami te przerywniki w ogóle nie nawiązywały do tematu, a jeden akapit nie wynikał z drugiego.

Książka Dworak została wydana przez Dom Wydawniczy REBIS i zostało to zrobione bez zastrzeżeń. Jest to ładna publikacja urozmaicona zdjęciami z archiwum rodzinnego bohaterów oraz fotografiami dokumentów, które Żukowscy zachowali z dawnych lat. Nie można się również przyczepić do pracy redakcji i korekty.

Do książki dołączony został również film dokumentalny w reżyserii Dagmary Dworak. Jest to relacja z podróży Bogusława Żukowskiego i jego rodziny. Ojciec autorki po 70 latach powrócił na miejsce zsyłki, a jego wyprawa została udokumentowana. Nie brak w nim wzruszających momentów, zwłaszcza kiedy Żukowski spotyka przyjaciela, którego nie widział od kilkudziesięciu lat.

"Kromka chleba" jest więc książką trudną, bo traktuje o traumatycznych przeżyciach. Warto ją jednak przeczytać choćby po to, by zrozumieć jak dorosłe potrafią być dzieci, kiedy są do tego zmuszone.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/04/dagmara-dworak-kromka-chleba.html

"Kromka chleba" to książka, w której o zesłaniu w głąb Związku Sowieckiego opowiadają ówczesne dzieci. Bynajmniej nie jest to jednak opowieść dla współczesnych 10-latków - historia państwa Żukowskich pokazuje bowiem, jak szybko mali sybiracy dorastali.

Książka opowiada o losach rodziny Żukowskich, która na początku II wojny światowej została zesłana na Syberię. Sylwestra i...

Piękna, wzruszająca książka opowiadająca o losach polskiej rodziny z Hajnówki zesłanej na Syberię w 1940 roku.

Piękna, wzruszająca książka opowiadająca o losach polskiej rodziny z Hajnówki zesłanej na Syberię w 1940 roku.

"Poruszające wspomnienia z syberyjskiego zesłania. Podróż po 70 latach na miejsce zsyłki".

Historia głęboko porusza, piękna, a zarazem straszna w swej wymowie. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Piekło syberyjskiej tułaczki...

"Poruszające wspomnienia z syberyjskiego zesłania. Podróż po 70 latach na miejsce zsyłki".

Historia głęboko porusza, piękna, a zarazem straszna w swej wymowie. Nie da się przejść obok niej obojętnie. Piekło syberyjskiej tułaczki...

Poruszające wspomnienia dzieci z Syberyjskiego zesłania.
Zawsze w przypadku takich wspomnień jestem zaskoczona ilością detali które tak małe dziecko zdołało zachować w pamięci. Niestety, najczęściej to traumatyczne przeżycia pamiętamy najdłużej...

Poruszające wspomnienia dzieci z Syberyjskiego zesłania.
Zawsze w przypadku takich wspomnień jestem zaskoczona ilością detali które tak małe dziecko zdołało zachować w pamięci. Niestety, najczęściej to traumatyczne przeżycia pamiętamy najdłużej...

Nie przebrnęłam...

Nie przebrnęłam...