Taaaa, gdzie kończy się logika, zaczyna się wojsko. Coś takiego podejrzewałam. Wariatom w cywilu i do tego w czasie pokoju, bardzo ciężko jest na świecie. Jest on - ten świat ma się rozumieć - jakiś taki przyciasny, tu uwiera, tam się wrzyna, ludzika patrzą bykiem, nie rozumieją. Bywa, że i pod nosem obśmieją. Bywa, że i palcem wytkną. A i przyczynić się do krzywdy takiegoż pomylonego nie omieszkają. Ale już wspomniałam, to na czas pokoju.

Za to w czasie wojny, i do tego w wojsku, o to jest wariackie pole, nadchodzi czas odwetu, tu odetchnąć wariat pełną piersią może. I większość dookoła taka sama pomylona, na absurdzie stoi każdy dzień. W głupotę patrzysz jak w obrazek. I prześcigasz się, prześcigasz w zabawie „kto wymyśli większą paranoję”.

I na takim właśnie tle umieścił Jaroslav Hašek swego bohatera, dobrego wojaka Szwejka. Poczciwinę do kwadratu, skończonego mistyka, akceptującego swój los w sposób absolutny. Jego poczciwa twarz nie ukrywa żadnych uczuć, mowa ciała nie płata figli, nikogo nie mami. Szwejk jest żołnierzem i bardzo ceni swój fach, poważa cesarza, salutuje przełożonym. Jak relikwię przechowuje swój jedyny skarb, list jaki dostał na froncie, nie na tym ale co to za różnica. Szwejk miewa przygody, a kto ich nie ma? Ze wszystkich wychodzi z właściwym sobie wdziękiem, rozmowy prowadzi umiejętnie, zgodnie ze sztuką konwersacji. A na podorędziu ma zawsze jakaś ciekawą anegdotkę. Zawsze trafiająca w punkt.

I było by mi przykro, gdyby ten bohater przeszedł tak przez tę wojnę, nie wyróżniając się zbytnio, gdyby nikt nie zauważył jego wielkości, jego wyjątkowości. Na szczęcie Hašek ocalił go przed podobnym losem, stawiając na jego drodze porucznika Lukasza. Ten to rozumny człowiek, docenił wyjątkową osobowość swego podwładnego, tylko on potrafił dostrzec jego nietuzinkową naturę. I wiedział , ze w konfrontacji z tym „fatum” ma szanse raczej nikłe.

I na koniec konkluzja. Tak bardzo chciałabym być Szwejkiem. I tak samo bardzo, nie chciałabym spotkać Szwejka na swej drodze.

Taaaa, gdzie kończy się logika, zaczyna się wojsko. Coś takiego podejrzewałam. Wariatom w cywilu i do tego w czasie pokoju, bardzo ciężko jest na świecie. Jest on - ten świat ma się rozumieć - jakiś taki przyciasny, tu uwiera, tam się wrzyna, ludzika patrzą bykiem, nie rozumieją. Bywa, że i pod nosem obśmieją. Bywa, że i palcem wytkną. A i przyczynić się do krzywdy takiegoż...