Książka wygląda lepiej niż historia, którą zawiera. Rozumiem, że to literatura młodzieżowa, ale czy taka zawsze musi zawierać kiepski romans? Na dodatek odarty z romantyczności na sam koniec? I czy zawsze musi mieć niekompetentnych dorosłych, którzy podejmują nieracjonalne decyzje, a konsekwencje ich wyborów naprawiają nastolatki? Wydanie zawiera piękne schematy okrętów wojennych i dużo fajnych technicznych smaczków, a mimo to dowództwo używa języka jakby właśnie wyszło z podstawówki i próbowało być dorosłe.

Wiele można wybaczyć tej historii i teoretycznie nie powinnam się czepiać. Super przedsięwzięcie i świetny pomysł. Historia pokazana w niecodzienny sposób, przy użyciu ciekawych środków przekazu- jako utajnione pliki, sugestywne ułożenie tekstu czy zapisy rozmów. Ale... no właśnie. Książka to zbiór klisz z innych opowieści, które już znamy jak choćby "Odyseja kosmiczna". To jak rozwija się opowieść jest przewidywalne do bólu i właściwie powodowało, że zdarzało mi się omijać tekst, bo już nie chciałam tracić czasu na czytanie kolejnych linijek tekstu. Oczekiwałam końca i to godnego końca historii, w której wydanie włożono tyle pracy. Niestety, zawiodłam się. Dramatyzm prysł, romantyczność i poczucie bezsilność, samotność umknęły. Został posmak niezadowolenia. Powiedzieć, że zakończenie jest beznadziejne byłoby zbyt łaskawe. Koniec objawił się jako głupi i w sposób typowy dla sztampowych postaci Mary Sue.

Książka wygląda lepiej niż historia, którą zawiera. Rozumiem, że to literatura młodzieżowa, ale czy taka zawsze musi zawierać kiepski romans? Na dodatek odarty z romantyczności na sam koniec? I czy zawsze musi mieć niekompetentnych dorosłych, którzy podejmują nieracjonalne decyzje, a konsekwencje ich wyborów naprawiają nastolatki? Wydanie zawiera piękne schematy okrętów...