„Czy można jednoznacznie odróżnić prawdę od iluzji? A może nie ma prawdy, bo wszystko jest iluzją, lub może nie ma iluzji, bo prawd jest nieskończenie wiele?”
Po zaskakującej demonicznej opowieści miłosnej czyli „Władczyni mroku” po kolejnej książce tej autorki spodziewałam się postępu i lepszego zapanowania nad formą. Jednak „Po złej stronielustra” tych oczekiwań nie spełniło i kompletnie nie trafiło w mój gust. Historia Lisy Johnson – gwiazdy Hollywood – popadającej w obłęd była dla mnie zbyt chaotyczna, pogmatwana i toporna stylistycznie.


„Osłoniwszy ręką płomień zapalniczki, przypalił czerwonego marlboro i zaciągnął się z pasją tak wielką, jak gdyby był to ostatni papieros, jaki ocalał na tej planecie po marsjańskiej zagładzie nuklearnej.”
Autorka przedobrzyła niestety z kwiecistymi formami literackimi, mnogość porównań i ich zaskakujące motywy bardzo mnie rozpraszały i momentami śmieszyły zamiast intrygować. Drugim irytującym stylistycznym „potworkiem” są nawiasy, które Hiddenstorm wtrącała, niestety, w co drugim zdaniu. Powodowało to rwanie sensu treści i nie pozwalało na skupienie się na akcji. Cieszy mnie to, że powieść nie ma tak wielkich gabarytów jak poprzednia i zdecydowanemu skróceniu uległy opisy, jednak tym razem wyjaśnienia pewnych wątków i elementów mi zabrakło.


„Znalazłam się po niewłaściwej stronie lustra… – wymamrotała, pociągając nosem. – Znalazłam się po niewłaściwej stronie lustra i boję się, co będzie, jeśli nie znajdę drogi do domu.”
Zamysł historii jest ciekawy – kto z nas nie zastanawiał się, czy istnieją alternatywne rzeczywistości, w których moglibyśmy być kimś innym? Podejmowane przez nas wybory w odmiennych wariantach mogłyby stworzyć kompletnie różne historie. Jednak na przykładzie „Alicji z krainy czarów” wiemy, że świat po drugiej stronie lustra nie zawsze jest lepszy, bywa groteskowy i niebezpieczny. Z taką sytuacją spotkała się również bohaterka książki – Lisa, która po wypadku, jakiemu uległa na planie kręconego filmu, zaczyna żyć w dwoistej rzeczywistości. Obłęd, opętanie, choroba? Co tak naprawdę dzieje się z Lisą i jaki ma to związek z jej zaginionym przed laty ojcem? Wiele niewyjaśnionych sytuacji, zaniki pamięci, wydarzenia wręcz paranormalne – czy to efekt zagięcia czasoprzestrzeni czy może objaw choroby psychicznej? Która z alternatywnych rzeczywistości jest tą prawdziwą i jak się wydostać z tej „złej strony lustra”? Wiele możliwości i mnogość wątków sprawiło, że ja osobiście pogubiłam się w tej historii. Zbyt dużo było dla mnie nieścisłości i niewiadomych oraz zbyt płytko potraktowanych wątków.


„Rzeczowy i opanowany głos Lisa nazwała w myślach Panią Rozsądną, a ten drugi – spanikowany, nerwowy – Panią Histeryczną.”
Nie do końca potrafię zrozumieć intencje autorki i sklasyfikować tę powieść. Ciężko mi zdecydować, czy jest to thriller, powieść z elementami fantastyki i grozy? Z pewnością nie brakuje tutaj, choć nie wiem czy było to zamierzone, elementów komediowych. Głosy przemawiające do Lisy w jej głowie mnożą się i dyskutują między sobą a bohaterka, podobnie jak to miało miejsce w poprzedniej powieści, znów nie stroni od używek – tym razem miesza alkohol ze środkami przeciwbólowymi…
Pomimo potencjału zabrakło mi w tej historii konsekwencji i stylu. Sporo błędów logicznych, urwane i poplątane wątki i wszechobecny chaos sprawiły, że niestety oceniam tę książkę negatywnie. Żałuję, bo liczyłam na coś więcej, a tak naprawdę nie wiem do końca, co dostałam…

„Czy można jednoznacznie odróżnić prawdę od iluzji? A może nie ma prawdy, bo wszystko jest iluzją, lub może nie ma iluzji, bo prawd jest nieskończenie wiele?”
Po zaskakującej demonicznej opowieści miłosnej czyli „Władczyni mroku” po kolejnej książce tej autorki spodziewałam się postępu i lepszego zapanowania nad formą. Jednak „Po złej stronielustra” tych oczekiwań nie...