Komornik : Kant to trzecie moje spotkanie i zarazem ostatnia część trylogii. Po poprzednikach miałem wielki apetyt na świetne zakończenie ciekawej wizji zagłady ludzkości. Zawsze temu towarzyszy obawa, że autor przedobrzy lub powstanie nie taki finał jaki oczekuje się. Ciekawość jak wszystko skończy się tkwiła we mnie i dlatego, gdy miałem okazje nie zawahałem się sięgnąć po nią. Po pozostałych częściach nasz bohater znów wyrusza na wyprawę w celu wypełnienia misji jaką dostał. Może nic się nie udać, ale dzięki spotkanym sprzymierzeńcom i szykującej się walki wszystko może zdarzyć się.
Kolejny już ostatni tom przygód Komornika Ezekiela Siódmego zaczyna się dokładnie w tym momencie, gdzie skończyła się część druga. Mający do wypełnienia misje rusza w podróż, od której wiele zależy. Autor przedstawia swoją wizje walki dobra ze złem, ale nie wszystko jest takie oczywiste i każdy ma swoje plany dotyczące wielkiej walki. Klimat poprzedniej części został zachowany to znaczy, że dostajemy biblijną wizje zagłady ludzkości, gdzie Komornicy, wojska i Wysłannicy niszczą ostatnie bastiony ludzkie. Oprócz tego nie zabrakło postapokaliptycznej wizji świata, gdzie mieszkańcy próbują przeżyć w tym nie gościnnym miejscu jakim jest Ziemia zawieszona pomiędzy jasnością, a ciemnością. Takie połączenie z motywami biblijnymi przerobionymi na potrzeby książki wydaje się ciekawym pomysłem i autor potrafił stworzyć mroczny, pełen okrucieństwa i śmierci świat. Nasz bohater podróżując przezywa masę niebezpiecznych przygód próbując wypełnić powierzone mu zadanie. Znajdziemy więc walki, ucieczki, magię, demony i anioły walczące pomiędzy sobą i różne inne maszkary wypuszczone na świat. To wszystko co dostaliśmy w poprzednich częściach. Nie ma nic nowego albo zaskakującego w trzeciej części jeżeli czytaliśmy poprzednie tomy, bo najważniejsze jest doprowadzenie do końca i połączenie wątków w finale. Autor nie oszczędza Ezekiela na każdym kroku i podstawia mu przeszkody do pokonania. Wiadomo też jak to skończy się, bo pomimo odniesionych obrażeń nie podda się nim nie dokończy misji.
Głównym bohaterem jest Ezekiel Siódmy, którego czekają nowe wyzwania. Jego sylwetkę autor jak zwykle nakreślił pod względem rysu psychologicznego świetnie i jego zachowanie nie przeszkadzało mi. Można polubić bohatera za wytrwałość w dążeniu do celu i jego ironiczny sposób patrzenia na świat. Twardy wojownik i niebezpieczny. W poprzednich tomach postać z krwi i kości, marudząca na temat Góry, bardziej człowiecza i nie przerysowana niż nieraz inne występujące postacie. Tym razem przypominająca superbohatera mającego dopalacze powodujące, ze nawet po odniesionych obrażeniach wstawał i dalej walczył. W ogóle w książce występują dobrze wykreowane postacie, które można polubić lub nie za bardzo w zależności od swego zachowania w dowolnej chwili. Nie ma większego podziału na dobrych i złych, gdzieś pośrodku znajdują się ich zachowania i tylko zawsze wszystko zależy od ich wyborów. Postacie występujące tutaj mają swoją rolę do odegrania w historii, ale przyznaje, ze autor potrafił stworzyć takie mające głębie, a nie papierowe lub jednowymiarowe. Relacje łączące poszczególnych bohaterów zostały zabarwione emocjami i są ciekawe. Dialogi występujące tutaj są soczyste, nie brakuje czasami przekleństw, i wypadły bardzo dobrze.
Książka posiada wartko poprowadzoną akcje, która błyskawicznie toczy się do przodu bez zatrzymywania się. Wydarzenia również poprowadzono w szybkim tempie i wiele dzieje się podczas czytania. Dlatego nudzić się nie można. Przygody i niebezpieczeństwa przygotowane przez autora dla bohatera sprawiają, ze tą część czytamy z zaciekawieniem. Początkowe rozdziały potrafią znów wciągnąć jak bagno i nie wiadomo kiedy jesteśmy spory kawałem dalej niż zamierzaliśmy przeczytać. Właśnie najlepszy moim zdaniem jest początek i środek powieści, gdzie pomału klaruje się akcja i historia zbliża się do finału. Znów mamy pomieszany obrazek biblijnej zagłady z apokaliptyczną wizją niszczenia ludzkości. Jednak w drugiej połowie wkrada się pewna przewidywalność w wydarzenia, bo wiadomo do czego zmierza historia i czasami miałem wrażenie zmęczenia materiału dotyczącego dostania tego samego co występowało w poprzednich częściach. Zabrakło mi zaskakujących zwrotów akcji, które były twistami w historii mającymi uatrakcyjnić opowieść. Jeszcze sam finał nie był taki jak oczekiwałem niestety. Sądziłem, ze autor pokusi się o wielką bitwę dobra ze złem i bardziej mroczniejsze zakończenie, bo zanosiło się na taka końcówkę. Jednak zamiast tego dostałem mające być czymś ciekawym zakończenie, które pozostawiło po sobie pewien niedosyt. Mimo tego nie mogę za dużo narzekać na samą historie, bo czyta się świetnie.
Książka Komornik : Kant jest zwieńczeniem trylogii jaką przeczytałem. Autor trochę poleciał po bandzie takie miałem wrażenie podczas czytania i nie do końca wykorzystał potencjał jaki tkwił w historii w tym przypadku. Poprzednie tomy bardzo podobały mi się ze względu na obrazowy sposób, często brutalny, nie brakującym w niej okrucieństwa i pełna przemocy przedstawiającą wizje zagładę ludzkości. W trzecim dostałem to samo, ale jakby autor połączył to co było w pierwszym tomie z drugim i wyszedł z tego dobra historia, ale nie doskonała na jaką liczyłem. Sama historia od samego początku spodobała mi się i tak samo rzecz ma się z wizją zagłady ludzkości. Jestem po części zadowolony i gdyby lepsze zakończenie oraz więcej zwrotów akcji byłoby dużo lepiej. Miałem pewne obawy wobec trzeciej części i nie do końca sprawdziły się. Pomimo pewnych wad to nadal ciekawa i rozrywkowa książka, którą czyta się wspaniale. Otrzymałem bardzo dobrą historie i ciekawych bohaterów. Wiele akcji, pojedynków, ucieczek i intryg jakie występują po obu stronach. Narratorem jest Ezekiel komentujący w humorystyczny sposób, często cyniczny i ironiczny poczynania Góry i ich środków do osiągnięcia upragnionego celu. Jego przemyślenia są gorzkie na temat otaczającej go rzeczywistości, rażą trafnością i dostaje się każdemu bez wyjątku. Sam Ezekiel również dokonuje wyboru jakiego możemy nie pochwalić. Zabawa konwencją postapokalipsy z biblijna wizją zagłady wyszła autorowi bardzo dobrze. Spodobała mi się, bo była obrazowa, brutalna i nie pozbawiona bohatera, który wniósł wiele swoimi komentarzami. Przyjemnie się czyta i spędziłem z nią miłe chwilę. Szkoda, ze to już koniec, bo chciałem znów zasiąść do kolejnych części przygód Ezekiela. Na pewno sięgnę po inne książki autora jeżeli coś wyjdzie nowego. Trylogia dla miłośników rodzinnej fantastyki.
Polecam.

Komornik : Kant to trzecie moje spotkanie i zarazem ostatnia część trylogii. Po poprzednikach miałem wielki apetyt na świetne zakończenie ciekawej wizji zagłady ludzkości. Zawsze temu towarzyszy obawa, że autor przedobrzy lub powstanie nie taki finał jaki oczekuje się. Ciekawość jak wszystko skończy się tkwiła we mnie i dlatego, gdy miałem okazje nie zawahałem się sięgnąć...