Krótko, cicho, refleksyjnie.

Krótko, cicho, refleksyjnie.

Niemożliwy banał.

Niemożliwy banał.

Czym jest cisza? Gdzie ją znajdziemy? Jak ją odzyskać? Czy sama w sobie jest celem czy też środkiem do większego celu?  Dlaczego współcześnie jest ona dla nas ważniejsza niż kiedykolwiek? Na te pytania stara się odpowiedzieć norweski podróżnik i myśliciel Erling Kagge w niepozornej książeczce p.t." Cisza". Autor jest zdobywcą obu biegunów oraz najwyższego szczytu Ziemi, przepłynął też samotnie Atlantyk. Co zrozumiałe,  przemyślenia na temat ciszy czerpie z własnego doświadczenia, ale odwołuje się także do poezji, filozofii oraz działań artystycznych.
W dzisiejszym zabieganym, przepełnionym bodźcami świecie, gdy cisza stała się dobrem luksusowym postawa badacza, który doświadczył jej w wymiarze o wiele większym niż zwykły śmiertelnik, podróżnika, który nieustannie dziwi się, rozmyśla, zatrzymuje się, jest czymś niezwykłym i nietypowym. Jeśli on dzieli się swymi przemyśleniami na temat ciszy to ja chcę o tym czytać. Każda jego odpowiedź rodzi nowe pytania, a przynajmniej nie pozostawia nas obojętnymi. Plus za liczne odwołania do L. Wittgensteina i artystki i performerki M. Abramovic.

Czym jest cisza? Gdzie ją znajdziemy? Jak ją odzyskać? Czy sama w sobie jest celem czy też środkiem do większego celu?  Dlaczego współcześnie jest ona dla nas ważniejsza niż kiedykolwiek? Na te pytania stara się odpowiedzieć norweski podróżnik i myśliciel Erling Kagge w niepozornej książeczce p.t." Cisza". Autor jest zdobywcą obu biegunów oraz najwyższego szczytu Ziemi,...

Czy cisza może być przyjacielem, luksusem, odskocznią od życia codziennego? Ktoś ci powie, że cisza jest dobra wtedy, gdy jest ci smutno. Poza tym nie ma żadnej wartości.
Więc czym jest cisza? Gdzie ona jest? Dlaczego teraz jest ważniejsza niż kiedy kolwiek?
Dziś żyjemy w czasach hałasu ulic, mediów, muzyki, myśli i wszystkiego co nas otacza. Znikamy we własnych smartfonach, stajemy się niewolnikiem własnego tabletu.
Cisza to luksus którego nie można kupić. To jedyna potrzeba, której nigdy nie zaspokoi ktoś kto ciągle poluje na kolejne nowości jakie daje nam współczesny świat.
Dlatego ważne jest umieć wyłączyć telefon, usiąść i nic nie mówić, zamknąć oczy, zaczerpnąć kilka głębokich oddechów i skierować myśli na coś innego niż zazwyczaj a świat się zatrzyma, przestanie istnieć, a krótka chwila zacznie być wiecznością, bo cisza może pojawić się wszędzie, w każdej chwili i jest na wyciągnięcie ręki.
Dlatego nasuwa się pytanie czy cisza to tylko brak dźwięków? Czy o taką cisze chodzi?
Poznajmy ciszę, która jest w nas. Ciszę którą w pewnym sensie tworzymy sam na sam ze sobą.
POZNAJMY SWOJ SPOKÓJ WEWNĘTRZNY CZYLI TĘ WEWNĘTRZNĄ CISZĘ.
I mała rada: książkę zalecam czytać w ciszy.

Czy cisza może być przyjacielem, luksusem, odskocznią od życia codziennego? Ktoś ci powie, że cisza jest dobra wtedy, gdy jest ci smutno. Poza tym nie ma żadnej wartości.
Więc czym jest cisza? Gdzie ona jest? Dlaczego teraz jest ważniejsza niż kiedy kolwiek?
Dziś żyjemy w czasach hałasu ulic, mediów, muzyki, myśli i wszystkiego co nas otacza. Znikamy we własnych...

Grafomania.

Grafomania.

Jak opisać coś, co w swojej istocie odzwierciedla ideę nicości? Ciszę kojarzymy z pustką, z czymś, czego nie ma. Cisza jest brakiem. Przede wszystkim brakiem dźwięku, ale pośrednio też brakiem ludzkiej zmysłowości i doświadczenia w ogóle. Osoby niesłyszące zapewne czytają te słowa z niedowierzaniem. I mają rację. Cisza może być cechą stałą bytu, przynajmniej w sensie fizjologicznym. Myślę, że zupełne pominięcie doświadczenia osób głuchoniemych jest największym niedociągnięciem tej książki. Ta ignorancja nie oznacza jednak, że książka jest nieudana. Wprost przeciwnie: Autor niczym wytrawny fenomenolog szuka w różnych sytuacjach życiowych odpowiedzi na trzy zawarte w tytule pytania, starając się w ten sposób wyłuskać esencję tego, co nazywamy ciszą. I w dużym stopniu mu się to udaje. Fakt, że jest podróżnikiem, który jako pierwszy człowiek samotnie dotarł na Antarktydę, w pewnym sensie predysponuje go do tego zadania. Oprócz mnichów o ciszy i jego pierwotności może sensownie napisać chyba tylko ktoś, kto jej doświadczył, najlepiej w całkowitej samotności i w ekstremalnych warunkach. Książka jest zbiorem medytacji na ten temat, zawiera wiele ciekawych cytatów wielkich filozofów i pisarzy. Uroku dodaje fakt, że polski przekład ukazał się w pięknej okładce. Jest to pozycja godna polecenia wszystkim czytelnikom zainteresowanym tematem.

Jak opisać coś, co w swojej istocie odzwierciedla ideę nicości? Ciszę kojarzymy z pustką, z czymś, czego nie ma. Cisza jest brakiem. Przede wszystkim brakiem dźwięku, ale pośrednio też brakiem ludzkiej zmysłowości i doświadczenia w ogóle. Osoby niesłyszące zapewne czytają te słowa z niedowierzaniem. I mają rację. Cisza może być cechą stałą bytu, przynajmniej w sensie...

Niby krótka książka, ale dość głęboka. Zawiera wiele cennych spostrzeżeń o ciszy jako takiej, a tym bardziej o ciszy w... nas. Ciszy, której każdy może poszukiwać we wnętrzu swojego sera. Kilka razy rezonowała we mnie w kontekście moich doświadczeń z wędrówek po Tatrach jak i słuchania muzyki Arvo Parta. Obydwa "zjawiska" mają w sobie "niewiele elementów", ale za to ogromne bogactwo prawdy i piękna.
.
Mocnym argumentem na jej wiarygodność i prawdziwość jest fakt, że jeśli autor przez kilkadziesiąt dni przemierzał w samotności i ciszy lodową pustynię, to wie, o czym mówi.
Dlatego na tym tle - uważam - przepięknie brzmi prawda o tym, że cisza, jest luksusem, o który warto i należy powalczyć.
.
Polecam.
Sam chętnie "schrupałem ją" w "przerwie meczu" o nazwie "Złodziejka książek"...

Niby krótka książka, ale dość głęboka. Zawiera wiele cennych spostrzeżeń o ciszy jako takiej, a tym bardziej o ciszy w... nas. Ciszy, której każdy może poszukiwać we wnętrzu swojego sera. Kilka razy rezonowała we mnie w kontekście moich doświadczeń z wędrówek po Tatrach jak i słuchania muzyki Arvo Parta. Obydwa "zjawiska" mają w sobie "niewiele elementów", ale za to...

Dostałam w prezencie urodzinowym i od razu urzekła mnie swoją okładką, po przeczytaniu mogę od razu napisać, że urzekła mnie też swoją zawartością. Miałam plan delektowania się nią i czytania po rozdziale, w ciszy.. Nie zrealizowałam - przeczytałam "na raz". "Cisza sama w sobie wzbogaca. To rzecz wysokiej jakości, ekskluzywna i luksusowa."

Dostałam w prezencie urodzinowym i od razu urzekła mnie swoją okładką, po przeczytaniu mogę od razu napisać, że urzekła mnie też swoją zawartością. Miałam plan delektowania się nią i czytania po rozdziale, w ciszy.. Nie zrealizowałam - przeczytałam "na raz". "Cisza sama w sobie wzbogaca. To rzecz wysokiej jakości, ekskluzywna i luksusowa."

Bardzo trudna książka w odbiorze bo próbuje opisać prawdopodobnie najbardziej złożony temat na świecie - esencję dobrze przeżytego życia za pomocą ciszy. Czyta się to wybitnie przyjemnie choć na pewno niektórzy ze względu na nieprzystępną tematykę odbiją się od niej.

Bardzo trudna książka w odbiorze bo próbuje opisać prawdopodobnie najbardziej złożony temat na świecie - esencję dobrze przeżytego życia za pomocą ciszy. Czyta się to wybitnie przyjemnie choć na pewno niektórzy ze względu na nieprzystępną tematykę odbiją się od niej.

“Cage usunął wszystkie dźwięki z utworu 4’33” i stworzył swoje cztery minuty i trzydzieści trzy sekundy ciszy. Po dziś dzień publiczność uwielbia tę ciszę”.

Zafascynowała mnie tematyka tej książki. Może dlatego, że mam w sobie dużą potrzebę ciszy. Tęsknie za nią. Osobista zaduma autora nie przynosi odkrywczych myśli. Można powiedzieć, że dla wielu osób będzie ocierać się o banał. Padają tu proste pytania i proste odpowiedzi. Co ważne nie mają one moralizatorskiej, czy mentorskiej formy.

Enjoy the silence...

“Cage usunął wszystkie dźwięki z utworu 4’33” i stworzył swoje cztery minuty i trzydzieści trzy sekundy ciszy. Po dziś dzień publiczność uwielbia tę ciszę”.

Zafascynowała mnie tematyka tej książki. Może dlatego, że mam w sobie dużą potrzebę ciszy. Tęsknie za nią. Osobista zaduma autora nie przynosi odkrywczych myśli. Można powiedzieć, że dla wielu osób będzie ocierać się o...