Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnąłem jako miłośnik powieści Jamesa Herriota, czyli weterynarza, który trafił na angielską wieś w dwudziestoleciu międzywojennym. Wracam do jego książek raz po raz i wciąż mnie cieszą. Miałem nadzieję, że życie pasterza w Krainie Jezior opisane z jego własnej perspektywy da mi wgląd w podobne klimaty, ale z drugiej strony. No i w sumie tak jest. Niestety, książka nie podbiła mojego serca. Sprawia ona raczej wrażenie relacji niż powieści czy opowieści. O ile u Herriota mogłem docenić zarówno pracę rolników jak i piękno Yorkshire tudzież trud pracy weterynarza, to "Życiu pasterza" mi tego wszystkiego zabrakło. Autor stara się mnie przekonać, że jego praca i życie jest pełne wyrzeczeń, codziennej harówki, a w końcu także wyjściem poza schemat chłopaka z farmy. W końcu nawet dostrzega, że ci wszyscy miastowi to może niekoniecznie same obiboki. Ale sposób pisania mnie po prostu nie przekonuje. Czyta się raczej miło, choć jest sporo powtórzeń. Miłośnicy wiejskich i angielskich klimatów powinni być przynajmniej częściowo zadowoleni. A ja wrócę do Herriota.