Nastawiona byłam na zabawę na poziomie tomu pierwszego i drugiego, tym razem jednak wiało nudą. Cała akcja mogłaby się zmieścić na jakichś trzydziestu stronach, reszta to czcze gadanie. Nasze tytułowe bohaterki też jakieś bez wyrazu, gdyby nie imiona chyba można by powiedzieć, że cała książka opowiada o jednej osobie w pięciu postaciach. W dodatku bardzo niesympatycznych postaciach. Miało być chyba śmiesznie i Rudnicka przypisała bohaterkom wszystkie wady, ale przypisała do akcji wielkie miłości, tylko kto wytrzymałby z takimi zołzami. A faceci też opisani jakoś niekonsekwentnie, z jednej strony kobiety nimi pomiatają, oni się na to godzą, z drugiej nic nie umieją, mają bez kobiecej opieki zginąć marnie jako ci przyzwyczajeni do całodobowej obsługi kobiet- służących.

Nawet dzieci, które poprzedniej części pamiętam jako najbardziej zabawne i sympatyczne postaci tutaj są wrednymi szantażystami i manipulatorami, zachowujący się jak ostatnie chamy na pograniczu rozwydrzonymi bachorami.

Czuje się, że ten tom pisany jest na siłę i tylko i wyłącznie dla kasy, a prawda jest taka, że tak jak jednej z bohaterek, tak i Rudnickiej zabrakło pomysłu, a czas i umowy goniły. Jestem rozczarowana.

Nastawiona byłam na zabawę na poziomie tomu pierwszego i drugiego, tym razem jednak wiało nudą. Cała akcja mogłaby się zmieścić na jakichś trzydziestu stronach, reszta to czcze gadanie. Nasze tytułowe bohaterki też jakieś bez wyrazu, gdyby nie imiona chyba można by powiedzieć, że cała książka opowiada o jednej osobie w pięciu postaciach. W dodatku bardzo niesympatycznych...