Z trzecią częścią "Czerwonej Królowej" zmagałam się dosyć długo. Początek, pierwsza połowa książki, była pozbawiona jakiejkolwiek dynamiki. Wciąż przyjemnie się to czytało ze względu na styl autorki, ale to nie był ten typ książki, po który sięga się co chwilę.

Muszę przyznać, że na początku książka targała moimi uczuciami. Poczucie beznadziejności krążące wokół słów autorki był wystarczającym powodem, no ale był oczywiście jeszcze Maven.

Akcja zaczęła się rozwijać dopiero dużo później. Czy to dobrze, czy raczej źle nie potrafię ocenić. Z jednej strony, gdybym tak bardzo nie lubiła bohaterów, najpewniej przestałabym czytać po pierwszych stu stronach. Zwłaszcza, gdy w grę wchodziły fragmenty z perspektywy Cameron - według mnie nie za wiele wnosiły do fabuły. Dobrze, byliśmy na bieżąco jeśli chodzi o wydarzenia z nią związane, ale chyba wolałabym tak jak Mare dowiedzieć się wszelkich niuansów nieco później.

Jeśli już mówimy o perspektywach, warto wspomnieć Evangeline Samos. Według mnie był to strzał w dziesiątkę - każdy "negatywny" (punkt widzenia zależy w końcu od punktu siedzenia) bohater zasługuje na swoje pięć minut. A Evangeline, mimo paskudnego stylu bycia, bywa bohaterką ciekawą i wielowymiarową. Teraz tylko czekać na perspektywę Mavena, na którą cicho liczę w kolejnej części.

Powracając jednak do drugiej połowy książki - działo się dużo, to trzeba przyznać. Kilka ciekawych intryg, nowi bohaterowie (w których nie tak łatwo się momentami połapać...), jednym słowem przeciwieństwo wcześniejszej połowy. Brak w tym narzekania - była to miła odmiana po przeciągniętym "wprowadzeniu".

Powtórzę także to, co twierdzi większość czytelników - koniec był naprawdę dobry. Niespodziewany, ale również zachęcający do przeczytania kolejnej części... szkoda tylko, że ta jeszcze nie wydana!

Podsumowując, książka pomimo kilku wad miała przeważającą ilość zalet. Choć porównując do poprzedniczek nie wypadła najlepiej, nadal polecam wszystkim fanom serii.

Z trzecią częścią "Czerwonej Królowej" zmagałam się dosyć długo. Początek, pierwsza połowa książki, była pozbawiona jakiejkolwiek dynamiki. Wciąż przyjemnie się to czytało ze względu na styl autorki, ale to nie był ten typ książki, po który sięga się co chwilę.

Muszę przyznać, że na początku książka targała moimi uczuciami. Poczucie beznadziejności krążące wokół słów...