Z drugimi tomami często jest tak, że są gorsze od pierwszego. Jakieś takie niepisane prawo czy coś. Bardugo obaliła tę tezę tworząc znakomitą kontynuację. Ba, Królestwo kanciarzy okazało się lepsze niż tom pierwszy! Co tu mamy? Akcję, która pędzi od pierwszej do ostatniej strony. Nie ma tu nie chwili na nudę. Nie ma zdania, które byłoby nieprzemyślane lub niepotrzebne. To po pierwsze. Po drugie intryga. Och, co tu się dzieje! Intrygi, oszustwa i naprawdę genialne umysły. Przywódca grupy, Kaz Brekker jest po prostu mistrzem kanciarstwa. Po trzecie bohaterowie. Nie można ich nie kochać, cała szóstka głównych bohaterów jest po prostu cudowna. Jednych kocha się od początku, innych docenia się z każdą przeczytaną stroną. Po czwarte kolejny główny bohater jakim jest sam Ketterdam. Fikcyjne miasto w fikcyjnym świecie, a jednak czułam się jakbym naprawdę je znała. Czułam tętniące w nim życie. Po piąte relacje między bohaterami. Sposób w jaki się kształtują, wpływają na bohaterów i wydarzenia... mistrzostwo. Można by pomyśleć, że książka z tak rozpędzoną akcją, tyloma intrygami nie będzie miała miejsca na pogłębianie relacji między bohaterami, ale one tu są. I są opisane doskonale. No i wreszcie emocje. Cała masa emocji, które targały mną podczas czytania. Rozbawienie, radość, niepokój, strach o bohaterów, smutek, współczucie, uczucie wykiwania i ten moment, który złamał mi serce. I następny, który starł je na proch.
Ach, no cudo, po prostu cudo. Polecam z całego serducha.

Z drugimi tomami często jest tak, że są gorsze od pierwszego. Jakieś takie niepisane prawo czy coś. Bardugo obaliła tę tezę tworząc znakomitą kontynuację. Ba, Królestwo kanciarzy okazało się lepsze niż tom pierwszy! Co tu mamy? Akcję, która pędzi od pierwszej do ostatniej strony. Nie ma tu nie chwili na nudę. Nie ma zdania, które byłoby nieprzemyślane lub niepotrzebne. To...