Królestwo kanciarzy

Ta książka to zdecydowanie mój ulubieniec ! Podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza część, fabuła była idealnie wyważona pod względem akcji, relacji i bohaterów. Ilość zwrotów akcji jest zawrotna, ale mimo wszystko, co moim zdaniem jest bardzo trudne do osiągnięcia, sprawiało, że jeszcze bardziej chciałam sięgnąć po tę książkę. Warto jeszcze wspomnieć, że zwroty akcji są umieszczone w najmniej oczekiwanym momencie i nie można przewidzieć jak dalej potoczą się losy bohaterów, można powiedzieć, że autorka usypia uwagę czytelnika by potem "uderzyć" ze zdwojoną siłą i tak jest do ostatniej linijki książki.
Relacje między bohaterami są bardzo wyważone, wątki romantyczne nie są nachalne tylko uzupełniają fabułę. Sama kreacja bohaterów w drugim tomie jest dużo bardziej przejrzysta i jasna. Każdy z nich ma inne przeżycia i wewnętrznie zmaga się z innymi problemami, przez co książka staje się idealna dla wszystkich !
Mimo że totalnie się nie spodziewałam, to popłakałam się na końcu ze szczęścia - ze względu na zakończenie (nie chce spoilerować),ale i na pomyślne ułożenie relacji niektórych bohaterów. Bardzo polecam tę książkę !

Ta książka to zdecydowanie mój ulubieniec ! Podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza część, fabuła była idealnie wyważona pod względem akcji, relacji i bohaterów. Ilość zwrotów akcji jest zawrotna, ale mimo wszystko, co moim zdaniem jest bardzo trudne do osiągnięcia, sprawiało, że jeszcze bardziej chciałam sięgnąć po tę książkę. Warto jeszcze wspomnieć, że zwroty akcji...

Ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza, chociaż może nie pobiła pierwszej pod względem akcji. Tu bardziej skupiono się na rozbudowywaniu charakterów i relacji między bohaterami, co sprawiło, że ta część stała się wisienką na torcie. Nie wyobrażam sobie, żeby żaden z wątków mógł się skończyć lepiej, nawet wątek Matthiasa i Niny mnie satysfakcjonował. Chcę więcej Inej i Kaza. I jeszcze więcej Jespera i Wylana.

Ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza, chociaż może nie pobiła pierwszej pod względem akcji. Tu bardziej skupiono się na rozbudowywaniu charakterów i relacji między bohaterami, co sprawiło, że ta część stała się wisienką na torcie. Nie wyobrażam sobie, żeby żaden z wątków mógł się skończyć lepiej, nawet wątek Matthiasa i Niny mnie satysfakcjonował. Chcę...

Niestety tendencja spadkowa względem pierwszej części. Autorka chciała dodać jeszcze więcej dramatyzmu, jeszcze więcej zwrotów akcji i w efekcie fabuła zaczęła zmieniać się momentami w scenariusz hollywoodzkiego filmu. A przy fragmencie z resuscytacją piorunem to już całkiem odpłynęła do krainy filmów klasy B. Szkoda, zwłaszcza że tego typu elementy były całkowicie zbędne. Wystarczyłoby trzymać się konwencji pierwszej części i byłoby dobrze. Kolejny przykład, że więcej nie zawsze znaczy lepiej.

Niestety tendencja spadkowa względem pierwszej części. Autorka chciała dodać jeszcze więcej dramatyzmu, jeszcze więcej zwrotów akcji i w efekcie fabuła zaczęła zmieniać się momentami w scenariusz hollywoodzkiego filmu. A przy fragmencie z resuscytacją piorunem to już całkiem odpłynęła do krainy filmów klasy B. Szkoda, zwłaszcza że tego typu elementy były całkowicie zbędne....

W kontynuacji Szóstki Wron z uniwersum griszów poznajemy dogłębniej losy każdego z bohaterów. Spersonalizowana narracja pozwala nam wczuć się we wszystkie traumy, jakie zafundowała wronom autorka, a wymyśliła tego całkiem sporo. Każdy z nich musiał pokonać wiele przeciwności losu, by ponownie zawalczyć o swoje życie.
Bo właśnie to tu znajdziecie.
Walkę nie tylko przeciwko złemu kupcowi, nieprzychylnemu miastu oraz o coś tak trywialnego jak pieniądze, ale przede wszystkim walkę z własnymi słabościami.
W tej książce naprawdę widać geniusz Kaza Brekkera i to, że Ketterdam to jego królestwo. Każda misją jest drobiazgowo przemyślana. Kaz wykorzystuje dosłownie wszystkie asy z rękawa, aż w końcu wydaje się, że nie zostaje mu już kompletnie nic. W pewien sposób otwiera się też na relację z Inej. Oboje są niesamowicie pokrzywdzeni, ale nie złamani i te wszystkie ich niedoskonałości w jakiś pokręcony, piękny sposób do siebie pasują.
Chętnie przeczytałabym ich dalsze losy.
Jesper i Wylan także są zmuszeni otworzyć oczy na wiele spraw i nawzajem w tym sobie pomagają. Mierzą się ze swoimi ojcami oraz własnym przrznaczeniem. Nina oraz Matthias uczą się naprawdę kochać, pomimo dzielących ich różnic.
Jedno z szóstki niestety nie dociera cało do końca tej opowieści. Wiedziałam o tym, ale wcale nie ułatwiło mi to czytania tych scen.
Autorka serwuje nam potężną dawkę akcji oraz emocji i tak samo jak swoim bohaterom, daje tylko ulotne chwile na wzięcie oddechu. Jednak nawet wtedy człowiek powinien się zastanawiać, czy to powietrze nie jest przypadkiem zatrute.
Zdecydowanie polecam tę książkę, bo dostałam dokładnie to, czego potrzebowałam, a nawet więcej. Nie spodziewałam się, że w opowieści, która nie jest romansem, znajdę tak dużo różnie pojmowanej miłości.

W kontynuacji Szóstki Wron z uniwersum griszów poznajemy dogłębniej losy każdego z bohaterów. Spersonalizowana narracja pozwala nam wczuć się we wszystkie traumy, jakie zafundowała wronom autorka, a wymyśliła tego całkiem sporo. Każdy z nich musiał pokonać wiele przeciwności losu, by ponownie zawalczyć o swoje życie.
Bo właśnie to tu znajdziecie.
Walkę nie tylko przeciwko...

Nooooo i kontynuacja okazała się o wiele lepsza niż poprzednia! Dużo mniej retrospekcji z poznawaniem dawnych losów bohaterów i krótsze te elementy to sprawiło, iż łatwiej skupić się można było na akcji, a nie poszła akcja jak po maśle od razu. Zdecydowanie drugi tom mi bardziej przypadł do gustu niż pierwszy i.. hmm.. teraz jakby wyszedł trzeci to bym po niego sięgnął :) jednak wątek się zakończył, a nie jak w pierwszym tomie, iż trzeba było sięgać po drugi.

Nooooo i kontynuacja okazała się o wiele lepsza niż poprzednia! Dużo mniej retrospekcji z poznawaniem dawnych losów bohaterów i krótsze te elementy to sprawiło, iż łatwiej skupić się można było na akcji, a nie poszła akcja jak po maśle od razu. Zdecydowanie drugi tom mi bardziej przypadł do gustu niż pierwszy i.. hmm.. teraz jakby wyszedł trzeci to bym po niego sięgnął :)...

Ciekawa i wciągająva książka tak jak pierwszy tom cyklu😇
Niestety z przykrością muszę przyznać że zakończenie mnie BARDZO zawiodło (oczekiwałam czegoś lepszego)😢.
PS. dla zainteresowanych: prawdziwe imię Zmrocza (Darklinga) brzmi Aleksander (źródło: Trylogia Grisza tom 3.
❤️🔥

Ciekawa i wciągająva książka tak jak pierwszy tom cyklu😇
Niestety z przykrością muszę przyznać że zakończenie mnie BARDZO zawiodło (oczekiwałam czegoś lepszego)😢.
PS. dla zainteresowanych: prawdziwe imię Zmrocza (Darklinga) brzmi Aleksander (źródło: Trylogia Grisza tom 3.
❤️🔥

Cudowne zwroty akcji i mnóstwo zaskakujących wydarzeń. (Jeśli nic sobie nie zaspoilerujesz)

Cudowne zwroty akcji i mnóstwo zaskakujących wydarzeń. (Jeśli nic sobie nie zaspoilerujesz)

„Żad­nych ża­łob­ni­ków, żad­nych po­grze­bów”

• Królestwo Kanciarzy, będące kontynuacją Szóstki Wron, to kawał dobrej fantastyki, pełnej głębi i emocji, zagadek i bardzo rozbudowanych intryg. Dla mnie oba tomy to kwintesencja tego, co kocham w gatunku.
• Akcja przeniesiona została bezpośrednio na ulice Ketterdamu, co pozwala bliżej poznać samo miasto oraz zasady w nim panujące. Jakie zasady, zapytacie? Otóż dokładnie jedna: wygrywa silniejszy, i to niekoniecznie fizycznie. Mam wrażenie, że w tej prostocie i „ogrywaniu” systemu przez Kaza tkwi wspaniałość tej książki.
• Podobały mi się relacje między poszczególnymi bohaterami, od bardzo delikatnych, a przy tym napisanych z ogromnym wyczuciem i naturalnością, po bardzo „ogniste”. Choć każda z par miała coś „swojego”, to właśnie ta delikatność była tym, co spowodowało, że oba tomy na stałe goszczą w gronie moich ulubionych. Podobała mi się również niesamowita głębia emocjonalna, która stała za każdym z bohaterów i sprawiała, że książka jest po prostu fenomenalna.
• Zakończenie, które jest bardzo otwarte i zostawia spore pole do popisu, pozostawiło mnie z dużym niedosytem, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Mam na myśli, że to było jak zakończenie zdania w połowie, ale jednocześnie powodowało, że nie masz tego autorowi za złe, bo zostawił ci w głowie ten piękny, odciśnięty obraz, który trafia prosto do serca. Nie wiem, na ile to jest dla was zrozumiałe, ale tak właśnie się czułem po ostatniej stronie. W tej powieści każdy znajdzie coś dla siebie i będzie z tego zadowolony. Ja uwielbiam i polecam!

„Żad­nych ża­łob­ni­ków, żad­nych po­grze­bów”

• Królestwo Kanciarzy, będące kontynuacją Szóstki Wron, to kawał dobrej fantastyki, pełnej głębi i emocji, zagadek i bardzo rozbudowanych intryg. Dla mnie oba tomy to kwintesencja tego, co kocham w gatunku.
• Akcja przeniesiona została bezpośrednio na ulice Ketterdamu, co pozwala bliżej poznać samo miasto oraz zasady w nim...

Druga część opowieści o gangu Wron, wg mnie ciekawsza od części pierwszej. Przeczytałam z zainteresowaniem. Lekki ton i spora dawka humoru, niewymuszone dialogi.

Druga część opowieści o gangu Wron, wg mnie ciekawsza od części pierwszej. Przeczytałam z zainteresowaniem. Lekki ton i spora dawka humoru, niewymuszone dialogi.

Choć w pierwszym tomie działo się więcej, ten zdecydowanie przyprawił mnie o więcej emocji. Nie potrafię nawet wskazać ulubioną postać, tak bardzo się w nich wszystkich zadurzyłam! Czasami czytanie nudząco się przeciągało, ale podobała mi się dbałość autorki o szczegóły, polecam wszystkim drugi tom!

Choć w pierwszym tomie działo się więcej, ten zdecydowanie przyprawił mnie o więcej emocji. Nie potrafię nawet wskazać ulubioną postać, tak bardzo się w nich wszystkich zadurzyłam! Czasami czytanie nudząco się przeciągało, ale podobała mi się dbałość autorki o szczegóły, polecam wszystkim drugi tom!