Książka o romansie, macierzyństwie, ojcostwie, śmierci, dorastaniu, samotności...
Historia opowiadana z perspektywy kilku osób, których losy są ze sobą powiązane.
Polecam!

Książka o romansie, macierzyństwie, ojcostwie, śmierci, dorastaniu, samotności...
Historia opowiadana z perspektywy kilku osób, których losy są ze sobą powiązane.
Polecam!

Pierwsza połowa książki to mocne 7. Druga - kiepskie 5.
Pomysł zaskakujący i bardzo ciekawy. On - ojciec nastoletniej córki, mąż i kochanek. Niemy bohater, którego poznajemy z perspektyw kobiet jego życia. Niestety, od połowy książki autorce jakby zabrakło sił do pisania.

Pierwsza połowa książki to mocne 7. Druga - kiepskie 5.
Pomysł zaskakujący i bardzo ciekawy. On - ojciec nastoletniej córki, mąż i kochanek. Niemy bohater, którego poznajemy z perspektyw kobiet jego życia. Niestety, od połowy książki autorce jakby zabrakło sił do pisania.

Zdarza mi się kupować książki dla tytułu - tak było z tą.
Lubię skandynawską literaturę: z wierzchu jest w niej lód, w głębi drzemie lawa. Mam wrażenie, że jestem każdą z bohaterek po trochu. Odrealnioną, uwikłaną, niedojrzałą, przejrzałą, introwertyczną, ekstrawertyczną.
To jedna z tych książek, w której niewiele się dzieje na poziomie akcji, wszystko dzieje się wewnątrz. Lubię takie. Szalenie.

Zdarza mi się kupować książki dla tytułu - tak było z tą.
Lubię skandynawską literaturę: z wierzchu jest w niej lód, w głębi drzemie lawa. Mam wrażenie, że jestem każdą z bohaterek po trochu. Odrealnioną, uwikłaną, niedojrzałą, przejrzałą, introwertyczną, ekstrawertyczną.
To jedna z tych książek, w której niewiele się dzieje na poziomie akcji, wszystko dzieje się...

Całą opowieść otwiera niezrozumiałe dla widza zdarzenie, a dalszy ciąg pokazuje nie tylko jego przyczyny i skutki, ale również brak porozumienia i osamotnienie człowieka. Dostajemy możliwość oglądu pewnych scen oczami bohaterów, co dostarcza nie tylko pełnego obrazu wydarzeń, ale też skali odczuć będących udziałem każdego z osobna. Alma przedstawia trudne wydarzenia rodzinne, a Elvira akcentuje swoje pogubienie i poczucie winy. Helen cierpi na skutek samotności i braku mocnych więzi z ojcem, co i on w pewnym momencie enigmatycznie zaznacza. Obie kobiety łączy postać Simona, jak również strata dziecka.
Lektura jest przede wszystkim spojrzeniem na ich byt w samotności. Nikt tu ze sobą nie rozmawia, by rozwiać niedomówienia lub zwyczajnie dać sobie pocieszenie. Kazdy zamyka się w swoim świecie i cierpi po cichu próbując dać upust swoim emocjom. Simon wdał się w romans z Helen, nastolatka pisze listy do nieżyjącej siostry, Alma zaczyna opowiadać o sobie obcej osobie.
Wszyscy pogrążają się w beznadziei, która - jak ma się wrażenie - zaraz pochłonie kolejne ofiary. Kto wie, co by się działo dalej, gdyby nie przyszło.. zakończenie.

To co mnie zaskoczyło po przeczytaniu to fakt, że nie umiem zdecydowanie ocenić wyborów kochanków. Nie umiałabym zganić Helen za jej postępowanie, mimo iż jestem daleka od pobłażania zdradzie, gdy nie jest to przelotny romans. Właściwie nie pochwalam przyjętej postawy przez żadne z trojga owego układu, a z drugiej strony widzę cierpienie każdego z nich i duszenie się w rolach jakie przyjęli.
Ostatecznie na rozwoju sytuacji mogą zyskać kobiety. Helen, bo tak naprawdę nie zostaje z niczym i prawdopodobnie "uleczy" stosunki z ojcem. Natomiast Alma ma szansę nawiązać taką samą nić porozumienia z własną córką. Obie kobiety ponoszą straty w przeszłości i teraźniejszości, ale też obie mają szansę na lepsze relacje z tymi, co zostali.
Lekturę należałoby przeczytać na raz dla lepszego rozeznania w problemach, nie wysnuwając pochopnych wniosków. Dopiero zyskując pełny obraz można rozmyślać nad sytuacją bez szkody dla treści.

Całą opowieść otwiera niezrozumiałe dla widza zdarzenie, a dalszy ciąg pokazuje nie tylko jego przyczyny i skutki, ale również brak porozumienia i osamotnienie człowieka. Dostajemy możliwość oglądu pewnych scen oczami bohaterów, co dostarcza nie tylko pełnego obrazu wydarzeń, ale też skali odczuć będących udziałem każdego z osobna. Alma przedstawia trudne wydarzenia...

Los czterech kobiet. Każdy z nich tragiczny i na swój sposób wstrząsający. Bardzo przykro, że autorka nie wniknęła głębiej w ich psychikę, bo o wiele podniosłoby to walory tej książki. Helen, Alma, Elvira i matka Helen - każda z nich przeżywa swoją własną tragedię w zupełnej samotności. Trzy z nich łączy ten sam mężczyzna - kochanek, mąż, ojciec - i wiedzą nawzajem o swojej obecności i to je niszczy. Nie potrafią zdobyć się na odwagę zmierzenia się ze sobą i cały czas mają poczucie pustki, którą trzeba wypełnić. Przynajmniej dla mnie, interpretując ich zachowanie. Budowa książki bardzo ciekawa - to samo wydarzenie widzimy oczami każdej z bohaterek, co daje czytelnikowi jasną układankę. Myślę jednak, że tu głownym bohaterem nie będą kobiety ani Simon, ale ukazanie głębokiej samotności i niedowartościowania tych kobiet.

Los czterech kobiet. Każdy z nich tragiczny i na swój sposób wstrząsający. Bardzo przykro, że autorka nie wniknęła głębiej w ich psychikę, bo o wiele podniosłoby to walory tej książki. Helen, Alma, Elvira i matka Helen - każda z nich przeżywa swoją własną tragedię w zupełnej samotności. Trzy z nich łączy ten sam mężczyzna - kochanek, mąż, ojciec - i wiedzą nawzajem o swojej...

Rewelacyjna książka o powiązaniach, pozornych zbiegach
okoliczności, które ostatecznie układają się w całość.

Początkowo myślałam, że będzie traktować o miłości,
o związku. Taka tam lżejsza lektura. Jak się okazało,

nie mogłam się bardziej mylić. Bardzo szybko zmienił
się ton całości, zaczęły dominować tragiczne wydarzenia,

a losy poszczególnych bohaterów układać w całość.
Polecam!

Rewelacyjna książka o powiązaniach, pozornych zbiegach
okoliczności, które ostatecznie układają się w całość.

Początkowo myślałam, że będzie traktować o miłości,
o związku. Taka tam lżejsza lektura. Jak się okazało,

nie mogłam się bardziej mylić. Bardzo szybko zmienił
się ton całości, zaczęły dominować tragiczne wydarzenia,

a losy poszczególnych bohaterów układać w...

Bardzo przejmująca, zaskakująca i niebanalna książka aczkolwiek, jak to bywa w przypadku literatury skandynawskiej, momentami ciężka i przytłaczająca. Nie polecam jej czytać w chwilach obniżonego nastroju ani między wrześniem i marcem.

Bardzo przejmująca, zaskakująca i niebanalna książka aczkolwiek, jak to bywa w przypadku literatury skandynawskiej, momentami ciężka i przytłaczająca. Nie polecam jej czytać w chwilach obniżonego nastroju ani między wrześniem i marcem.

„Mężczyzna stoi na chodniku i całuje kobietę. Pozornie bez powodu wbiega na ulicę i zostaje potrącony przez samochód. Kim jest ten mężczyzna? Co nim kierowało? I czy jest ktoś, kto naprawdę go zna?” – czy jakikolwiek miłośnik gry „Czarne historie” mógłby przejść obojętnie wobec takiego opisu z tylnej okładki? Jako, że lektura znajdowała się w dziale norweskim w bibliotece i została wydana w oryginale w 2008 roku (rok później w Polsce) musiałam przeczytać tę książkę.
Książka jest splotem wielu wydarzeń, historii, pozornie ze sobą niezwiązanych, ale jednak łączących się w jedność. Okazuje się, wypadek został spowodowany przez wiele różnych czynników, wpływ na niego miały czyny bohaterów nawet sprzed kilku lat. W książce podążamy śladami kilku głównych postaci, wplecionych w bieg wydarzeń i połączonych ze sobą bardzo ściśle i w nieprzewidywalny sposób. W utworze tym świat jest bardzo, bardzo mały. Narracja też nie jest jednolita, jedna z bohaterek pisze listy do swojej zmarłej siostry, a w reszcie powieści trzecioosobowy narrator zdaje się dopasowywać do postaci. Oprócz wypadku, wiele rzeczy powiązanych jest z postacią Elviry Madigan, która notabene jest postacią rzeczywistą.
W książce mamy do czynienia z 2 rodzinami, w tym 3 gospodarstwami domowymi, ale tak naprawdę każda z 5 głównych osób jest sama, bez niczyjej pomocy i wsparcia radzi sobie z własnymi problemami. Jeden świat, jedna historia, składa się z kilku pomniejszych losów: życie Helen jako tej drugiej kobiety, Georg usiłujący ułożyć sobie życie na nowo z żoną z Alzhaimerem, Alma, która dzięki urodzie/litości może mieć w życiu wszystko, Elvira zmagająca się z dorastaniem oraz Simon, ojciec, kochanek. Powieść opowiada głównie o samotności i o braku szczerości. Bohaterowie, nawet jeżeli się kochają, nie są w stanie prawdziwie ze sobą porozmawiać. W efekcie okazuje się, że nic o sobie nie wiedzą.
Jedną z ciekawszych postaci z książki jest Małgosia – studentka medycyny z Krakowa, która sprząta w domu Simona i Almy, przygotowuje się do egzaminu z norweskiego. W zasadzie już na jej małym przykładzie możnaby zauważyć różnice w mentalności pomiędzy rodowitymi Norwegami, a osobą spoza kraju.
Uważam, że koło książki spokojnie można przejść obojętnie. Szybko i łatwo się ją czyta, jeszcze szybciej i łatwiej zapomina. Może książka miała poruszyć wrażliwość czytelnika, moją poruszyła, ale tylko chwilowo. Nie jestem pewna, czy poleciłabym ją komukolwiek, ale zniechęcać też nie będę. Ja mam nauczkę, żeby opisy z tylnej okładki czytać do końca.

„Mężczyzna stoi na chodniku i całuje kobietę. Pozornie bez powodu wbiega na ulicę i zostaje potrącony przez samochód. Kim jest ten mężczyzna? Co nim kierowało? I czy jest ktoś, kto naprawdę go zna?” – czy jakikolwiek miłośnik gry „Czarne historie” mógłby przejść obojętnie wobec takiego opisu z tylnej okładki? Jako, że lektura znajdowała się w dziale norweskim w bibliotece i...

Książka od początku do końca intrygująca, zaskakująca, ciekawa, niebanalna. Uwielbiam takie książkowe (i rzeczywiste również) sploty ludzi i wydarzeń. Niesamowite, jak banalny gest czy słowo może zmienić bieg wydarzeń.
Polecam!

Książka od początku do końca intrygująca, zaskakująca, ciekawa, niebanalna. Uwielbiam takie książkowe (i rzeczywiste również) sploty ludzi i wydarzeń. Niesamowite, jak banalny gest czy słowo może zmienić bieg wydarzeń.
Polecam!

Wielowątkowa powieść, która z "biegiem" kartek łączy się w spójną calość. Przyjemna lektura nie wymagajaca dużej uwagi i czasu

Wielowątkowa powieść, która z "biegiem" kartek łączy się w spójną calość. Przyjemna lektura nie wymagajaca dużej uwagi i czasu