Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy naprawdę wierzył, że wszystko przemija? Że tak po prostu znika? Samo z siebie? Że wystarczy oddzielić przeszłość grubą kreską, wciągnąć do płuc świeże powietrze i zacząć wszystko od nowa? Nie wiem. Może nie rozumiał, że życie już zawsze będzie bolało, tylko na wiele nowych, zaskakujących sposobów.

Miałam ochotę krzyknąć, że nazywanie nas rodziną to gruba przesada, że nie jesteśmy niczym innym jak tylko resztkami z obiadu i że obie z mamą będziemy gnić w lodówce, dopóki nie wyrzucą nas do kosza.