W różnych miejscach w tzw sieci możemy przeczytać że Helikonia to najlepsze i najciekawsze dzieło Briana Aldissa.

I tu nastąpi stały punkt programu, czyli inaczej rzecz ujmując... moje gusta rozmijają się z gustami wspomnianej powyżej sieci.
Z pewnością jest to najdłuższa (przynajmniej po zliczeniu wszystkich tomów) książka autora, ale z tą najciekawszością to bym tak nie szarżował.

Całe uniwersum przemyślane a i owszem, natura odmienna od naszej, opisy gatunków ciekawe...
No i ten binarny układ gwiezdny mieszający w helikońskich porach roku, to coś co mnie zaintrygowało.
Fantastyczna, fantastyka zima trwająca wiele stuleci, a po niej kilkusetletnia wiosna i takież lato, jakże odmiennie, jakże inaczej niż tu na planecie ziemniaków.

I tylko ta saga, saga sprawiająca że nie mamy bohatera z którym można by się jakoś utożsamić, wczuć w jego perypetie, zaprzyjaźnić może...
I wciąż tylko pokolenie mija za pokoleniem i każde następne coraz mniej przystępne... no nie wiem, jakoś mnie to nie kręci.
A może bohaterem planeta?
A może układ cały?
Ale jakże ja mam się z tym utożsamić? Trochę jakby jestem za mały...

I te transmisje na ziemię, dla kogo, w jakim celu?
Eh, widać nie jestem fanem najlepszości i najciekawszości, wolę już "Cieplarnię" albo i "Non stop" w temacie Aldisowania.

Można przeczytać ale jest nudnawo.

W różnych miejscach w tzw sieci możemy przeczytać że Helikonia to najlepsze i najciekawsze dzieło Briana Aldissa.

I tu nastąpi stały punkt programu, czyli inaczej rzecz ujmując... moje gusta rozmijają się z gustami wspomnianej powyżej sieci.
Z pewnością jest to najdłuższa (przynajmniej po zliczeniu wszystkich tomów) książka autora, ale z tą najciekawszością to bym tak nie...