Uwiodła mnie ta książka. Chociaż opierałam rękami i nogami. W tej książce bowiem wszystko jest trochę ZA , za piękne albo za brzydkie, za dobre albo za okropne, za bardzo uproszczone albo za skomplikowane, za sentymentalne, za zbyt lukrowane, za przewidywalne itp... Ona, czyli ta książka, nie zna umiaru, przymila się bezczelnie do czytelnika, wykorzystuje wszystkie chwyty, ale robi to z takim wdziękiem i poczuciem humoru, że wybacza jej się te wszystkie grzechy. Taka już jej uroda. Bo mimo wszystkich jej słabości nie można odmówić jej tego, że w bajkowej konwencji przemyca wiele trafnych obserwacji na temat otaczającego nas świata, między innymi radzenia sobie z życiowymi traumami, akceptacją samego siebie, relatywną oceną naszego postępowania, więzi rodzinnych i społecznych, potrzeby obecności drugiego człowieka i najogólniej mówiąc potrzeby dobra w tym skomplikowanym świecie. Taka już jest ta książka. O tym, że miłość może przezwyciężyć wszystko. I nic nie można poradzić na to, że tak łatwo zaprzyjaźnić się z jej bohaterami, Elsą, babcią, mamą Ulriką, psiotworem i Potworem, taksówkarzem Alfem i wszystkimi innymi. I nie pytajcie mnie czy to dobra literatura czy okropny kicz. Nie mam pojęcia. Wiem tylko, że lektura książki "Pozdrawiam i przepraszam" sprawiła mi autentyczną frajdę! I jeszcze małe coś: jest to książka, z której wypisałam rekordową ilość cytatów! No po prostu nie mogłam się oprzeć ☺!

Uwiodła mnie ta książka. Chociaż opierałam rękami i nogami. W tej książce bowiem wszystko jest trochę ZA , za piękne albo za brzydkie, za dobre albo za okropne, za bardzo uproszczone albo za skomplikowane, za sentymentalne, za zbyt lukrowane, za przewidywalne itp... Ona, czyli ta książka, nie zna umiaru, przymila się bezczelnie do czytelnika, wykorzystuje wszystkie chwyty,...