to jedna z tych książek, po których trudno wejść w kolejną. będę do niej wracać i za każdym razem przeżywać historie jej bohaterów równie mocno. bo jest lepsza niż jakikolwiek film o sporcie, bo tak naprawdę nie jest o sporcie.

to jedna z tych książek, po których trudno wejść w kolejną. będę do niej wracać i za każdym razem przeżywać historie jej bohaterów równie mocno. bo jest lepsza niż jakikolwiek film o sporcie, bo tak naprawdę nie jest o sporcie.

Autor kupił moje czytelnicze serce powieścią Mężczyzna imieniem Oven a po lekturze Zwycięzcy utwierdzam się, że ta miłość została na dłużej.

Autor kupił moje czytelnicze serce powieścią Mężczyzna imieniem Oven a po lekturze Zwycięzcy utwierdzam się, że ta miłość została na dłużej.

Uwielbiam styl Fredrika Backmana, dobór słów, sposób przedstawiania historii i trafne obserwacje na temat ludzkiej natury. Książka godna polecenia dla osób, które uwielbiają dłuższe pozycje i pragną na długi czas zanurzyć się w lekturze

Uwielbiam styl Fredrika Backmana, dobór słów, sposób przedstawiania historii i trafne obserwacje na temat ludzkiej natury. Książka godna polecenia dla osób, które uwielbiają dłuższe pozycje i pragną na długi czas zanurzyć się w lekturze

Co tu dużo gadać znakomita seria i znakomite choć smutne zakończenie.

Co tu dużo gadać znakomita seria i znakomite choć smutne zakończenie.

Rany, jak ja uwielbiam tę serię. Nie pamiętam, kiedy podczas czytania, czułabym aż tyle.

Rany, jak ja uwielbiam tę serię. Nie pamiętam, kiedy podczas czytania, czułabym aż tyle.

Absolutnie cudowna trylogia. Już nie mogę się doczekać rereada

Absolutnie cudowna trylogia. Już nie mogę się doczekać rereada

Krwawi mi serce. Backman znów doprowadził mnie do łez. I choć hokej to nie moja bajka, jednak rozumiem sens jego specyficznej obecności w tej historii, bo odciska piętno na każdym z bohaterów.
Poza przejmującym smutkiem, walczącymi miastami, korupcją, mafią, krzywdzie są tu dające nadzieję opowieści o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu do odpowiedzialności, pokonywaniu słabości. I o sile wyniesionej z rodzinnego domu, bo ta książka to wielka pochwała wspierających relacji rodzinnych. Dobrze mieć oparcie w rodzicach, rodzeństwie, ale też w przyjaciołach i życzliwym otoczeniu, które potrafi odkryć lub rozwinąć tkwiący w człowieku potencjał.

Krwawi mi serce. Backman znów doprowadził mnie do łez. I choć hokej to nie moja bajka, jednak rozumiem sens jego specyficznej obecności w tej historii, bo odciska piętno na każdym z bohaterów.
Poza przejmującym smutkiem, walczącymi miastami, korupcją, mafią, krzywdzie są tu dające nadzieję opowieści o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu do odpowiedzialności, pokonywaniu...

Przydługa, miejscami nudna opowieść o hokeju

Przydługa, miejscami nudna opowieść o hokeju

Nigdy jeszcze nie dałam żadnej książce 10/10, bo zawsze chciałam marzyć, że coś może być jeszcze bardziej wspaniałe, ale w tym momencie jestem przekonana, że nie znajdę nic bardziej wspaniałego, niż Zwycięzcy Backmana. Ja się wręcz boję, że nic już temu nie dorówna. Nie pamiętam kiedy ostatnio płakałam na książce, ale piszę to i jeszcze przecieram oczy. Czytajcie Miasto niedźwiedzia i My przeciwko wam choćby po to, by móc sięgnąć po Zwycięzców i, może tak samo jak ja, rozpaść się na milion małych kawałeczków.

Trudno przybliżyć fabułę skoro obserwujemy dalsze losy mieszkańców Bjornstad, tak bardzo splecione ze sobą losy ludzi, miasteczek, klubów, które poznawaliśmy na przestrzeni trzech tomów. Ale to nie jest cykl o hokeju. To książki o dorastaniu, dojrzewaniu, wychowywaniu dzieci, traumach, rozwarstwieniu społecznym, przełamywaniu barier i trafianiu na bariery, których nie da się przełamać. O tym, jak najmniejsza różnica, przesunięcie czegoś o milimetr, to, czego nie wychwyci nawet najbardziej wprawne oko - może zmienić wszystko. U Backamana jedne życia się rozpadają nie po to, by inne mogły się skleić, ale podczas tego, gdy los scala inne. W jego narracji zrządzenia losu przestają wydawać się dziełem przypadku. Z jednej strony są częścią czegoś większego, z drugiej strony jako czytelnik nie odczuwam wyreżyserowania. Nie mam wrażenia, że ktoś żeruje na moich emocjach, chce sprzedać historię szantażując mnie trudnymi wydarzeniami. Nie, Backman mówi o tym wszystkim takim językiem, jakim operuje samo życie. Jest prosto, a jednak trafia w czuły punkt. W milion czułych punktów zlokalizowanych w różnych sferach mojego życia, kiedy czytam i zastanawiam się “a co, gdyby”.

Niesamowite jest, że autor sam spoileruje nam dalsze losy bohaterów w toku narracji, a przy tym pozostawia tyle niedopowiedzień, że jeszcze bardziej angażuje czytelnika. Że z każdą stroną, z każdym kolejnym większym splotem wydarzeń wydaje nam się, że to już, właśnie teraz przekonamy się, co tak naprawdę będzie miało miejsce, a okazuje się, że to nie ten moment, że coś innego ma teraz nas zaskoczyć.

Nie oglądałam serialu, nie jestem pewna, czy obraz jest w stanie pokazać to wszystko, co autor zawarł na kartach historii, dzięki niesamowitej sprawności w operowaniu słowem, umiejętności przekazywania emocji, wchodzenia w buty wszystkich swoich bohaterów.

Nie wiem jak mam posklejać teraz moje serce, ale myślę, że Wy też możecie chcieć mieć je tak połamane jak ja.

Powtarzam więc - czytajcie Miasto niedźwiedzia i My przeciwko wam, by móc przeczytać Zwycięzców.

PS Jeśli Fredrick Backman potrzebuje redaktorki, by ogarniała jego chwiejną samoocenę, to ja potrzebuję zastępu aniołów.

Nigdy jeszcze nie dałam żadnej książce 10/10, bo zawsze chciałam marzyć, że coś może być jeszcze bardziej wspaniałe, ale w tym momencie jestem przekonana, że nie znajdę nic bardziej wspaniałego, niż Zwycięzcy Backmana. Ja się wręcz boję, że nic już temu nie dorówna. Nie pamiętam kiedy ostatnio płakałam na książce, ale piszę to i jeszcze przecieram oczy. Czytajcie Miasto...

,,Zwycięzcy” to wielowątkowa powieść, której istotę stanowią bohaterowie – ich losy, uczucia, emocje. To także opowieść o społeczności, którą zarówno wiele łączy, jak i dzieli. Historia wciąga, intryguje i angażuje czytelnika. Trzyma w napięciu, nie daje o sobie zapomnieć. Mimo że akcja książki jest niespieszna, to dzieje się w niej naprawdę wiele. Tu nic nie jest kwestią przypadku. Każda napotkana postać, z pozoru mało znaczące wydarzenie, spotkanie czy krótka rozmowa – zaczynają nabierać prawdziwego znaczenia w szerszej perspektywie. Mimo że początek książki jest zapowiedzią tego, co się wydarzy później, to nie odbiera to przyjemności z czytania. Umożliwia za to zwrócenia uwagi na zdarzenia, które doprowadziły do nieszczęścia.

Fredrik Backman zachwyca. Jak nikt inny potrafi pisać o złożoności codziennego życia w tak niecodzienny i nieoczywisty sposób. Zwraca uwagę na szczegóły, detale i z pozoru nic nie znaczące zdarzenia, które stają się początkiem kolejnej historii. Ujmuje, porusza, wzrusza. Autor jest mistrzem w tworzeniu opowieści, które są prawdziwe, emocjonujące i urzekają na każdej płaszczyźnie. Książka napisana jest przyjemnym, literackim językiem, który naprawdę miło czytać. W opowieści nie brakuje ujmujących sentencji, które we wzruszający sposób opisują rzeczywistość.

Zwycięzcy” jest to uniwersalna, mądra i wartościowa powieść, która zmusza do refleksji. Przepełniona jest emocjami i cytatmi, które zmuszają czytelnika do chwili zadumy. Autor zawsze trafia w czuły punkt czytelnika, sprawiając, że albo się śmieje albo płacze.
Książka jest ostatnim tomem trylogii. Osobiście niecierpliwie czekałam, by wrócić do Björnstad by poznać dalsze losy bohaterów, którzy stali się mi bliscy.
Naprawdę polecam ,,Zwycięzców”. I naprawdę polecam całą serię. To trylogia obok której nie można przejść obojętnie.

,,Zwycięzcy” to wielowątkowa powieść, której istotę stanowią bohaterowie – ich losy, uczucia, emocje. To także opowieść o społeczności, którą zarówno wiele łączy, jak i dzieli. Historia wciąga, intryguje i angażuje czytelnika. Trzyma w napięciu, nie daje o sobie zapomnieć. Mimo że akcja książki jest niespieszna, to dzieje się w niej naprawdę wiele. Tu nic nie jest kwestią...