Green stworzył opowiastkę, której wszyscy bohaterowie – nawet ci źli – mogliby spokojnie zanucić zielono mi. Przywodzi to na myśl cykl ze Świata Dysku, gdzie nawet Śmierć jest sympatyczny. Niestety, Błękitny Księżyc nie jest nawet w jednym procencie tak ciekawy i nie mógłby robić nawet za marny substytut twórczości Pratchetta. Chodzi mi głównie o sposób konstruowania postaci, które są, hm. Sympatyczne. Ponad 700 stron powieści (w Polsce podzielonej na II części) czyta się przyjemnie, z nieodłącznym uśmieszkiem na ustach. Jest jeszcze jedna, wspólna cecha: książki są absolutnie dozwolone dla wszystkich czytelników, którzy potrafią już składać literki. Jeśli kupisz Księżyc nie musisz się obawiać, że Twoja malutka siostra przeczyta w nim coś, czego nie powinna.
*opinia jest fragmentem recenzji z http://magazyn-opinii.blogspot.com/2014/11/bekitny-ksiezyc-simon-r-green-2009.html do której przeczytania serdecznie zapraszam.

Green stworzył opowiastkę, której wszyscy bohaterowie – nawet ci źli – mogliby spokojnie zanucić zielono mi. Przywodzi to na myśl cykl ze Świata Dysku, gdzie nawet Śmierć jest sympatyczny. Niestety, Błękitny Księżyc nie jest nawet w jednym procencie tak ciekawy i nie mógłby robić nawet za marny substytut twórczości Pratchetta. Chodzi mi głównie o sposób konstruowania...