Dla mnie osobiście to najsłabszy Naipaul, bo nudnawy. Ale na pewno wart przeczytania choćby ze względu na język, jakim został napisany.

Dla mnie osobiście to najsłabszy Naipaul, bo nudnawy. Ale na pewno wart przeczytania choćby ze względu na język, jakim został napisany.

To chyba pierwsza powieść Naipaula. Miejscami nudnawa, ale ogólnie w porządku. Dobra przed snem :)
Wiele ciekawych i zarazem zabawnych przemyśleń, np. "człowiek, który potrafi sprzedać książkę twojemu ojcu, potrafiłby krowie sprzedać mleko".

To chyba pierwsza powieść Naipaula. Miejscami nudnawa, ale ogólnie w porządku. Dobra przed snem :)
Wiele ciekawych i zarazem zabawnych przemyśleń, np. "człowiek, który potrafi sprzedać książkę twojemu ojcu, potrafiłby krowie sprzedać mleko".

Jak na debiut może być. Nie będę się czepiał choć lektura niekonieczna- pomysł już znany

Jak na debiut może być. Nie będę się czepiał choć lektura niekonieczna- pomysł już znany

Początek nawet egzotycznie intresujący. Niestety, gdy do głosu dochodzi wątek polityczny już tylko gorzej.Znam wiele ciekawszych debiutów. A noblista.

Początek nawet egzotycznie intresujący. Niestety, gdy do głosu dochodzi wątek polityczny już tylko gorzej.Znam wiele ciekawszych debiutów. A noblista.

Jest taka fraszka Jana Sztaudyngera, która zdaje się być - poniekąd - mottem dla tej książki: "Sam sobie ze swoim życiem nie radzę, więc biuro porad dla innych prowadzę".
Główny bohater powieściowego debiutu Naipaula to "niebieski ptak", choć właściwszym określeniem byłoby "leń". O! Istnieje nawet lepszy tekst podsumowujący Ganesha, czyli rzeczonego bohatera: "Au sza la la la, mam dwie lewe ręce, au sza la la la i nie mam pieniędzy, au sza la la la i nie mam ochoty, au sza la la la wziąć się do roboty".
Ale od czego jest "porada duchowa"?!
Zabawne są perypetie tego trynidadzkiego "pomazańca Bożego". Zabawne są jego relacje z otoczeniem, zwłaszcza z żoną i jej ojcem. Naipaul nie pozostawia złudzeń - idealizowany obraz małych społeczności nie ma w sobie nic ze szczerego romantyzmu: każdy udaje, hipokryzja wyziera z ludzkiego zachowania, a pieniądze stanowią o motywach działań. U wszystkich, tylko nie u Ganesha.
I nagle okazuje się, że ten leń jest najsympatyczniejszą postacią powieści.
Całkiem niezłe odwrócenie ról jak na debiutanta, panie Naipaul.

Jest taka fraszka Jana Sztaudyngera, która zdaje się być - poniekąd - mottem dla tej książki: "Sam sobie ze swoim życiem nie radzę, więc biuro porad dla innych prowadzę".
Główny bohater powieściowego debiutu Naipaula to "niebieski ptak", choć właściwszym określeniem byłoby "leń". O! Istnieje nawet lepszy tekst podsumowujący Ganesha, czyli rzeczonego bohatera: "Au sza la la...

V.S. Naipaul to laureat Nagrody Nobla, który dla większości polskich czytelników jest zapewne anonimowy. "Masażysta cudotwórca" to jego debiut. Tytułowy masażysta to taki trynidadzki Nikodem Dyzma. Autor świetnie oddał klimat półmilionowej wyspy, gdzie około połowę mieszkańców stanowią Hindusi. Zabawna, ciekawa książka, chociaż przygody z Naipaulem, bym od niej nie zaczynał.

V.S. Naipaul to laureat Nagrody Nobla, który dla większości polskich czytelników jest zapewne anonimowy. "Masażysta cudotwórca" to jego debiut. Tytułowy masażysta to taki trynidadzki Nikodem Dyzma. Autor świetnie oddał klimat półmilionowej wyspy, gdzie około połowę mieszkańców stanowią Hindusi. Zabawna, ciekawa książka, chociaż przygody z Naipaulem, bym od niej nie...