Interesująca podróż wgłąb Afryki i jej wierzeń.

Interesująca podróż wgłąb Afryki i jej wierzeń.

Jedyna książka wydawnictwa czarne która mnie rozczarowała, miałem wrażenie że została napisana od niechcenia, totalnie bez polotu mimo wdzięcznego tematu.

Jedyna książka wydawnictwa czarne która mnie rozczarowała, miałem wrażenie że została napisana od niechcenia, totalnie bez polotu mimo wdzięcznego tematu.

Kolejna książka o Afryce, tak różnej i przez to również ciekawej. Naipaul uwielbiał ten kontynent, co aż kipi z tej książki. Najbardziej ujęły mnie te obserwacje dotyczące tradycyjnego władztwa, które nadal jest w Afryce bardzo wpływowe.

Kolejna książka o Afryce, tak różnej i przez to również ciekawej. Naipaul uwielbiał ten kontynent, co aż kipi z tej książki. Najbardziej ujęły mnie te obserwacje dotyczące tradycyjnego władztwa, które nadal jest w Afryce bardzo wpływowe.

Dużo ciekawych wątków i nieznanych faktów dotyczących Afryki – to na plus. Ale czytało mi się powoli, bo styl momentami nieco przyciężkawy.

Dużo ciekawych wątków i nieznanych faktów dotyczących Afryki – to na plus. Ale czytało mi się powoli, bo styl momentami nieco przyciężkawy.

Autor snuje opowieść z podróży po kilku afrykańskich państwach, a głównym jej wątkiem jest próba poznania miejscowej religijności, swoistego melanżu dawnych, odwiecznych wierzeń z islamem i chrześcijaństwem. To, że nie skupia się on na samej religijności, a osadza ją w szerszym kontekście historycznym i społecznym, dodając swoje przemyślenia i anegdoty z podróży jest dla mnie dużym plusem, choć widzę, że wielu czytelnikom nie przypadło to do gustu.
Uważam, że ocena tej książki na portalu jest niezasłużenie zaniżona.

Autor snuje opowieść z podróży po kilku afrykańskich państwach, a głównym jej wątkiem jest próba poznania miejscowej religijności, swoistego melanżu dawnych, odwiecznych wierzeń z islamem i chrześcijaństwem. To, że nie skupia się on na samej religijności, a osadza ją w szerszym kontekście historycznym i społecznym, dodając swoje przemyślenia i anegdoty z podróży jest dla...

Po prostu rozczarowująca, niestety.

Miałem chyba spore oczekiwania wobec tej pozycji, Autor zna kontynent bardzo dobrze, mieszkał tam przez wiele lat i sporo widział. Niestety nie przełożyło się to w spójną narrację o tytułowej Afryce – nawet chyba tytuł jest zbyt obszerny, może lepiej było skupić się chociaż na jakimś fragmencie kontynentu – przecież próba ujęcia w reportażu tak złożonego tematu jakim jest duchowość całego olbrzymiego kontynentu – o wiele bardziej zróżnicowanego niż na przykład Europa – jest już zadaniem karkołomnym.

Dodatkowo Autor nie stroni jednak od osobistych opisów, które w tym wypadku są bardziej wadą niż zaletą, za dużo w tej książce jest po prostu Autora, a za mało jego bohatera – tj wspomnianej afrykańskiej religijności.

Myślę, że temat jest naprawdę dobrze postawiony – co sprawia że mieszkańcy Afryki tak chętnie szukają religii – chrześcijańskiej, islamu czy własnych wierzeń. Od dawna można przecież zaobserwować że kościoły w Europie się opróżniają, a w Afryce właśnie są wciąż bardzo żywe i jest to inna religijność niż ta europejska – już dobrze przez nas oswojona. Autor niestety nie potrafi sprostać zadaniu jakie sobie postawił, nawet jeśli jest tam zawartej sporo wiedzy i ciekawych anegdot.

Po prostu rozczarowująca, niestety.

Miałem chyba spore oczekiwania wobec tej pozycji, Autor zna kontynent bardzo dobrze, mieszkał tam przez wiele lat i sporo widział. Niestety nie przełożyło się to w spójną narrację o tytułowej Afryce – nawet chyba tytuł jest zbyt obszerny, może lepiej było skupić się chociaż na jakimś fragmencie kontynentu – przecież próba ujęcia w...

Bardzo dobra książka dla miłośników opowieści o Afryce - o smaczkach historycznych, geopolitycznych i społecznych. Religioznawcy mogą poczuć się rozczarowani, afrykańskie wierzenia i religijność przewijają się jako motyw przewodni, ale nie są najciekawszą i najmocniejszą częścią narracji autora. Tytuł więc jest tutaj mylący, ale biorąc pod uwagę dość przewrotne, ironiczne poczucie humoru autora, być może był to nawet jego celowy zabieg. Politycznie poprawnym afrykanistom z kompleksem "white savior" raczej się ta pozycja nie spodoba, za to wegetarianie i miłośnicy zwierząt powinni do autora skierować kilka pozytywnie empatycznych myśli ;)

Bardzo dobra książka dla miłośników opowieści o Afryce - o smaczkach historycznych, geopolitycznych i społecznych. Religioznawcy mogą poczuć się rozczarowani, afrykańskie wierzenia i religijność przewijają się jako motyw przewodni, ale nie są najciekawszą i najmocniejszą częścią narracji autora. Tytuł więc jest tutaj mylący, ale biorąc pod uwagę dość przewrotne, ironiczne...

O matko i córko....inne słowa na chwilę obecną nie wyrywają mi się z ust. Zaintrygowana tematem oraz ciekawym zdjęciem szamana-czarownika-kapłana na okładce chciałam zapoznać się z wierzeniami ludów afrykańskich. Rozczarowana stwierdzam, że samej tematyki religii afrykańskiej jest jak na lekarstwo. Za to praktycznie na każdej stronie opowiastki autora o ludziach związanych z Afryką poprzez podróże, demografię, problemy polityczne, wszechobecnych problemów z wywozem śmieci z afrykańskich ulic oraz jeden wielki chaosu myśli autora. Nie wiem, po przeczytaniu "Maski Afryki" mam wrażenie, że ten kontynent to jedna wielka krzątanina, chaos oraz przeskok z tematu na temat. Końcowy rozdział jest wciśnięty na siłę, a ja się pytam po co ???? Nie potrafiłam złapać nici porozumienia z autorem, to trochę tak jakbym musiała łapać wiecznie skaczącego kangura...cieszę się, że książka nie odbiegła od tematu. Te nieliczne momenty, w których zapoznałam się z religijnością były dla mnie nieocenione. Ogólna ocena: tragedia, ale dla kilku nowych dla mnie faktów, nie skreślę tej książki z listy przeczytanych.

O matko i córko....inne słowa na chwilę obecną nie wyrywają mi się z ust. Zaintrygowana tematem oraz ciekawym zdjęciem szamana-czarownika-kapłana na okładce chciałam zapoznać się z wierzeniami ludów afrykańskich. Rozczarowana stwierdzam, że samej tematyki religii afrykańskiej jest jak na lekarstwo. Za to praktycznie na każdej stronie opowiastki autora o ludziach związanych...

Niestety mimo autora noblisty, książka jest słaba. Nie dotyka żadnego istotnego problemu wierzeń religijnych Afryki, temat pojawia się przelotnie, wiekszosc wizyt autora i rozmów kończy sie po prostu niczym, porażką. Do tego wiele pisania o niczym, o drodze z lotniska, czy brzydkiej architekturze. Język książki jest monotonny a nawet depresyjny.
Mam wrażenie ze VS Naipul nie powinien wyjeżdżać do Afryki, a juz na pewno pisać tej smutnej i dość nudnej książki.

Niestety mimo autora noblisty, książka jest słaba. Nie dotyka żadnego istotnego problemu wierzeń religijnych Afryki, temat pojawia się przelotnie, wiekszosc wizyt autora i rozmów kończy sie po prostu niczym, porażką. Do tego wiele pisania o niczym, o drodze z lotniska, czy brzydkiej architekturze. Język książki jest monotonny a nawet depresyjny.
Mam wrażenie ze VS Naipul...

Zbiór reportaży poświęconych religijności w kilku krajach afrykańskich (Uganda, Ghana, Nigeria, Gabon, Południowa Afryka, Wybrzeże Kości Słoniowej). Autor wiele z tych miejsc zna dość dobrze, w niektórych mieszkał i pracował. Teraz wraca tam po latach jako znany pisarz-noblista. Niestety całość się rozłazi. Wyraźnie brakuje głównego wątku czy jednoczącej ramy. Mamy raczej ciąg spotkań, komentarzy, opowieści, bardzo często ciekawych i dobrze napisanych, ale dość luźno poprowadzonych. Dużym walorem jest oddanie różnorodności kultur afrykańskich, szukanie powiązań wierzeń tradycyjnych (w tym magii) i wielkich religii globalnych, czy spotkania z przedstawicielami religi

Zbiór reportaży poświęconych religijności w kilku krajach afrykańskich (Uganda, Ghana, Nigeria, Gabon, Południowa Afryka, Wybrzeże Kości Słoniowej). Autor wiele z tych miejsc zna dość dobrze, w niektórych mieszkał i pracował. Teraz wraca tam po latach jako znany pisarz-noblista. Niestety całość się rozłazi. Wyraźnie brakuje głównego wątku czy jednoczącej ramy. Mamy raczej...