Na Śpiących gigantów zwróciłem uwagę wcześniej, ale dopiero w wyniku wycieczki do biblioteki zdobyłem i przeczytałem. Nie znam w ogóle Autora, więc nie wiedziałem czego się spodziewać, bo opis wzbudził moje nadzieje na ciekawą lekturę. Także oczekiwania miałem spore dotyczące książki.
Gdy mała Rose wybiera się na rower, aby pojeżdzić nie przypuszcza jakie będą tego konsekwencje. W ziemi znajduje artefakt nie podobny do niczego. Mijają lata i jako dorosła osoba zostaje przydzielona do projektu w celu zbadania artefaktu. Nie przypuszcza jakie jeszcze niespodzianki kryją się za znaleziskiem i zarazem odpowiedzialność. Wraz z pozostałymi bohaterami Karą i Vincentem będzie musiała odkryć wszystkie tajemnice znalezionego artefaktu.

Początek zapowiada się niezwykle obiecująco. Mała dziewczynka znajduje tajemnicze znalezisko, które wszystko zmienia. Przenosząc się w przyszłość możemy obserwować kolejne etapy prac badawczych nad znaleziskiem. Nie tylko to jest najważniejsze, ale również Autor stara się przybliżyć każdą postać, jaką możemy tutaj spotkać. Powieść została napisana w formie wywiadów, których udzielają bohaterowie tajemniczej osobie. Dzięki temu poznajemy kolejne fakty i toczące się wydarzenia. Trudno jednak przez cały czas przykuć uwagę czytającego taką formą prowadzenia fabuły, bo po pewnym czasie może wkraść się nuda w samą opowieść. Autor wybrnął z tego stosując wybieg, że część historii opowiedziana przez bohaterów przybiera formę opowiadania. Przyznaje sprawdza się to doskonale w tym przypadku.
Głównymi bohaterami historii zrobił oprócz tajemniczego narratora doktor Rose, Karę i Vincenta. Rose Franklin to postać pani doktor mająca wpływ na działania prowadzące do rozwiązania zagadki artefaktu. Jej osoba wzbudza sympatie, zawsze pomocna, lubiąca wyzwania i nie bojąca się eksperymentować, ale zawsze w pewnych granicach. Kara Resnik to przeciwieństwo pani doktor. Twarda, wybuchowa, odpowiadająca ciętym językiem, wykazująca często niesubordynacje, kochająca latać i mająca swoje zdanie. Mimo tego też nie sposób jej nie polubić. Vincente to geniusz, który ma za zadanie pomóc w odszyfrowaniu tekstów, jest gotów do poświęcenia, często arogancki, ale później stwarza sympatyczne wrażenie. Nie poznajemy kim jest narrator obecny od samego początku książki. Jedno można powiedzieć ma wielkie koneksje, jest dokładny i nie znoszący sprzeciwu. Każdą postać poznajemy po przez śledzenie poszczególnych wywiadów, w których autor nakreśla poszczególne osoby i ich relacje. Pojawiające się postacie drugoplanowe mają za zadanie pociągnięcia często fabuły do przodu lub do odegrania przypisanej roli. Dialogi są poprawne, bez większego szału, ale nie przeszkadzają. Nakreślone postacie zostały wyposażone w różne cechy charakteru i zachowania. Pod względem psychologicznym też nie można nic zarzucić.

Pomimo takiego rodzaju narracji akcja została poprowadzona sprawnie i szybko. Wydarzenia postępują błyskawicznie i nie nudziłem się wcale podczas czytania. Sama historia interesująca i jest to połączenie powieści fantastycznej, obyczajowej i sensacyjnej. Najlepiej wypadają pierwsze części książki, gdzie fabuła jest przemyślana i spójna. Zainteresowaniem śledziłem kolejne przygody bohaterów i wyzwania z jakimi musieli sprostać. Niestety Autor nie ustrzegł się pewnych niuansów, które zaważyły na ocenie książki. Po pierwsze w nazwie są wymienieni giganci, a to znaczy, że oczekiwałem przynajmniej dwóch lub więcej. Po drugie w ostatnich częściach brakowało mi trzymania w szachu czytelnika. Żeby było ciekawiej i intrygująco. Miałem wrażenie jakby Autor nie wiedział, co dalej lub chciał jak najszybciej zakończyć książkę przeskakując od jednego wydarzenia do drugiego i maksymalnie przyspieszając akcję. Wtedy robi się przewidywalnie, bo odgadnięcie, w którą stronę pójdzie Autor nie zajęło mi dużo czasu i od razu wiedziałem jak się skończy sama historia. Pójście względem poprzednich części książki, gdzie zrobiło się interesująco po najmniejszej linii oporu niestety przyniosła odwrotny skutek niż być powinien. Albo kolejny tom będzie zaczynał się tam, gdzie skończył się poprzedni. Autor pozostawił sobie furtkę do kontynuacji wątków zaczętych tutaj.
Książka mogła się wydawać, że jest przeciętna. Nic mylnego. Podczas lektury bawiłem się świetnie pomimo niuansów. Dostałem dobrą powieść z ciekawą historią i pełnokrwistymi bohaterami. Opisy są barwne i plastyczne. Tematyką o gigantach przypomina mi seriale o podobnej tematyce, gdzie grupa ludzi broni świata przed najeżdcą. W tym wszystkim jest miejsce na rządowe przepychanki, spiski i ukazanie napiętej sytuacji pomiędzy państwami. Jestem zaciekawiony, w którą stronę pójdzie Autor i czy następna część będzie dużo lepsza od pierwszej części. Dlatego sięgnę po kolejny tom żeby się o tym przekonać. Ksiązka zapewniająca dobrą rozrywkę i można przy niej spędzić trochę czasu.
Polecam.

Na Śpiących gigantów zwróciłem uwagę wcześniej, ale dopiero w wyniku wycieczki do biblioteki zdobyłem i przeczytałem. Nie znam w ogóle Autora, więc nie wiedziałem czego się spodziewać, bo opis wzbudził moje nadzieje na ciekawą lekturę. Także oczekiwania miałem spore dotyczące książki.
Gdy mała Rose wybiera się na rower, aby pojeżdzić nie przypuszcza jakie będą tego...