Całkiem niezła prosta opowieść. Młodzież powinna być zadowolona. Książka nie posiada głębokiej fabuły. Jest to raczej spełnienie marzeń chłopców (i dziewczynek) grających w gry pokroju Elite lub EVE. Mimo wszystko dobra lekturka na wieczór po ciężkim i męczącym dniu. Dobrze mi się ją czytało.

Całkiem niezła prosta opowieść. Młodzież powinna być zadowolona. Książka nie posiada głębokiej fabuły. Jest to raczej spełnienie marzeń chłopców (i dziewczynek) grających w gry pokroju Elite lub EVE. Mimo wszystko dobra lekturka na wieczór po ciężkim i męczącym dniu. Dobrze mi się ją czytało.

Zakończenie wydaje się opisane bardzo pokrótce w porównaniu do wprowadzenia w intrygę. Kocham za ilość cytatów i odniesień do scifi.

Zakończenie wydaje się opisane bardzo pokrótce w porównaniu do wprowadzenia w intrygę. Kocham za ilość cytatów i odniesień do scifi.

dla młodzieży i fanów gier komputerowych - marzenia nie jednego gracza - polecam

dla młodzieży i fanów gier komputerowych - marzenia nie jednego gracza - polecam

Rany, to kto napisał "Player One"? Bo obydwa tytuły sprawiają wrażenie dzieła różnych ludzi...
"Armada" to literatura bardzo młodzieżowa. Prosta (łopatologiczna) fabuła, płascy jak arkusz grafenu, bohaterowie. Każdy, kto czytał "Player One" zechce to przeczytać ale... zdecydowanie nie jest to uczta wyobraźni.

Rany, to kto napisał "Player One"? Bo obydwa tytuły sprawiają wrażenie dzieła różnych ludzi...
"Armada" to literatura bardzo młodzieżowa. Prosta (łopatologiczna) fabuła, płascy jak arkusz grafenu, bohaterowie. Każdy, kto czytał "Player One" zechce to przeczytać ale... zdecydowanie nie jest to uczta wyobraźni.

Książka z gatunku - zderzenia i pojedynki cywilizacji , z których można wysnuć dość istotne wnioski.

Książka z gatunku - zderzenia i pojedynki cywilizacji , z których można wysnuć dość istotne wnioski.

Takie tam YA, bardziej jak film niż książka

Takie tam YA, bardziej jak film niż książka

Książka okazała się całkiem ciekawa choć nie zaliczam się ani do młodzieży ani do wielkiego fana gier. Ale trzeba przyznać że to moja pierwsza książka z tego gatunku, więc może właśnie to przekłada się na jej korzyść. Trudno mi było przejść przez początek tej książki, ale później jak akcja się rozwinęła poszło szybko.

Książka okazała się całkiem ciekawa choć nie zaliczam się ani do młodzieży ani do wielkiego fana gier. Ale trzeba przyznać że to moja pierwsza książka z tego gatunku, więc może właśnie to przekłada się na jej korzyść. Trudno mi było przejść przez początek tej książki, ale później jak akcja się rozwinęła poszło szybko.

Raczej rzekłbym, że to gniot przepełniony fan-servicem i marzeniami nastolatka ukrytego pod sztywną kołdrą.

Raczej rzekłbym, że to gniot przepełniony fan-servicem i marzeniami nastolatka ukrytego pod sztywną kołdrą.

Mam bardzo duży problem z prawidłową oceną tej książki. Z jednej strony bardzo lubie książki, które strzelają we mnie fan-servicem i mają pewien poziom samoświadomości. Siedzę też głęboko w świecie cyfrowym i czytanie książek traktujących o tym sprawia mi przyjemność.
Z drugiej strony czułem podczas lektury jak bardzo "mała" jest ta książka w porównaniu z Graczem Pierwszym. Czuć pewną odtwórczość, bohaterowie też nie są tak hipnotyzujący jak w poprzedniej powieści Cline'a, wszystko jest słabsze
Fajna młodzieżowa powieść (z bardzo ładną okładką w stylu Asteroids) do przeczytania i odłożenia na półkę.

Mam bardzo duży problem z prawidłową oceną tej książki. Z jednej strony bardzo lubie książki, które strzelają we mnie fan-servicem i mają pewien poziom samoświadomości. Siedzę też głęboko w świecie cyfrowym i czytanie książek traktujących o tym sprawia mi przyjemność.
Z drugiej strony czułem podczas lektury jak bardzo "mała" jest ta książka w porównaniu z Graczem Pierwszym....

Książka jest miejscami dosyć naiwna, a bohaterowie denerwujący, ale można to wybaczyć powieści młodzieżowej. Najmocniejszym punktem całości są początkowe rozdziały, w których da się wyczuć wspaniały klimat wszechobecnych nawiązań do kultury popularnej. Mniej więcej od połowy czytało mi się nieco trudniej, jednak wciąż tytuły piosenek i liczne odniesienia sprawiały, że chciało się ciągle więcej. Autora podziwiam właśnie za te umiejętne wtrącenia z kultury popularnej, które potrafi umieścić w swoich książkach. "Armada" nie osiąga może poziomu "Player One", jednak wciąż czyta się ją przyjemnie i bardzo szybko. Dla fanów sci-fi i szeroko pojętej pop-kultury w sam raz.

Książka jest miejscami dosyć naiwna, a bohaterowie denerwujący, ale można to wybaczyć powieści młodzieżowej. Najmocniejszym punktem całości są początkowe rozdziały, w których da się wyczuć wspaniały klimat wszechobecnych nawiązań do kultury popularnej. Mniej więcej od połowy czytało mi się nieco trudniej, jednak wciąż tytuły piosenek i liczne odniesienia sprawiały, że...