Miłość jest największą siłą napędową. To właśnie ona dodaje odwagi, siły i motywacji do działania. To ona sprawia, że chce nam się żyć. Literatura często prezentuje miłość wyidealizowaną a wręcz nierealną do osiągnięcia, jednak w przypadku Mrocznej materii jest zupełnie inaczej. I właśnie to sprawia, że choć miłość jest tam motorem napędowym akcji, to jest raczej dalszym, acz ważnym, planem dla wydarzeń. Wydarzeń tak emocjonujących, że nie pozwalają czytelnikowi oderwać się od lektury!

Jason mógł osiągnąć wiele. Miał wszelkie walory potrzebne do tego, by zostać wybitnym naukowcem, jednak niespodziewana ciąża jego dziewczyny wpłynęła znacząco na te możliwości. Teraz, po piętnastu latach, Jason ma piękną żonę oraz wspaniałego syna, i choć czasem zastanawia się "co by było gdyby...", to nigdy nie przyszło mu do głowy, by żałować, że został wtedy z Danielą i poświęcił się, tak samo jak ona, ich synowi oraz życiu rodzinnemu. Jednak pewnego wieczoru wszystko się zmienia. Jason wychodzi na chwilę z domu i już do niego nie wraca. Budzi się w nowej rzeczywistości. Rzeczywistości, w której nie ma już JEGO Danieli, ani tym bardziej JEGO syna Charliego, za to on sam otrzymał wybitną nagrodę naukową i odkrył coś niewyobrażalnego. Do czego będzie zdolny, by odzyskać swoje życie?

Crouch jest oszczędnym pisarzem, którego styl pozostawia ogromne pole do popisu dla wyobraźni czytelników. Mroczna materia jest bowiem historią zaprezentowaną bardzo zgrabnie, choć prawie pozbawioną fragmentów opisowych. To znaczy… jest ich dokładnie tyle ile być musi, by historia była wiarygodna. Autor skupia się natomiast na oddaniu emocji towarzyszących głównemu bohaterowi. Generalnie to właśnie emocje, odczucia i wrażenia grają tu pierwsze skrzypce. Niesamowite jest to w jak fantastyczny i wymowny sposób udało się Crouchowi oddać pełnię zmysłowości świata wewnętrznego człowieka bez uciekania się do filozoficznych wywodów na temat życia i śmierci.

Historie Croucha są przemyślane i pełne napięcia. Mroczna materia jest doskonałym dowodem na to, że także dojrzałe. Nie jest łatwo wykreować opowieść, która oprócz tego, że będzie stanowiła wyśmienitą rozrywkę, to przemyci także czytelnikom trochę naukowych teorii w bardzo przystępnym stylu, zupełnie nie przypominającym stereotypowego naukowego bełkotu. Wspaniały jest także sposób, w jaki powieść zaskakuje czytelników. Praktycznie na każdym kroku zagłębiania się w lekturę towarzyszyły mi skrajne wrażenia pewności odkrycia tajemnicy historii Jasona oraz niepewności wynikającej z ogromu możliwości, jakie ona daje. Prawda była gdzieś pośrodku, a to znaczy, że zazwyczaj rozumiałam, co się dzieje i dlaczego się dzieje, ale pojawiał się także element, który odkrywał coś nowego, coś dziwnego, coś na co nie wpadłam…

Mroczna materia to powieść posiadająca głębokie przesłanie filozoficzne (nie mylić z teoriami, które już wspomniałam i których tu nie ma), które zostało bardzo zgrabnie wplecione w ramy fantastycznego thrillera. Dzięki temu lektura trzyma w napięciu i szokuje, dostarcza rozrywki ale przy tym pozostaje w pamięci, jako gloryfikacja miłości. Rozważania w niej zawarte, być może nie są odkrywcze, ale pobudzają do myślenia na temat własnego miejsca we wszechświecie oraz tego w jaki sposób jednostki wpływają na siebie, a decyzje przez nas podejmowane zmieniają rzeczywistość. Jeśli zaś mowa o aspekcie czysto rozrywkowym to Mroczna materia pod tym względem spełnia swoje zadanie doskonale bowiem jest to lektura zaskakująca, świeża, błyskotliwa i nad wyraz inspirująca.

www.rzeczgustu.com.pl

Miłość jest największą siłą napędową. To właśnie ona dodaje odwagi, siły i motywacji do działania. To ona sprawia, że chce nam się żyć. Literatura często prezentuje miłość wyidealizowaną a wręcz nierealną do osiągnięcia, jednak w przypadku Mrocznej materii jest zupełnie inaczej. I właśnie to sprawia, że choć miłość jest tam motorem napędowym akcji, to jest raczej dalszym,...