Ciężko jest wymienić bohatera książki, który byłby na pierwszy rzut oka gorszym kretynem niż Szwejk. Jego dygresje stanowiące większość wypowiedzi, a nie mające nic wspólnego z tematem. Niezrozumienie powagi sytuacji i brak zmysłu obrony swojej skóry. Mimo to wciąż udaje mu się wyjść z najgorszej opresji, co wprowadza w stan osłupienia jego przełożonych.

Jaroslav Hašek potrafił perfekcyjnie odwzorować klimat wypełnionej gęstym dymem piwiarni, defetyzm czeskich żołnierzy i absurd wojny. Przygody pociesznego bohatera czyta się lekko i przyjemnie, wciąż kręcąc głową i uśmiechając się do siebie. Po pewnym czasie, owy lekki klimat przeradza się w zadumę nad celem, jaki przyświecał autorowi.

Gorzki posmak i wydźwięk antywojenny jest zostawiony niejako w domyśle, gdyż można łatwo dojść do wniosku, że nie nad każdym prostym żołdakiem los czuwał z taką pieczołowitością. Miliony ofiar, spalone wioski i bezsens krwawego starcia europejskich tytanów, to niewyraźne tło, które w pewnych momentach przebija przez barwne przygody bohatera.

Ciężko jest wymienić bohatera książki, który byłby na pierwszy rzut oka gorszym kretynem niż Szwejk. Jego dygresje stanowiące większość wypowiedzi, a nie mające nic wspólnego z tematem. Niezrozumienie powagi sytuacji i brak zmysłu obrony swojej skóry. Mimo to wciąż udaje mu się wyjść z najgorszej opresji, co wprowadza w stan osłupienia jego przełożonych.

Jaroslav Hašek...