Olga Rudnicka to pisarka, której nazwisko wielokrotnie już obiło mi się o uszy. Jej powieści sensacyjne, jak choćby seria o Nataliach zbierają mnóstwo pozytywnych opinii i są chętnie czytane przez kobiety w każdym wieku. Ciekawa w czym tkwi fenomen Rudnickiej, postanowiłam sama poznać nieco jej twórczość. Zaczęłam od jej najnowszej komedii kryminalnej - „Granat poproszę!”, której okładka znakomicie oddaje moje wrażenia z lektury. Historia z pozoru prozaiczna, a jednak pełna barw, wybuchowa, dynamiczna i przede wszystkim przepełniona fantastycznym humorem.

Główną bohaterką jest Emilia Przecinek - autorka romansów z czterdziestką na karku, matka dwojga nastolatków, mężatka, niziutka kobietka z lekką nadwagą. W swoich powieściach raczy czytelniczki historiami o wielkiej miłości, która zdarza się tylko raz i pozostaje już do końca życia. Tymczasem okazuje się, że jej własny mąż ma kochankę i postanawia porzucić rodzinę. Emilia zostaje sama z dwójką dzieci, kredytem hipotecznym, którego nie jest w stanie spłacić, a także z matką i teściową, które po odejściu Cezarego wyjątkowo mocno angażują się w życie Przecinków. Przyszła rozwódka nie ma łatwo, a żeby tego wszystkiego było mało - jej reputacja zawodowa zaczyna się walić, kiedy prawie były mąż pakuje się w poważne kłopoty przez swoją nową partnerkę. W dodatku Emilia staje się podejrzaną w sprawie o zabójstwo. Żyć nie umierać!

„Granat poproszę!” to książka, którą pochłania się w zaskakującym tempie. Autorka pisze lekko, przyjemnym językiem, a także raczy czytelnika sporą ilością dialogów, które notabene są fenomenalne - zabawne, przepełnione ironią, sarkazmem, czarnym humorem i wprost idealnie umiejscowione w fabule. Olga Rudnicka perfekcyjnie trafia w moje poczucie humoru i muszę przyznać, że od dawna nie zaśmiewałam się tak przy żadnej książce!

Zarówno fabuła, jak i bohaterowie, a także wspomniane przeze mnie dialogi są... niecodzienne. W tej powieści wszystko jest przerysowane, ukazane w sposób bardzo dynamiczny, barwny, nawet wyolbrzymiony. Mówi się, że nieszczęścia chodzą parami - u Rudnickiej chodzą całymi grupami! Podobno babcie są wścibskie, a matka i teściowa za sobą nie przepadają - u Rudnickiej te kobiety potrafią absorbować domowników non stop, a ich napięte stosunki doprowadzają nawet do bójki, a w konsekwencji do wyrwanych włosów i bólu biodra. Autorka bawi się stereotypami, celowo nadaje postaciom takie, a nie inne zabawne nazwiska i przydomki, tworzy intrygę, która tak naprawdę jest banalnie prosta i przewidywalna, ale traci to znaczenie w obliczu reszty wątków obyczajowych. Bo jest to w dużej mierze właśnie powieść obyczajowa i mimo, że napisana jest z dużym przymrużeniem oka, to porusza problemy bardzo aktualne, uniwersalne i często przykre. Olga Rudnicka pokazuje, że do życia nie zawsze trzeba podchodzić serio i że czasami przyda nam się trochę dystansu i jeszcze więcej pozytywnego spojrzenia.

„Granat poproszę!” to bardzo przyjemna powieść rozrywkowa, myślę że szczególnie dla kobiet, które w tej historii zdecydowanie dominują nad mężczyznami. Pełna życiowych sytuacji, ludzkich zalet i przywar, a także codziennej szarówki ukazanej w niezwykle barwnej odsłonie. Urzeka fantastycznym humorem i wyrazistymi bohaterami - z niezwykle uroczymi, temperamentnymi babciami na czele! Dumnie dołączam do grona fanek twórczości Olgi Rudnickiej i czekam na ponowną okazję do obcowania z jej piórem.

Angelika Paterak