"Fiasko" to literatura niełatwa, z ciężkim, nudnawym początkiem (momentami miałam skojarzenia ze spisem z natury, remanentem). Trzeba to przetrwać. Zresztą zabieg to celowy, służący ukazaniu zmagania się pisarza z materią słowa, beznadzieją, odrzuceniem przez wydawców dzieła. Od momentu, gdy Stary zaczyna pisać swoją powieść, wkraczamy w tajemny świat, w którym pobrzemiewają echa "Losu utraconego". Postać Kovesa budzi skojarzenia z bohaterami Kafki. Tu jednak "urząd" pojmowany w kategoriach socjalistycznych (redakcja, ministerstwo) odzwierciedla instytucje epoki słusznie minionej, które jednostkę pojmują jako trybiki w maszynie. Indywidualność nie jest mile widziana. Wielce znacząca dla książki jest rozmowa Kovesa z Bergiem, gdzie według mnie oddane są przeżycia i poglądy autora (pojęcie kat-ofiara, łaska, grzech, człowiek jako istota zbędna). I na koniec klamra spinająca dzieło - powrót do początku (who is who?). Warto przeczytać.

"Fiasko" to literatura niełatwa, z ciężkim, nudnawym początkiem (momentami miałam skojarzenia ze spisem z natury, remanentem). Trzeba to przetrwać. Zresztą zabieg to celowy, służący ukazaniu zmagania się pisarza z materią słowa, beznadzieją, odrzuceniem przez wydawców dzieła. Od momentu, gdy Stary zaczyna pisać swoją powieść, wkraczamy w tajemny świat, w którym...

Najpierw przeczytałem "Los utracony" i siłą rozpędu sięgnąłem po "Fiasko".

Po pierwszych 10 stronach chciałem książkę porzucić. Ta dokładność, ciągłe nawiasy, powtarzalność męczyła mnie. Zmusiłem się jednak do dalszej lektury i nie żałuję.

Historia Starego przytłacza, a absurdalna historia Kovesa pozbawia nadziei. "Fiasko" to dla mnie książka o kilku książkach, bo i rozmowę Kovesa z Bergiem rozumiem jako kolejny tekst w tekście. Może to źle interpretuję, ale miałem wrażenie, że czytając książkę schodzę na jej coraz niższe piętra.

Najpierw przeczytałem "Los utracony" i siłą rozpędu sięgnąłem po "Fiasko".

Po pierwszych 10 stronach chciałem książkę porzucić. Ta dokładność, ciągłe nawiasy, powtarzalność męczyła mnie. Zmusiłem się jednak do dalszej lektury i nie żałuję.

Historia Starego przytłacza, a absurdalna historia Kovesa pozbawia nadziei. "Fiasko" to dla mnie książka o kilku książkach, bo i...

„Fiasko” Imre Kertesza to książka w książce, z zawikłaną fabułą, w której można się pogubić.
Stary to postać mało sympatyczna, szuka pomysłu na książkę, jego rozważania są opisane rozwlekle, co irytuje, ale oddaje wolne, mętne myślenie pisarza. Książka starego to mało zrozumiały świat, rzeczywistość totalitarna, świat absurdu, po którym błąka się bohater, przypomina trochę prozę Kafki, w którym reguły są niezrozumiałe, a jednostka nie liczy się, choć próbuje wpasować się w tę rzeczywistość. Köves jest człowiekiem znikąd, jego działania wydają się bezcelowe, raz pracuje w redakcji, za chwilę w fabryce, następnie w wojsku, jednak jego decyzje mają minimalne znaczenie, ponieważ został wkręcony w jakiś niezrozumiały mechanizm, który determinuje jego aktywność.
„Fiasko” zawiera trudne do wyjaśnienia sytuacje, jednak należy pamiętać, że Kertesz był jako dziecko więźniem Auschwitz, potem żył w komunistycznych Węgrzech, a cała jego twórczość jest tego odzwierciedleniem, dlatego świat przez niego tworzony jest potworny i pozostaje tylko zmagać się z nim.
Nie polecam „Fiaska” jako pierwszej lektury Kertesza, lepiej sięgnąć po „Kadysz za nienarodzone dziecko” i „Los utracony”.

„Fiasko” Imre Kertesza to książka w książce, z zawikłaną fabułą, w której można się pogubić.
Stary to postać mało sympatyczna, szuka pomysłu na książkę, jego rozważania są opisane rozwlekle, co irytuje, ale oddaje wolne, mętne myślenie pisarza. Książka starego to mało zrozumiały świat, rzeczywistość totalitarna, świat absurdu, po którym błąka się bohater, przypomina trochę...

Ludzie, którzy odrzucają książkę po 1,5 strony są na równi z tymi, którzy odrzucają film po nazwisku kostiumografa czy piosenkę po adresie szefa wytwórni, w której wydaje artysta.

"Fiasko" jest genialnym komentarzem "Losu utraconego" i diabolicznym ciągiem dalszym. Piętno obozów sprawia, że Imre Kertesz, mówiąc o czymś zupełnie innym, i tak mówi o Holocauście. Pierwszy bohater "Fiaska" - Stary - to człowiek, który los już stracił i który nie może odnaleźć się w świecie po napisaniu poprzedniej książki, która była dla niego motorem napędowym. Opis tej rzeczywistości jest po prostu GE-NIA-LNY. W przypływie natchnienia Stary Kertesz tworzy jednak powieść, której bohater - Koves - zostaje rzucony do pewnego miasta w Europie Środkowo-Wschodniej, nad którym krąży widmo. ("Zanim zdążysz coś pomyśleć, widmo zawsze będzie szybsze" cytując Jakuba Sienkiewicza.) Nie będę tłumaczył wszystkiego dokładnie, bo i tak ocieram się już o spoiler.

W każdym razie gorąco polecam. Jeśli ktoś ma ochotę podyskutować o książce (zwłaszcza o rozmowie Kovesa z Bergiem) to proszę o prywatną wiadomość, bo mam kilka spostrzeżeń, które oczekują potwierdzenia przez osoby trzecie, aby stały się pewnikami :)

Ludzie, którzy odrzucają książkę po 1,5 strony są na równi z tymi, którzy odrzucają film po nazwisku kostiumografa czy piosenkę po adresie szefa wytwórni, w której wydaje artysta.

"Fiasko" jest genialnym komentarzem "Losu utraconego" i diabolicznym ciągiem dalszym. Piętno obozów sprawia, że Imre Kertesz, mówiąc o czymś zupełnie innym, i tak mówi o Holocauście. Pierwszy...

Książka o książce, albo powieść w powieści. Pisarz o pisarzu- może sam o sobie. W jakimś stopniu powieść skojarzyła mi się z Procesem Kafki.

Książka o książce, albo powieść w powieści. Pisarz o pisarzu- może sam o sobie. W jakimś stopniu powieść skojarzyła mi się z Procesem Kafki.

Książka oryginalna, dla prawdziwych smakoszy. Autor opisując proste czynności zawikłanymi zdaniami doskonale oddaje apatię i wycofanie głównego bohatera, a przy tym paradoksalność życia codziennego Węgier ery komunizmu. Polecam

Książka oryginalna, dla prawdziwych smakoszy. Autor opisując proste czynności zawikłanymi zdaniami doskonale oddaje apatię i wycofanie głównego bohatera, a przy tym paradoksalność życia codziennego Węgier ery komunizmu. Polecam

Książka uniwersalna, aktualna w każdym czasie w każdym miejscu. Może trochę za długo się rozkręca i początek może zniechęcić ale warto dobrnąć do końca (a przynajmniej do tej 'właściwej' części).

Książka uniwersalna, aktualna w każdym czasie w każdym miejscu. Może trochę za długo się rozkręca i początek może zniechęcić ale warto dobrnąć do końca (a przynajmniej do tej 'właściwej' części).