ostatni rozdział genialny

ostatni rozdział genialny

Wyjątkowa. Pozornie prosta, by na końcu dotknąć głębokiej trudnej prawdy. Próbuje dać nadzieję, ale jest to desperacka próba, na przekór, tak aby nie utonąć, odziera tę nadzieję z egzaltacji, rozbraja prawdę na części pierwsze, na proste prawidła, nie ucieka w bon moty i wzniosłość, która by nie przystawała, jak ten kwiat do kożucha, jest to nadzieja utkana z dochodzenia swojego prawa do prawdy, do własnego sensu i przyczyny, zrozumienia niejasności, stanięcia w prawdzie, bez uników. Ale ten sens wybrzmiewa na zaledwie kilku stronach pod koniec.

Wyjątkowa. Pozornie prosta, by na końcu dotknąć głębokiej trudnej prawdy. Próbuje dać nadzieję, ale jest to desperacka próba, na przekór, tak aby nie utonąć, odziera tę nadzieję z egzaltacji, rozbraja prawdę na części pierwsze, na proste prawidła, nie ucieka w bon moty i wzniosłość, która by nie przystawała, jak ten kwiat do kożucha, jest to nadzieja utkana z dochodzenia...

Ciekawe, odmienne spojrzenie na zbrodnię Holokaustu- nieco naiwne, bez nienawiści, takie stoickie.

Ciekawe, odmienne spojrzenie na zbrodnię Holokaustu- nieco naiwne, bez nienawiści, takie stoickie.

Historia bardzo ciekawa i przykra, czasami ciężko zrozumieć zdania (nie wiem czy kwestia tłumaczenia?) I łatwo da się pogubić

Historia bardzo ciekawa i przykra, czasami ciężko zrozumieć zdania (nie wiem czy kwestia tłumaczenia?) I łatwo da się pogubić

Ciekawa pozycja dotyczą trudnego tematu jakim jest pobyt w obozie koncentracyjnym. Książka napisana jest przez pryzmat 15-latka, który trafia do kilku obozów a dla którego było to pierwsze zetknięcie z nazistami oraz z okrucieństwem II wojny światowej. Nie wszystko było oczywiste, a główny bohater ani nie wiedział anie oczekiwał czego może się spodziewać po zgarnięciu go z autobusu przez policję w Budapszcie.

Ciekawa pozycja dotyczą trudnego tematu jakim jest pobyt w obozie koncentracyjnym. Książka napisana jest przez pryzmat 15-latka, który trafia do kilku obozów a dla którego było to pierwsze zetknięcie z nazistami oraz z okrucieństwem II wojny światowej. Nie wszystko było oczywiste, a główny bohater ani nie wiedział anie oczekiwał czego może się spodziewać po zgarnięciu go z...

György jest jedynakiem i po rozwodzie rodziców mieszka z ojcem. To prostolinijny nastolatek, ułożony, wychowany w świecie wartości. Mimo trwającej wojny prowadzi w miarę ustabilizowane życie w Budapeszcie. Jego historia rozpoczyna się w chwili, gdy ojciec przygotowuje się do wyjazdu do obozu w ramach „służby pracy”. Nikt tak naprawdę nie wie, co go tam czeka.

Czytelnik domyśla się, dokąd jedzie ojciec głównego bohatera i wie co go tam czeka.

I właśnie ta książka jest o tym, że my, czytelnicy, cały czas wiemy więcej niż György. Dlatego tak zaskakuje nas zachowanie chłopca, gdy sam zostaje zatrzymany i wywieziony.

My nie dziwimy się brutalnemu i nieludzkiemu zachowaniu policjantów, żandarmów, SS - manów, nie szukamy dla nich usprawiedliwień i nie próbujemy znaleźć logicznych wytłumaczeń ich działań - tak jak to robi György.

My wiemy. Wiemy ciągle więcej.
A on? Jemu wyobrażenie ludobójstwa nie przyszłoby na myśl. On mimo wszystko wierzy w człowieczeństwo.

I właśnie to, że György podporządkowuje się zasadom oprawców powoduje, że ta książka jest protestem przeciw zbrodni wyrządzanej ludzkości.

György jest jedynakiem i po rozwodzie rodziców mieszka z ojcem. To prostolinijny nastolatek, ułożony, wychowany w świecie wartości. Mimo trwającej wojny prowadzi w miarę ustabilizowane życie w Budapeszcie. Jego historia rozpoczyna się w chwili, gdy ojciec przygotowuje się do wyjazdu do obozu w ramach „służby pracy”. Nikt tak naprawdę nie wie, co go tam czeka.

Czytelnik...

Bardzo ciężka językowo narracja - nie wiem, czy kwestia tłumaczenia i wydania, czy tak ta pozycja ogólnie wygląda. Dialogi tu były wstawione w akapity narracyjne, na każdym kroku też wydzielane w cudzysłowach części zdań, co niczemu kompletnie nie służyło. Jestem fanką zdań wielokrotnie złożonych, nieoczywistych, ale tu zwyczajnie językowo panował chaos. Narracja - z pewnych względów musiała być pierwszoosobowa - ale zbyt nachalna, miało się wrażenie, że opowiadający chce nas przytłoczyć swoją perspektywą. Szkoda, można było to rozegrać znacznie lepiej, bo podejście do tematu jest nieszablonowe, spojrzenie na obóz z zupełnie innego punktu widzenia.

Bardzo ciężka językowo narracja - nie wiem, czy kwestia tłumaczenia i wydania, czy tak ta pozycja ogólnie wygląda. Dialogi tu były wstawione w akapity narracyjne, na każdym kroku też wydzielane w cudzysłowach części zdań, co niczemu kompletnie nie służyło. Jestem fanką zdań wielokrotnie złożonych, nieoczywistych, ale tu zwyczajnie językowo panował chaos. Narracja - z...

Czytane lata temu...

Czytane lata temu...

Książka opisuje historię chłopca, który trafił do obozów koncentracyjnych. Bohater przyjmuje wszystko z dziecinną niewinnością. Nie ocenia zła, którego doświadcza. Opisuje wszystko ze spokojem, bez złości, bez smutku i bez chęci zemsty. Książka różni się tym od innych pozycji poruszających temat obozów zagłady. Ten sposób przekazu nie do końca do mnie trafił, jednak uważam, że jest to wartościowa książka.

Książka opisuje historię chłopca, który trafił do obozów koncentracyjnych. Bohater przyjmuje wszystko z dziecinną niewinnością. Nie ocenia zła, którego doświadcza. Opisuje wszystko ze spokojem, bez złości, bez smutku i bez chęci zemsty. Książka różni się tym od innych pozycji poruszających temat obozów zagłady. Ten sposób przekazu nie do końca do mnie trafił, jednak...

Książka bardzo odbiega od innych, opisujących życie w obozie. Jest to relacja młodego żydowskiego chlopaka z Budapesztu. Momentami jest tak naiwna, że aż się nie chce wierzyć, że naprawdę tam był. Momentami wszystko traktuje jak dobrą zabawę. I rzeczywiście udało się mu prześlizgać w miarę bezboleśnie. Niestety jakoś mnie to nie poruszyło. Nie wciągnęła mnie.

Książka bardzo odbiega od innych, opisujących życie w obozie. Jest to relacja młodego żydowskiego chlopaka z Budapesztu. Momentami jest tak naiwna, że aż się nie chce wierzyć, że naprawdę tam był. Momentami wszystko traktuje jak dobrą zabawę. I rzeczywiście udało się mu prześlizgać w miarę bezboleśnie. Niestety jakoś mnie to nie poruszyło. Nie wciągnęła mnie.