Jedno muszę przyznać, jak niektóre tomy potrafią mi się ciągnąć i ciągnąć, to te pochłaniam w iście masowym tempie. Mam nadzieje, że alicyzacja pochłonie mnie tak samo jak pierwszy tom SAO. Na razie akcja zapowiada się bardzo przyjemnie, a za razem posiada odrobinę "mroku" która potęguję przyjemne doznanie z lekturą.

Jedno muszę przyznać, jak niektóre tomy potrafią mi się ciągnąć i ciągnąć, to te pochłaniam w iście masowym tempie. Mam nadzieje, że alicyzacja pochłonie mnie tak samo jak pierwszy tom SAO. Na razie akcja zapowiada się bardzo przyjemnie, a za razem posiada odrobinę "mroku" która potęguję przyjemne doznanie z lekturą.

I oto mamy kolejny już tom, który tak jak nazwa wskazuje, jest ogromnym zwrotem w opowieści. Ciekawi, o co chodzi? Zapraszam do lektury!

Kirito i Eugeo zostają starszymi szermierzami. Ponieważ są jednymi z dwunastu najlepszych wojowników, mają prawo do otrzymania giermków. W ten sposób Kirito bierze pod opiekę Ronye, a pod skrzydła Eugeo trafia Tieze. Między tą czwórką nawiązuje się przyjaźń. Wszystko wydaje się iść w idealnym kierunku, gdy nagle... Przekonują się, na jakie brudne zagrania stać arystokratów. Chcąc uratować Tieze i Ronye, Eugeo musi sięgnąć po oręż, jednakże samo jego obnażenie wiąże się ze złamaniem prawa. Co zrobi wierny druh Kirito? To wydarzenie zdecydowanie obróci ich sytuację o sto osiemdziesiąt stopni!

"– Eugeo, od tej pory aż do zgaszenia świateł zamierzam starym zwyczajem uczyć się wszystkiego na ostatnią chwilę. Jeżeli masz w sercu odrobinę litości, przynieś mi ze stołówki kolację, dobrze?"

Starszy szermierz, któremu przysługuje prawo do wyboru giermka, w moim mniemaniu powinien przede wszystkim mieć na uwadze dobro tej osoby, ponieważ ma się nią opiekować, pomóc w treningach i wskazać właściwą drogę. Wielka szkoda, że nie wszyscy to rozumieją. Przynajmniej świadomość tego obowiązku posiadają Kirito i Eugeo. Trafiły im się kadetki niczym ogień i woda. Tieze to energiczna, rudowłosa piękność, która potrafi się postawić. Niestety jej impulsywność jest wielkim utrudnieniem, zwłaszcza podczas konfrontacji z nieczystymi zagraniami. Ronye natomiast jest spokojną i nieśmiałą duszyczką. W większości chowa się zawstydzona za swoją przyjaciółką i pozwala jej mówić. Obu dziewczynom rodzice przekazali najważniejsze wartości, które niekoniecznie są respektowane przez wysokiej rangi arystokratów.

"– Honor jest ważniejszy od jakichkolwiek praw i reguł. Są takie rzeczy, których robić nie należy, nawet jeśli prawo ich nie zabrania. I odwrotnie, istnieją takie rzeczy, które trzeba robić, mimo że prawo na nie nie zezwala."

Jak bardzo jest ktoś zdeterminowany, by pozbyć się potencjalnego zagrożenia, które może odebrać mu szansę na zwycięstwo? Jak trzeba być zepsutym, żeby szukać możliwych luk, aby tylko nie walczyć honorowo? Nie mam zielonego pojęcia, a Kawahara znowu upraszcza sobie drogę, serwując dwa najprostsze rozwiązania. Są one trafne, ale załatwiają sprawę w kilku zdaniach.

Pozostaje jeszcze jedna kwestia. Celu, do którego dwaj przyjaciele dążyli. Czy wszystko jest takie piękne jak im się zdaje? Spotkanie w najbliższym czasie dwóch osób jest świetnym dowodem, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Co w takim razie jest dobre, a co złe? Czy moralność ma jakieś prawo bytu wśród zepsutej arystokracji? Cóż, odpowiedzi na te pytania szukajcie w tomiku.

"– Pamiętasz, Kirito, co powiedziałeś na pikniku w lesie? Są rzeczy, które trzeba zrobić, nawet jeśli zakazuje ich prawo. Mam wrażenie, że i do mnie dotarł wreszcie sens tych słów."

Widać pasję, czas i przede wszystkim przyjemność, jaką autor włożył w pisanie tego tomu. Wszystko jest przemyślane, zwroty akcji nie pozwalają zwolnić tempa, a dobrze poprowadzona fabuła i kolejne kłębiące się pytania nie pozwalają odłożyć tomiku. "Alicyzacja: Zwrot" jest bardzo lekka, przez co niezwykle szybko się ją czyta.

I oto mamy kolejny już tom, który tak jak nazwa wskazuje, jest ogromnym zwrotem w opowieści. Ciekawi, o co chodzi? Zapraszam do lektury!

Kirito i Eugeo zostają starszymi szermierzami. Ponieważ są jednymi z dwunastu najlepszych wojowników, mają prawo do otrzymania giermków. W ten sposób Kirito bierze pod opiekę Ronye, a pod skrzydła Eugeo trafia Tieze. Między tą czwórką...

Jeśli miał ktoś okazje czytać moje zdanie o poprzednich tomach SAO (zwłaszcza tomie 10) to zna moje obawy odnośnie historii. Niepotrzebne zmartwienia.
Już w pierwszych rozdziałach Eugeo i Kirito w obronie swoich giermków (a właściwie giermek) przelewają krew innych szermierzy, przez co za karę trafiają do Centralnej Katedry - o ironio była celem ich treningów. Jak zatem widać, dopiero kilka trupów mogło ożywić akcję tomu.
Kolejną niespodzianką czekającą na czytelnika jest tożsamość Rycerza Integralności, który przybył po zbrodniarzy.
Nie mniej jednak, genialnym zwrotem akcji jest pomoc pewnej postaci w ucieczce (tu nie powiem kto - nie mam serca tak psuć zabawy).
Po słabszym tomie 10, z czystym sercem mogę polecić kontynuację, a sam a niecierpliwością czekam aż sięgnę po kolejny.

Na koniec - zabawna anegdota. Czytając ten tom spotkałem się po raz pierwszy z pewną sytuacją - trafiłem na wybrakowany egzemplarz książki. W jednej chwili czytałem przerywnik z perspektywy Asuny, na kolejnej zaś stronie - historię z Podziemia. Okazało się, że podczas oprawiania i sklejania tomów trafił mi się egzemplarz gdzie ponad 20 stron miałem zduplikowane. Otrzymałem od Wydawnictwa Kotori nowy egzemplarz - tym razem z poprawnymi strona - ale ta sytuacja sprawiła, że już chyba zawsze przed kupnem jakiejkolwiek książki pierw ją przekartkuję :)

Jeśli miał ktoś okazje czytać moje zdanie o poprzednich tomach SAO (zwłaszcza tomie 10) to zna moje obawy odnośnie historii. Niepotrzebne zmartwienia.
Już w pierwszych rozdziałach Eugeo i Kirito w obronie swoich giermków (a właściwie giermek) przelewają krew innych szermierzy, przez co za karę trafiają do Centralnej Katedry - o ironio była celem ich treningów. Jak zatem...

Jedenasty tom serii Sword Art Online dostarczył nam wiele nowych informacji. W wielu miejscach zaskoczył różnymi sytuacjami, czy też zachowaniami bohaterów. Historię jak zwykle czytało mi się niezwykle przyjemnie i szybko. Jedyne nad czym ubolewam to fakt, że chociażby rozmowa z końca tego tomu nie została zakończona i trzeba czekać na tom dwunasty. Nie oznacza to jednak, że wpłynęło to źle na całokształt. Z przyjemnością czekam na kolejny tom z nadzieją na jeszcze większe zdumienia i zachwyty kierowane do autora.
Jak zawsze polecam!

Jedenasty tom serii Sword Art Online dostarczył nam wiele nowych informacji. W wielu miejscach zaskoczył różnymi sytuacjami, czy też zachowaniami bohaterów. Historię jak zwykle czytało mi się niezwykle przyjemnie i szybko. Jedyne nad czym ubolewam to fakt, że chociażby rozmowa z końca tego tomu nie została zakończona i trzeba czekać na tom dwunasty. Nie oznacza to jednak,...