Yoshitoki Oima

NIESIO NICZYM ATLAS Niemal rok czekaliśmy na kolejny tom „Ku twej wieczności”. Ale doczekaliśmy się. I niezawodnie rzecz dostarcza tej rozrywki i tych wrażeń, które nas kupiły w dotychczasowych odsłonach. Ten tomik zresztą ciekawie zgłębia temat oczekiwań zderzonych z rzeczywistości i fajnie ukazuje postaci w świecie, do którego nie do końca pasują, ale w którym jednak odnaleźć się powinny. I wizja tego wszystkiego, wizja świata na styku tego, który znamy i takiego rodem z urban fantasy, a czasem nawet horroru mnie kupuje, tak samo jak fajne, obyczajowe elementy wzięte z mang o szkolnych losach młodzieży. Ten świat wydaje się miejscem, gdzie ludzie powinni być szczęśliwi. Na pierwszy rzut oka niczego im nie brakuje, mają jedzenie, mają dach nad głową, mogą się leczyć, uczyć… Wydaje się, że niczego nie powinno im brakować i nikt nie powinien chcieć umierać, dlatego też Niesio nie jest w stanie zrozumieć czemu niektórzy wciąż popełniają samobójstwa. A ci chcący umrzeć, są bardzo ważni dla Kołatników, którzy też dostosowali się do tych czasów i tego świata… Ale pewien problem z dostosowaniem się i odnalezieniem w tym wszystkim mają towarzysze Niesia. Jemu wydaje się, że powinni być tu szczęśliwi, ale rzeczywistość weryfikuje wszystko. Jedni zmagają się z próbami dostosowania, inni pakują się w kolejne kłopoty, wszystko zmierza do tego, że każdy chciałby po swojemu, że ten czy tamten chciałby wyrwać się w świat, szukać własnego miejsca, celu i… No i co może z tego wszystkiego wyniknąć? http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/10/ku-twej-wiecznosci-17-yoshitoki-oima.html