Przytulna jak ulica na której znajduje się Pracownia Dobrych Myśli i zabawna 😊 Zżyłam się z bohaterami i ich historiami

Przytulna jak ulica na której znajduje się Pracownia Dobrych Myśli i zabawna 😊 Zżyłam się z bohaterami i ich historiami

Pogoda w miniony, świąteczny weekend tak przyjemnie nastrajała, że w wyborze lektury na ten czas kierowałam się głównie optymizmem. "Pracownia dobrych myśli" Magdaleny Witkiewicz nadała się do tego idealnie :)

W kamienicy, której niegdyś właścicielką była babcia Pelagia mieszka kilka ciekawych postaci. Jedną z nich jest Grażyna, ekscentryczna malarka, której pracownia znajduje się na dole kamienicy. Na drugim piętrze mieszka niedawno owdowiała Ewa z córeczką Amelią. Do mieszkania obok właśnie wprowadziła się Giga, asystentka w lokalnej stacji telewizyjnej. Dziewczyna nienawidzi swojego prawdziwego imienia i wiedzą o tym wszyscy jej znajomi, ale jej zwierzchniczka nagminnie zwraca się do niej per Genowefo.
Na trzecim piętrze mieszka wiekowa pani Wiesia, która "gazety czyta i telewizję ogląda, więc się zna" i której ulubionym zajęciem jest przyglądanie się otoczeniu przez otwarte okno. Obok niej mieszka równie wiekowy pan Zbyszek, na którego ekscesy z młodymi rehabilitantkami pani Wiesia reaguje bardzo żywiołowo. Nie zmienia to faktu, że oboje wieczorami oglądają program z takimi scenami, że ho ho ho 😊😃
Jest jeszcze syn Grażyny, Florian, który właśnie wykupił miejsce zajmowane wcześniej przez firmę pogrzebową, a potem przez usługi szambiarskie. Dawni mieszkańcy kamienicy wiedzą jednak, że jeszcze wcześniej mieściła się tam Pracowni Dobrych Myśli, gdzie babcie Pelagia prowadziła usługi krawieckie. Szyld pracowni zachował się w prawie nienaruszonym stanie i Florian postanowił wykorzystać go w swojej pracowni florystycznej.
Częstym gościem kamienicy jest też 55-letni były mąż Grażyny, który zdaniem pani Wiesi dopiero teraz zaczyna dojrzewać i zachowywać dorośle.

"Pracownia dobrych myśli" to książka o przyjaźni, przywiązaniu, miłości, wielopokoleniowej rodzinie i artystycznych genach przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Gdy w tym samym miejscu zbierze się grupa ludzi o pozytywnych emocjach i zwykle życząca innym wszystkiego co najlepsze, wychodzi z tego ciekawa mieszanka osobowości i zachowań. Ma się wrażenie, że gdyby wprowadziło się do kamienicy przy Przytulnej 26, zostałoby się mile przywitanym dobrym słowem i oczywiście nalewką malinową "ku zdrowotności" od pani Wiesi.
Przyznaję, że postać pani Wiesi niesamowicie mnie urzekła. To kobieta, która szybko rozpoznaje, czy w człowieku mieszka dobro i w związku z tym stara się to dobro jeszcze pomnożyć, łącząc ludzi w pary i podsuwając im same dobre rozwiązania mocno zakrapiane nalewką malinową. I nic to, że codziennie na parapecie kładzie poduszkę, na której się wspiera, by wygodniej jej było obserwować ludzi w pobliżu i słuchać ich rozmów. Taki miejscowy monitoring bywa naprawdę pomocny.

Jak zwykle w przypadku książek Magdaleny Witkiewicz czytelnik styka się z lekkim stylem pisarki oraz zwykłymi ludzkimi sprawami i kłopocikami. Czas płynie leniwie, ale najważniejsze, że towarzyszy temu dobro i optymizm.
To lekkie czytadło na świąteczny wieczór lub chwile smutku, lub zwykłe odreagowanie codzienności.

Pogoda w miniony, świąteczny weekend tak przyjemnie nastrajała, że w wyborze lektury na ten czas kierowałam się głównie optymizmem. "Pracownia dobrych myśli" Magdaleny Witkiewicz nadała się do tego idealnie :)

W kamienicy, której niegdyś właścicielką była babcia Pelagia mieszka kilka ciekawych postaci. Jedną z nich jest Grażyna, ekscentryczna malarka, której pracownia...

Tego typu literatura jest dla mnie rodzajem oczyszczenia umysłu od ciężkiej literatury. Książka owszem spełniła swoje zadanie ale nawet jako czytadło według mojej oceny była na bardzo słabym poziomie. Taki mało porywający zlepek historii kilku bohaterów mieszkających w jednej kamienicy.

Tego typu literatura jest dla mnie rodzajem oczyszczenia umysłu od ciężkiej literatury. Książka owszem spełniła swoje zadanie ale nawet jako czytadło według mojej oceny była na bardzo słabym poziomie. Taki mało porywający zlepek historii kilku bohaterów mieszkających w jednej kamienicy.

Jak się zabierałam do tej książki! Jak łysy do jeża! Miałam milion argumentów przemawiających za tym, że to będzie jednak stracony tydzień czasu. Troszkę się jednak pomyliłam 😊 historia kamiennicy na Przytulnej sięga pracowni krawieckiej, kiedy to obdarowywano piękne Panny Młode ich wymarzonymi sukniami. Idea już sama w sobie budzi radość i wdzięczność. Po śmierci babci Pelagii, krawcowej, jednak szczęśliwa aura nieco … oklapła. Dopiero nowi mieszkańcy przywrócą jej dawną świetność.
Książkę czyta się ekstremalnie szybko, bo… nie jest to pozycja wysokich lotów. Dialogi są proste, czasem aż infantylne. Historia bez większych zwrotów akcji, raczej przewidywalna jeszcze zanim się sama nakreśli. Niemniej jednak jest coś takiego w niej czarującego, przyciągającego, napawającego dobrymi myślami i humorem. Dlatego zachęcam - dajcie się zaczarować 😊

Jak się zabierałam do tej książki! Jak łysy do jeża! Miałam milion argumentów przemawiających za tym, że to będzie jednak stracony tydzień czasu. Troszkę się jednak pomyliłam 😊 historia kamiennicy na Przytulnej sięga pracowni krawieckiej, kiedy to obdarowywano piękne Panny Młode ich wymarzonymi sukniami. Idea już sama w sobie budzi radość i wdzięczność. Po śmierci babci...

Ach, móc zamieszkać przy ul. Przytulnej 26 w Miasteczku,
zajrzeć do kwiaciarni Floriana i wsunąć kwiat we włosy,
wypić malinową nalewkę pani Wiesi (ku zdrowotności),
wytarzać się w farbach z Grażyną, pogadać z Gigą,
napić kawy z Ewą, pograć w planszówki z Amelką.
I chłonąć!
Chłonąć to ciepło, życzliwość, napawać optymizmem!
Bo tacy są mieszkańcy i przyjaciele mieszkańców tej kamienicy,
na parterze której mieści się Pracownia Dobrych Myśli:
ciepli, życzliwi, optymistyczni :-)
Ach, mieć takich sąsiadów!

I o tym jest książka Magdaleny Witkiewicz
"Pracownia Dobrych Myśli".
Książka dla dorosłych.
Wcale nie słodka, wcale nie nudna.
Życiowa, ale z pogodą ducha.

Każdy z mieszkańców kamienicy ma swoje życie,
swoje pasje, problemy, przeszłość.
Dowiadujemy się o tym pomalutku,
a potem okazuje się, że dzięki sąsiadom i rodzinie
to się splata z tamtym, a siamto z owantym.
Czasem trochę trzeba pomóc to spleść,
a czasem wystarczy uśmiech, kwiat
lub pomachanie ręką.

Przytulam do serca tę książkę.
Chłonę jej atmosferę.

Polecam!



https://bajdocja.blogspot.com/2023/09/pracownia-dobrych-mysli.html

Ach, móc zamieszkać przy ul. Przytulnej 26 w Miasteczku,
zajrzeć do kwiaciarni Floriana i wsunąć kwiat we włosy,
wypić malinową nalewkę pani Wiesi (ku zdrowotności),
wytarzać się w farbach z Grażyną, pogadać z Gigą,
napić kawy z Ewą, pograć w planszówki z Amelką.
I chłonąć!
Chłonąć to ciepło, życzliwość, napawać optymizmem!
Bo tacy są mieszkańcy i przyjaciele mieszkańców...

Lekka. Jednak prosta historia aż za bardzo przewidywana i całkowicie w barwach różowych okularów.

Lekka. Jednak prosta historia aż za bardzo przewidywana i całkowicie w barwach różowych okularów.

Bardzo fajna i przyjemna lektura. Polecam na relaksujący wieczór lub weekend.
Akcja rozgrywa się w jednej z kamienic na ulicy Przytulnej 26,
Jest to pozytywna opowieść o dobrych ludziach, którzy wzajemnie sobie pomagają.
Ja pokochałam panią Wiesię - autorka bardzo wyraźnie zarysowała tą postać a jej słowa "... bo z tego jakieś kłopoty jeszcze mogą być." na długo ze mną pozostaną.

Bardzo fajna i przyjemna lektura. Polecam na relaksujący wieczór lub weekend.
Akcja rozgrywa się w jednej z kamienic na ulicy Przytulnej 26,
Jest to pozytywna opowieść o dobrych ludziach, którzy wzajemnie sobie pomagają.
Ja pokochałam panią Wiesię - autorka bardzo wyraźnie zarysowała tą postać a jej słowa "... bo z tego jakieś kłopoty jeszcze mogą być." na długo ze mną...

Uwielbiam takie opowieści! Książka jest na prawdę poztywna, ciepła i zostawiająca w sercu nadzieję, a na twarzy uśmiech. Bohaterów nie da się nie lubić, zwłaszcza starszej Pani z okienka 🥰

Uwielbiam takie opowieści! Książka jest na prawdę poztywna, ciepła i zostawiająca w sercu nadzieję, a na twarzy uśmiech. Bohaterów nie da się nie lubić, zwłaszcza starszej Pani z okienka 🥰

Pozytywna historia, na poprawę humoru. Nie jest ani trochę zaskakująca, ale fajnie się czyta w cieniu na hamaku:)

Pozytywna historia, na poprawę humoru. Nie jest ani trochę zaskakująca, ale fajnie się czyta w cieniu na hamaku:)

Ciepła, przyjemna historia z dużym poczuciem humoru, polecam gorąco

Ciepła, przyjemna historia z dużym poczuciem humoru, polecam gorąco