Oj, Panie Mireczku Kochany... Toście Panocku namieszali, że cho cho...
Żeby tak będąc pisarzem kojarzonym przede wszystkim z fantasy strzelić sobie hard s-f? I cóż ja bidny mam z tym zrobić? Nadmienić niestety muszę, iż na dźwięk słów "hard s-f" dostaję ataku niestrawności, zaś wszystko, co choć odrobinę kojarzy się z nazwiskiem Lem omijam bardzo szerokim łukiem...
Mam tę książkę ocenić subiektywnie? Dno, bo to nie moja bajeczka. Ojj bardzo nie moja... Czy może obiektywnie? Nie bardzo potrafię.
Przyznam się szczerze, iż pierwsze sto stroniczek tego zbioru czterech nowel było dla mnie drogą przez mękę. Zmuszałem się wręcz do czytania... Aż wreszcie nie wytrzymałem i "Wojna absolutna" wylądowała w kącie na kilka ładnych miesięcy... Później rozpocząłem sobie urlopa i postanowiłem dać jej jeszcze jedną szansę (w końcu to nasz Mireczek kochany). I... Nie wiem jakim cudem, ale dobrnąłem do końca. Po katordze śladu nie zostało. Co prawda poziom przyjemności z lektury oscylował na poziomie takiego raczej kiepskawego czytadła... Podejrzewam, iż zadziałały taje skille Pana Mireczka, który cholernie dobrze potrafi pisywać...
Ale cóż... Nie cierpię hard s-f i kropka...
W moim cholernie subiektywnym osądzie stwierdzę, iż mam taką maleńką nadzieję, iż był to jedynie skok w bok, pojedynczy wyskok, a po nim powróci Koniasz i jego porąbana ferajna. Ot i cała filozofia...

PS.
Muszę się przyznać iż jestem inżynierem, a tzw. slang techniczny z "Wojny absolutnej" wywoływał we mnie emocje równe tym przy intensywnym borowaniu napierniczającego jak diabli zęba.

Oj, Panie Mireczku Kochany... Toście Panocku namieszali, że cho cho...
Żeby tak będąc pisarzem kojarzonym przede wszystkim z fantasy strzelić sobie hard s-f? I cóż ja bidny mam z tym zrobić? Nadmienić niestety muszę, iż na dźwięk słów "hard s-f" dostaję ataku niestrawności, zaś wszystko, co choć odrobinę kojarzy się z nazwiskiem Lem omijam bardzo szerokim łukiem...
Mam tę...