Nie przebrnęłam przez to, co zdarza mi się bardzo rzadko, zwykle staram się dotrzeć do końca powieści. Nawet nie wiem co sprawiło, że książka mnie w ogóle nie wciągnęła, nudziła i wydawała się nijaka, bo obiektywnie patrząc fabuła jest niezła, a miejsce klimatyczne, poza tym pozostałe książki Renaty L. Górskiej bardzo mi się podobały. Mimo wszystko nie dałam rady...

Nie przebrnęłam przez to, co zdarza mi się bardzo rzadko, zwykle staram się dotrzeć do końca powieści. Nawet nie wiem co sprawiło, że książka mnie w ogóle nie wciągnęła, nudziła i wydawała się nijaka, bo obiektywnie patrząc fabuła jest niezła, a miejsce klimatyczne, poza tym pozostałe książki Renaty L. Górskiej bardzo mi się podobały. Mimo wszystko nie dałam rady...

Dziś skończyłam kolejną pozycję napisaną przez @renatalgorska . Jest to długa książka, która zawiera wiele mądrości i ciekawych tematów.

Nadia dzięki awansowi przenosi się do Bretanii. Tam sytuacja okazuje się jednak trudniejsza niż myślała. Nie dość, że musi uważać na ludzi, to niedługo potem traci pracę. Na szczęście dzięki pomocy poznanej niedawno Estelli ma gdzie mieszkać. Korzysta z pomocy Edouarda, który opiekuje się w tym czasie nastoletnią Zoé. Spokój Przylądka zostaje jednak zaburzony przez niebezpiecznych ludzi i skrywane przez członków rodziny tajemnice. Gdy wszystko wraca do normy, na Nadię spada kolejny dramat.

Początek książki trochę mnie znudził, ale i zdziwił, ponieważ czułam jakiś zgrzyt w piórze autorki. Później na szczęście było już tylko lepiej. Rozpoczęła się ciekawa, trzymająca w napięciu wielowątkowość. Najbardziej wartościowym tematem w moim subiektywnym odczuciu jest sytuacja Zoé, która jako nastolatka została "porzucona" przez swoich rodziców. Autorka fantastycznie pokazała, jak na dzieci wpływa poczucie braku miłości, osamotnienia. Jak dziecko manifestuje swoje cierpienie i jak wiele trzeba, by odzyskać jego zaufanie? Tego dowiecie się czytając Gdy ucicha ocean. To bardzo dobra pozycja o miłości, nienawiści, przyjaźni, a dodatkowo z wątkiem kryminalnym, który buduje dodatkowe napięcie. Zakończenie niesamowicie mnie zaskoczyło. Przyspieszyłabym jednak rozwój sytuacji i długość opisów, które towarzyszyły mi w pierwszej połowie książki. Mimo to polecam wszystkim lubującym się w powieściach obyczajowych i bardzo dziękuję autorce za książkę 💓.

Dziś skończyłam kolejną pozycję napisaną przez @renatalgorska . Jest to długa książka, która zawiera wiele mądrości i ciekawych tematów.

Nadia dzięki awansowi przenosi się do Bretanii. Tam sytuacja okazuje się jednak trudniejsza niż myślała. Nie dość, że musi uważać na ludzi, to niedługo potem traci pracę. Na szczęście dzięki pomocy poznanej niedawno Estelli ma gdzie...

"Powieść Renaty L. Górskiej "Gdy ucicha ocean" pozwoliła mi zapoznać się ze świetnym piórem autorki. Już po lekturze tej jednej historii mogę śmiało powiedzieć, że jeszcze na pewno nie raz sięgnę po książki pani Górskiej, która być może poszerzy grono moich ulubionych pisarzy.

Autorka zabrała nas do niewielkiego miasteczka położonego nad samym Atlantykiem w departamencie Finistere w Bretanii. To tutaj trafiła Nadia - Polka, którą los rzucił najpierw do Niemiec, a teraz do Francji. Kobieta zostawiła za sobą smutną przeszłość i odważyła się poszukać swojego miejsca na ziemi za granicą, z dala od interesownej rodziny i zdradzającego byłego męża. Kolejnym etapem jej ścieżki zawodowej było wizytowanie bretońskich i lombardzkich hoteli sieci Statio, którym zarzucano coraz więcej uchybień. Niestety przyjazd Nadii i przeprowadzana inspekcja nie wszystkim się podobała i stawała się coraz bardziej niewygodna dla pracowników firmy. Postarano się więc o wyeliminowanie kłopotliwej i niemile widzianej "koleżanki".

Czy mieszkańcy Bretanii okażą Nadii swoją gościnność i jakie niespodzianki zgotuje jej los?

"Gdy ucicha ocean" to przepiękna opowieść przesycona zapachem oceanu i przepełniona szumem fal, gdzie dumni mieszkańcy gotowi są okazać serce ludziom w potrzebie. To słowem malowane urokliwe krajobrazy skalistego wybrzeża, czarujących piaszczystych plaż, małych rybackich domków i ukrytych pośród klifów zatoczek skrywających wiele tajemnic. To stare legendy, które mieszkańcy przekazują sobie z pokolenia na pokolenie. To smakowite regionalne dania i francuskie wina, których aromaty dosłownie przenikają z kart powieści. To wreszcie ciekawe, zaskakujące wydarzenia, gdzie niepokój, napięcie i niepewność podsycają zainteresowanie. Takim klimatom i nastrojom muszą sprostać bohaterowie powieści oraz zaproszeni do ich zwyczajnej codzienności czytelnicy.

"Gdy ucicha ocean" to powieść społeczno - obyczajowa, w której autorka wiele miejsca poświęca ważnym problemom ogólnoludzkim. Poszukiwanie swojego miejsca na ziemi to temat ponadczasowy, do którego w pewnym okresie dorasta każdy z nas. W powieści jest też miejsce dla bardzo aktualnego problemu uchodźców, czy handlu narkotykami i wciąganiu w ten proceder nieletnich. To trudne, często niedostatecznie nagłaśniane kwestie, które w tej książce zostały odpowiednio zaakcentowane.

Pani Renata pisze barwnym, malowniczym językiem, który w pełni oddaje piękno Bretanii. Wiele miejsca poświęca opisom miejsc, żywiołów, ale także samych postaci - ich cechom zewnętrznym, ubiorowi. Wszystko jest jednak bardzo wyważone i dobrze przemyślane. Nie przytlacza i nie nudzi. Nie wszyscy bohaterowie przekonali mnie co do swojego autentyzmu. Niektórzy mężczyźni, szczególnie ciemne charaktery wydały mi się nieco przerysowane. Zabrakło mi trochę wyrazistości i indywidualizmu w kreowaniu postaci.

Historia ma swój niepowtarzalny klimat. Gdybym miała wyszukać powieść jej podobną, to przychodzi mi na myśl "Irlandzki sweter" Nicole R. Dickson, w której możemy delektować się pięknem irlandzkich krajobrazów.

"Gdy ucicha ocean" to książka, która niczym przewodnik turystyczny zaprasza czytelników na francuskie wybrzeże. Nie na południe, gdzie popularne kurorty nad Morzem Śródziemnym nie mogą opędzić się od turystów, ale na północ, nad Atlantyk, gdzie z uwagi na krótsze lato i kapryśną aurę nie wszyscy chcą tak chętnie wypoczywać. Po lekturze tej powieści Bretania na pewno zyska sobie wielu sympatyków chętnych do odwiedzenia tego niepowtarzalnego regionu. Polecam zarówno lekturę powieści, jak i wycieczkę nad francuski Atlantyk.

"Powieść Renaty L. Górskiej "Gdy ucicha ocean" pozwoliła mi zapoznać się ze świetnym piórem autorki. Już po lekturze tej jednej historii mogę śmiało powiedzieć, że jeszcze na pewno nie raz sięgnę po książki pani Górskiej, która być może poszerzy grono moich ulubionych pisarzy.

Autorka zabrała nas do niewielkiego miasteczka położonego nad samym Atlantykiem w departamencie...

Okładka
piękna

skąd
biblioteka

fabuła
Polka mieszka,w Bretoni.Różne ją tam,rzeczy spotykają.

Moja opinia

Mało wiemy,o Bretonii o języku,kulturze ,potrawach.
Tu,w tej pięknej powieści mamy los Polki rzuconej,do tej krajny.
Są tu wątki,zarówno romansowe.Pisane pięknym językiem,a nie jak z opowiastki dla wstydliwych panienek.
Mamy,też i wątek kryminalny.Ale,on doskonale pasuję do całości jakże udanie.
Podobały mi się,też opisy miast.Tej pięknej części Francji.
Opisy kramów,bardzo mnie urzekły.Poczułem się jakbym tam był.
Oczywiście,jest też i zło.Złem,jest tu islamski fundamentalizm.
Złem,jest wydawanie dziewczyn.W wieku nastu lat.Za obcych mężczyzn.
Dobrze,że autorka o tym pisze.
Co mi się,nie podobało.To,troszkę więcej historii Bretonii i mniej opisywania myśli bohaterki.

Okładka
piękna

skąd
biblioteka

fabuła
Polka mieszka,w Bretoni.Różne ją tam,rzeczy spotykają.

Moja opinia

Mało wiemy,o Bretonii o języku,kulturze ,potrawach.
Tu,w tej pięknej powieści mamy los Polki rzuconej,do tej krajny.
Są tu wątki,zarówno romansowe.Pisane pięknym językiem,a nie jak z opowiastki dla wstydliwych panienek.
Mamy,też i wątek kryminalny.Ale,on...

Piękna, wartościowa, niezapomniana książka o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu... i nie dotyczy to tylko głównej bohaterki Nadii, która po bolesnym rozwodzie wyjeżdża do pracy w sieci hoteli najpierw w Niemczech, a później w Bretanii, ale również innych postaci, jak: Zoe, Edouard, Estelle, Babette...
Jest to naprawdę dobra powieść, pełna ważnych wątków, celnych życiowych prawd, prawdziwych postaci, świetnych dialogów. A całość spinają niesamowite opisy bretońskich krajobrazów, na które składają się: ocean, klify, łąki i pastwiska poprzedzielane żywopłotami, wrzosowiska i torfowiska.
Książka bardzo mi się podobała, szczerze ją polecam, choć mam żal do autorki za samo zakończenie, bo spodziewałam się happy endu, oraz do Wydawnictwa Replika za byle jaką korektę.

Piękna, wartościowa, niezapomniana książka o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu... i nie dotyczy to tylko głównej bohaterki Nadii, która po bolesnym rozwodzie wyjeżdża do pracy w sieci hoteli najpierw w Niemczech, a później w Bretanii, ale również innych postaci, jak: Zoe, Edouard, Estelle, Babette...
Jest to naprawdę dobra powieść, pełna ważnych wątków, celnych...

Przed momentem skończyłam czytać. Jeszcze nie mogę się uspokoić. Jestem i byłam i będę pod wrażeniem wszystkich książek Pani Renaty, którą uwielbiam czytać i znam wszystkie. Z niecierpliwością czekam na następne. Gdy uciecha ocean jest bardzo. ciekawa, ciepła i wzruszająca a przy tym, pełna opisu Brytanii, jej zwyczajów, kultury. Nie znam tej krainy i raczej nie poznam, ale już czytałam książkę z tego regionu, też o Polce. Polecam.

Przed momentem skończyłam czytać. Jeszcze nie mogę się uspokoić. Jestem i byłam i będę pod wrażeniem wszystkich książek Pani Renaty, którą uwielbiam czytać i znam wszystkie. Z niecierpliwością czekam na następne. Gdy uciecha ocean jest bardzo. ciekawa, ciepła i wzruszająca a przy tym, pełna opisu Brytanii, jej zwyczajów, kultury. Nie znam tej krainy i raczej nie poznam, ale...

Obszerna książka co jest jej plusem i minusem. Plus jest taki że faktycznie przenosimy się nad Bretanię, wręcz oddychamy tym morskim powietrzem. Minus - długo się czyta i w okolicach 100-200 strony była nudna i wątpiłam czy doczytam do końca.
Wątek głównej bohaterki ciekawy, pełen refleksji.
Do minusów można też doliczyć dużo postaci pobocznych których historię poznajemy lepiej lub gorzej (miałam mętlik w głowie od tego) i wszystkie kończą się happy endem.

Obszerna książka co jest jej plusem i minusem. Plus jest taki że faktycznie przenosimy się nad Bretanię, wręcz oddychamy tym morskim powietrzem. Minus - długo się czyta i w okolicach 100-200 strony była nudna i wątpiłam czy doczytam do końca.
Wątek głównej bohaterki ciekawy, pełen refleksji.
Do minusów można też doliczyć dużo postaci pobocznych których historię poznajemy...

Kupiłam tą powieść, że względu na wcześniejsze książki pani Górskiej, które były rewelacyjne.Ta niestety w ogóle nie przypadła mi do gustu.Zmęczyłam ją, bo nie miałam nic innego do czytania.

Kupiłam tą powieść, że względu na wcześniejsze książki pani Górskiej, które były rewelacyjne.Ta niestety w ogóle nie przypadła mi do gustu.Zmęczyłam ją, bo nie miałam nic innego do czytania.

Ogólnie no ciężko się czyta przez to że jest mocno ściśnięta, jest dużo treści upchanej ale sama fabuła jest mocno wciągająca, działająca na wyobraźnie , trochę trzyma w napięciu ale i zaskakuje zakończeniem. Ja polecam zdecydowanie

Ogólnie no ciężko się czyta przez to że jest mocno ściśnięta, jest dużo treści upchanej ale sama fabuła jest mocno wciągająca, działająca na wyobraźnie , trochę trzyma w napięciu ale i zaskakuje zakończeniem. Ja polecam zdecydowanie

Baaardzo obyczajowa, wiele się nie dzieje, główna bohaterka irytująca, treść rozwleczona. Przeczytać można, ale czy warto...

Baaardzo obyczajowa, wiele się nie dzieje, główna bohaterka irytująca, treść rozwleczona. Przeczytać można, ale czy warto...