Sądzę, że mylą się ci, którzy szukają w tej książce historii o ciężkim losie kaleki, historii zmagającego się ze swą ułomnością starszego człowieka. O tym jak ciężko przystosować się do nowej sytuacji, nowego życia z powodu braku przyjaciół i rodziny. Dla mnie jest to opowieść o brzydocie – zarówno tej zewnętrznej, jak i wewnętrznej – i o poszukiwaniu czegoś, pomimo niej. Brzydki, bo okaleczony, brzydka, bo stara.
Paul z trudem radzi sobie ze świadomością przemijalności. Pociąga go młodość i tężyzna fizyczna. Obiektem swoich westchnień czyni zdrową, atletycznie zbudowaną 45-letnią Chorwatkę, która jest symbolem macierzyństwa. Jej monumentalność budzi w Paulu pożądanie, które ten szybko przekuwa w jakiś miraż miłości. Jednakże kolejne strony książki pokazują, że głównym wątkiem nie jest fatalne zauroczenie, lecz przeraźliwa samotność i paraliżujący lęk przed przemijaniem i nie pozostawieniem po sobie żadnego śladu. Jest to niemalże horacjańskie poszukiwanie nieśmiertelności w pamięci ludzkiej.

Sądzę, że mylą się ci, którzy szukają w tej książce historii o ciężkim losie kaleki, historii zmagającego się ze swą ułomnością starszego człowieka. O tym jak ciężko przystosować się do nowej sytuacji, nowego życia z powodu braku przyjaciół i rodziny. Dla mnie jest to opowieść o brzydocie – zarówno tej zewnętrznej, jak i wewnętrznej – i o poszukiwaniu czegoś, pomimo niej....