Piękna powieść. Autor opisuje historię Racheli i jej rodziny bez zachowania chronologii, odsłaniając kolejne tajemnice każdego z nich. Powoduje to, że gdy dzieje się coś, na co miało wpływ wydarzenie sprzed lat, to czytelnik jeszcze o nim nie wie i cała historia robi się jeszcze bardziej tajemnicza. Mimo, że główna bohaterka została uśmiercona już na początku, to cała fabuła toczy się wokół niej, wokół kobiety,której talent i choroba zdeterminowały poczynania pozostałych członków rodziny. Czytałam niedawno inna książkę, zbudowaną na podobnej konstrukcji i gdy teraz je obie porównuje, to "Notatkom z wystawy" daje pewne osiem.

Piękna powieść. Autor opisuje historię Racheli i jej rodziny bez zachowania chronologii, odsłaniając kolejne tajemnice każdego z nich. Powoduje to, że gdy dzieje się coś, na co miało wpływ wydarzenie sprzed lat, to czytelnik jeszcze o nim nie wie i cała historia robi się jeszcze bardziej tajemnicza. Mimo, że główna bohaterka została uśmiercona już na początku, to cała...

'' Morwenna dobrze znała te chwile ,kiedy matka nakręcała się niczym sprężyna z ostrymi jak brzytwa krawędziami . Dziewczynka była zawsze bardziej wyczulona na podobne stany niż jej bracia ,umiała je wyczuć,tak jak pies potrafi przewidzieć burzę . Narastające napięcie udzielało się i nienawidziła takich sytuacji (...) ''

Książka ciężka , duszna , bolesna i ciągle napięta jak struna, w swej treści . Jak relacje między członkami rodziny Middleton . Poznajemy jej członków w dość specyficznym momencie , mianowicie wtedy kiedy Rachel Kelly schodzi z tego świata w najbardziej prozaiczny ze sposobów . Ona , która cierpiąc na okropną wyniszczającą chorobę , psychozę maniakalno depresyjną , czy jak kto woli chorobę afektywną dwubiegunową lub cyklofrenię , która nosi na nadgarstkach ślady cięć , umiera nagle w swojej pracowni , tak sobie , na zawał serca . To zdarzenie staje się przyczynkiem i punktem wyjścia do pokazania nam czytelnikom ,jak wyglądało życie w tej rodzinie , jak kształtowały się relacje między jej członkami i jak choroba matki wpłynęła na dzieci i na ich późniejsze dorosłe już życie . Możemy też dokładniej przyjrzeć się różnym rodzajom żałoby . Każdy z członków tej familii przeżywa ją inaczej , choć każdy równie boleśnie . A nie jest to łatwe , kiedy zmarła matka była znaną i cenioną malarką . Jak odpisać na te wszystkie kondolencyjne listy i telegramy , by nie okazać nadawcom zniecierpliwienia , czy lekceważenia , kiedy samemu nie chce się robić nic , chce się po prostu siedzieć bezczynnie z opuszczonymi na kolana rękoma i rozmyślać . Śmierć Rachel spowodowała też wzmożone zainteresowanie mediów jej życiem sprzed sławy . Z czasów dziecięcych i nastoletnich . Niestety o tym okresie jej życia nic , albo zgoła bardzo niewiele wiedzieli nawet jej bliscy , mąż i dzieci . Więc Antony , jej bardzo niedosłyszący już , prawie siedemdziesięcioletni mąż , trochę z przypadku , za namową młodszego syna , zaczyna poszukiwać krewnych swojej żony i ogólnie jakichś informacji na jej temat . Oczywiście wykorzystuje w tym celu bardzo pomocną zdobycz techniki jaką jest internet . Co znalazł w tym tyglu rozmaitości tego wam nie zdradzę , powiem tylko że znalazł baaardzo ciekawe informacje . Jednak to co mnie bardzo poruszyło w tej książce to opisy odwiedzin chorej Rachel w szpitalu psychiatrycznym . Jaką traumą dla dzieci musiały być te odwiedziny , do których zresztą nikt ich specjalnie nie przygotowywał . W relacji Garfielda , najstarszego syna Kelly wyglądało to w ten sposób '' Zmusił się ,żeby zaglądać do sal, które mijali . W niektórych ludzie byli ubrani i chodzili sobie albo siedzieli w fotelach . W innych wszyscy leżeli w łóżkach (...) Postanowił oddychać tak płytko , jak mógł, aby nie wdychać szaleństwa '' i jeszcze jeden cytat . '' (...) Ale nagle spojrzał prosto na Garfielda, czy raczej tak to wyglądało, bo jego oczy okazały się całkiem puste, niczym dwa węgielki . Gdyby dało się usłyszeć jego myśli, prawdopodobnie byłby to tylko dźwięk przypominający wirowanie pralki i Garfield pomyślał, że nie może więcej spojrzeć temu chłopcu w oczy, bo stanie się taki sam jak on '' . Ta relacja kilkuletniego Garfielda , sprowokowała mnie do zadumy , czy rzeczywiście takie małe dzieci należy zabierać w '' takie '' miejsca ? Co to dla nich znaczy ? i jakie będzie miało konsekwencje na przyszłość ? . Książka jest naprawdę ciekawa , chociaż na początku wydawała mi się nudnawa , nie bardzo rozumiem tak niskie oceny tej pozycji , fakt, jest ciężka w odbiorze, może więc dlatego tak wiele osób oceniło ją tak nisko . Ja uważam że jest bardzo dobra i warto ją przeczytać .

'' Morwenna dobrze znała te chwile ,kiedy matka nakręcała się niczym sprężyna z ostrymi jak brzytwa krawędziami . Dziewczynka była zawsze bardziej wyczulona na podobne stany niż jej bracia ,umiała je wyczuć,tak jak pies potrafi przewidzieć burzę . Narastające napięcie udzielało się i nienawidziła takich sytuacji (...) ''

Książka ciężka , duszna , bolesna i ciągle napięta...

Z trudem dobrnęłam do końca a powinnam przestać czytać już po pierwszych stronach :( Historia malarki, rodziny zupełnie mnie nie zainteresowała.
Nie polubiłam ani jednego z bohaterów. Styl pisania jakiś taki "męczący", nie rozumiem pozytywnych opinii o tej książce, no ale cóż to już kwestia gustu czytelnika :)

Z trudem dobrnęłam do końca a powinnam przestać czytać już po pierwszych stronach :( Historia malarki, rodziny zupełnie mnie nie zainteresowała.
Nie polubiłam ani jednego z bohaterów. Styl pisania jakiś taki "męczący", nie rozumiem pozytywnych opinii o tej książce, no ale cóż to już kwestia gustu czytelnika :)

Błyskotliwie pokazany proces twórczy. Matka malująca abstrakcyjne obrazy nie radzi sobie najlepiej z emocjami. Jest chora. Poznajemy ją po jej nagłej śmierci. Jej obraz nakreślany jest z wielu perspektyw - każdy z jej bliskich maluje inny jej obraz w pamięci. To trochę jak węszenie po śladach zmarłej, gdzie każdy pozostawiony przez nią przedmiot przedstawia inną emocje, bo wiąże się z innym wspomnieniem. Niby nic nowego i nic wyjątkowo ciekawego, ale czyta się rewelacyjnie!

Błyskotliwie pokazany proces twórczy. Matka malująca abstrakcyjne obrazy nie radzi sobie najlepiej z emocjami. Jest chora. Poznajemy ją po jej nagłej śmierci. Jej obraz nakreślany jest z wielu perspektyw - każdy z jej bliskich maluje inny jej obraz w pamięci. To trochę jak węszenie po śladach zmarłej, gdzie każdy pozostawiony przez nią przedmiot przedstawia inną emocje, bo...

Każdy rozdział zaczyna się od tytułowej notatki z wystawy. Śledzimy historię malarki i jej bliskich z perspektywy różnych osób, w różnym czasie. To wszystko składa się na złożoną, interesującą historię.
Dopiero co skończyłam czytać i już wiem, że za jakiś czas przeczytam tę książkę jeszcze raz, żeby jeszcze lepiej zrozumieć historię i lepiej powiązać fakty.
Brawo za stworzenie tak złożonej i ciekawej opowieści.

Każdy rozdział zaczyna się od tytułowej notatki z wystawy. Śledzimy historię malarki i jej bliskich z perspektywy różnych osób, w różnym czasie. To wszystko składa się na złożoną, interesującą historię.
Dopiero co skończyłam czytać i już wiem, że za jakiś czas przeczytam tę książkę jeszcze raz, żeby jeszcze lepiej zrozumieć historię i lepiej powiązać fakty.
Brawo za...

Atmosfera w jakiej toczy się fabuła jest dość ciężka, przygnębiająca. Jest odzwierciedleniem charakteru i tego co doskwiera głównej bohaterce, malarce Rachel, która zmaga się z chorobą dwubiegunową. To jej nastrojowym wzlotom i upadkom podporządkowana jest cała rodzina.
Kolejne rozdziały to przeskoki w czasie, bynajmniej nie chronologicznie. Jest czas przeszły, dający wgląd w poznanie się Rachel i Anton'ego, zaraz potem daleka przyszłość i zarazem teraźniejszość, gdy ich dzieci żyją już we własnym dorosłym świecie i dalej znów zagłębianie się w przeszłość, by czytelnik mógł poznać ważniejsze wątki z życia malarki i ich bliskich. Praktycznie każdy członek rodziny dostaje tu swoje pięć minut i może zabrać głos prowadząc nas jako narrator przez tą historię. Dzięki temu poznajemy bliżej każdą z postaci i stopień zażyłości łączący członków rodziny oraz to jaki wpływ na nich miała osobowość depresyjno-maniakalna matki.
Autor przedstawia obraz rodziny podporządkowanej jednemu: nastrojom Rachel, jej pasji, żywiołowości na przemian z depresyjnymi stanami wikłającymi ją w różne konflikty. A na końcu dowiadujemy się kim tak naprawdę była Rachel, o jej przeszłości i skąd wzięła się w miejscu, w którym znalazł ją Antony.

To trudna w odbiorze i wymagająca pozycja, dlatego też mało popularna i nie sądzę żeby to się miało zmienić, pomimo iż ktoś nam ją poleci. Takie książki znajduje się samemu i podczas czytania zakopuje gdzieś w kąt, by mieć spokojna chwilę na czytanie i jednoczesne przemyślenia. Tej książki nie można oceniać po jednym, dwóch rozdziałach, bo zasługuje na pełne zaangażowanie ze strony czytelnika by ukazać przed nim cały obraz życia rodziny ze złożonymi problemami i tajemnicami.

Atmosfera w jakiej toczy się fabuła jest dość ciężka, przygnębiająca. Jest odzwierciedleniem charakteru i tego co doskwiera głównej bohaterce, malarce Rachel, która zmaga się z chorobą dwubiegunową. To jej nastrojowym wzlotom i upadkom podporządkowana jest cała rodzina.
Kolejne rozdziały to przeskoki w czasie, bynajmniej nie chronologicznie. Jest czas przeszły, dający wgląd...

Ciekawa powieść obyczajowa, trochę w stylu rodzinnej sagi. Opowiada o malarce Rachel, która cierpi na chorobę dwubiegunową, co z jednej strony pomaga jej tworzyć, ale czyni życie jej samej i jej bliskich wyjątkowo trudnym. Każdy rozdział otwiera notatka z wystawy poświęconej Rachel - eksponatami są zarówno jej obrazy jak i różne pamiątki i używane przez nią przedmioty. Notatki te wprowadzają w narrację z różnych okresów życia Rachel, pisane z perspektywy różnych bohaterów: Rachel, jej męża, dzieci i innych.
W pewnym momencie ta powieść skojarzyła mi się z "Trylogią z Neshov" Anne B. Ragde, bo mamy tutaj wiele podobnych wątków: stopniowo odkrywane tajemnice rodziny, powroty do korzeni, homoseksualizm, itd. Było to jednak tylko chwilowe skojarzenie, ta książka jest jednak zupełnie inna, głównie przez tytułowe notatki, a także ze względu na skoki czasoprzestrzenne akcji, które uatrakcyjniają narrację. Notatki same w sobie są ciekawym pomysłem, ale przyznaję, że w wielu rozdziałach czytałam je z niecierpliwością, trochę mnie nudziły, wolałam się skupić na akcji. Całość interesująca, chociaż mnie osobiście nie skłoniła do głębszych refleksji.

Ciekawa powieść obyczajowa, trochę w stylu rodzinnej sagi. Opowiada o malarce Rachel, która cierpi na chorobę dwubiegunową, co z jednej strony pomaga jej tworzyć, ale czyni życie jej samej i jej bliskich wyjątkowo trudnym. Każdy rozdział otwiera notatka z wystawy poświęconej Rachel - eksponatami są zarówno jej obrazy jak i różne pamiątki i używane przez nią przedmioty....

Kurcze fajna okładka.Od razu zdradza fabułę :-) a fabuła jest bardzo fajna i super interesująca.
Mamy tu malarkę po przejściach.Depresja, skutecznie ją ogranicza.
Książką jest tak naprawdę o zmaganiach z tą chorobą.
Książka podobała mi się, lecz nie powiem,że jakoś byłem wybitnie zachwycony.
Może dla mnie była ona ciut za poważna i za trudna w odbiorze.
Nie wiem,czy kiedyś do niej wrócę.

Kurcze fajna okładka.Od razu zdradza fabułę :-) a fabuła jest bardzo fajna i super interesująca.
Mamy tu malarkę po przejściach.Depresja, skutecznie ją ogranicza.
Książką jest tak naprawdę o zmaganiach z tą chorobą.
Książka podobała mi się, lecz nie powiem,że jakoś byłem wybitnie zachwycony.
Może dla mnie była ona ciut za poważna i za trudna w odbiorze.
Nie wiem,czy kiedyś...

Powieść smutna, przytłaczająca, pełna fabularnych niespodzianek, które sprawiają, że czyta się ją z zainteresowaniem.

Poszczególne rozdziały odsłaniają powoli prawdę o przeszłości bohaterów, o których początkowo wiemy niewiele. Tajemnice sprzed lat stopniowo wychodzą na jaw, ale najciekawsze sekrety autorka zostawiła na deser.
Postacie nie są jednoznaczne, śledząc ich losy, zmieniamy o nich zdanie wraz z ujawnianymi szczegółami.
Tych ostatnich dostarczają także tytułowe notatki z wystawy, które otwierają każdy rozdział i urozmaicają budowę powieści.

Na pewno nie jest to książka lekka, łatwa i przyjemna, więc nie polecam jej jako relaks.

Powieść smutna, przytłaczająca, pełna fabularnych niespodzianek, które sprawiają, że czyta się ją z zainteresowaniem.

Poszczególne rozdziały odsłaniają powoli prawdę o przeszłości bohaterów, o których początkowo wiemy niewiele. Tajemnice sprzed lat stopniowo wychodzą na jaw, ale najciekawsze sekrety autorka zostawiła na deser.
Postacie nie są jednoznaczne, śledząc ich...

Interesująca powieść psychologiczno-obyczajowa. Rachel Kelly to malarka o niebanalnym talencie, zmagająca się z depresją maniakalną i tylko sztuka jest dla niej jedyną rzeczą, pozwalającą ukoić nerwy i okiełznać niespokojną osobowość. Niełatwo mieć taką matkę, podziwianą i budzącą lęk jednocześnie, dlatego niewątpliwie stan emocjonalny jej dzieci miał wpływ na ich późniejsze życie i wybory przez nich dokonywane.
Autor po kawałku i bez chronologii szkicuje historię rodziny, nie narzuca swojej oceny a pozwala czytelnikowi samemu wyrobić punkt widzenia. Książka warta uwagi.

Interesująca powieść psychologiczno-obyczajowa. Rachel Kelly to malarka o niebanalnym talencie, zmagająca się z depresją maniakalną i tylko sztuka jest dla niej jedyną rzeczą, pozwalającą ukoić nerwy i okiełznać niespokojną osobowość. Niełatwo mieć taką matkę, podziwianą i budzącą lęk jednocześnie, dlatego niewątpliwie stan emocjonalny jej dzieci miał wpływ na ich...