To jedna z bardzo dobrze napisanych książek, których bohaterowie są po prostu... wstrętni, odpychający. Nie muszę jednak sympatyzować z nimi - wystarczy, iż opowieść mnie wciągnie, a ta miała tę moc.

To jedna z bardzo dobrze napisanych książek, których bohaterowie są po prostu... wstrętni, odpychający. Nie muszę jednak sympatyzować z nimi - wystarczy, iż opowieść mnie wciągnie, a ta miała tę moc.

Piękna, nostalgiczna książka. Doskonała na leniwe, niedzielne popołudnie. Historia toczy się pomału, ale energicznie w emocjach. Przeplatające się ze sobą historie wzajemnie się dopełniają. Dają nam do zrozumienia, że nasze dzieciństwo jest jak gąbka. Wszystko czego doświadczymy za młodu, odbije się w nas echem w życiu dorosłym. Książka podejmuje trudne tematy, ale bez rwania szat. Jest trochę do płakania trochę do uśmiechu. Najważniejsze, że dodaje otuchy. Polecam!

Piękna, nostalgiczna książka. Doskonała na leniwe, niedzielne popołudnie. Historia toczy się pomału, ale energicznie w emocjach. Przeplatające się ze sobą historie wzajemnie się dopełniają. Dają nam do zrozumienia, że nasze dzieciństwo jest jak gąbka. Wszystko czego doświadczymy za młodu, odbije się w nas echem w życiu dorosłym. Książka podejmuje trudne tematy, ale bez...

Genialna książka przy której nie da się nudzić, doskonałe opisy emocji i dopracowana fabuła pozwalają nam na wtrącenie tej historii do pamięci jako przeżycie z naszych własnych wspomnień. Książka zdecydowanie idealna dla wszystkich którzy mają dystans do spraw seksu czy przekleństw , oczywiście nie twierdzę iż jest ich wiele i bardzo się ciesze iż występują bo nadają jedynie wyraźniejszych emocji i pikanterii i tak już perfekcyjnemu pomysłowi i wykonaniu tej cudownej powieści. Wielkie brawa dla Patricka , mam ogromną nadzieję że inne jego powieści zostaną wydane w Polsce.

Genialna książka przy której nie da się nudzić, doskonałe opisy emocji i dopracowana fabuła pozwalają nam na wtrącenie tej historii do pamięci jako przeżycie z naszych własnych wspomnień. Książka zdecydowanie idealna dla wszystkich którzy mają dystans do spraw seksu czy przekleństw , oczywiście nie twierdzę iż jest ich wiele i bardzo się ciesze iż występują bo nadają...

Ufff, przebrnęłam
Nie uważam, ze książka jest zła, ale trochę nudna. Akcja toczy się niespiesznie, dwutorowo. Dwie historie a dotyczą bardzo podobnych spraw: dokonywanych wyborów. Jedną historię opowiada matka, jedną syn. Ja jednak obu historii nie kupuję. Rażą mnie trochę sztucznością i ogromną skrótowością tam, gdzie według mnie można było trochę historię rozwlec. Wiele wątków jest rozpoczętych i porzuconych w połowie. A na koniec następuje galopada i wszystkie sprawy autor rozwiązuje w kilka minut. Chcecie, to czytajcie. Ja nie namawiam.

Ufff, przebrnęłam
Nie uważam, ze książka jest zła, ale trochę nudna. Akcja toczy się niespiesznie, dwutorowo. Dwie historie a dotyczą bardzo podobnych spraw: dokonywanych wyborów. Jedną historię opowiada matka, jedną syn. Ja jednak obu historii nie kupuję. Rażą mnie trochę sztucznością i ogromną skrótowością tam, gdzie według mnie można było trochę historię rozwlec. Wiele...

Powieść jest opowiadana jako historia tocząca się tu i teraz oraz z perspektywy 30 lat wstecz, w na przemian spisywanych rozdziałach. Prezentująca bohaterów dzisiejszych, którzy ponownie odwiedzają dawne miejsce. Dom, który był świadkiem pewnych przykrych wydarzeń w przeszłości rodziców i małego chłopca, znów zostaje poddany nastrojom goszczącego w nim już dorosłego Willa.

Rozliczne rodzinne problemy, trudne sytuacje życiowe, borykanie się z wyborami, jak to w życiu każdego człowieka. Do tego bardzo wolno rozgrywająca się opowieść. Dostrzegam, że to charakterystyczny, niespieszny styl autora ma swoje odbicie w fabule. Przypomina mi jego poprzednią książkę. Jedynie co, to muszę przyznać, że "Notatki z wystawy" o wiele bardziej mnie zaciekawiły swoimi wątkami, jak i bohaterami, chociaż nie koniecznie każdy zyskiwał moja sympatię przy bliższym poznaniu. Wręcz odbywało się to na granicy wahania. Tutaj z postaciami jest podobnie, jednak snuta opowieśc przeważnie mnie nużyła. Jest mocno sentymentalna, choć nie można jej odbierać jako cukierkowo-ckliwej. Znużenie podczas czytania może wynikać z faktu, iż wiele tu opisów przeżyć wewnętrznych bohaterów.
Po lekturze czuje się przytłoczona uwypukloną problematyką, złożonością przeżyć bohaterów. Jak dla mnie sam styl Gale jest za ciężki albo raczej ..toporny? A już szczególnie jak na sobotnie popołudnie. Przypuszczam, że niższa ocena treści może wypływać z przeczytania jej w nieodpowiednim dla mnie momencie. Przyznaje, liczyłam na lekko melancholijną, ale nie tak skomplikowaną pod względem przeżywanych sytuacji emocjonalnych. Grzęzłam w treści jak bohaterowie w swoim życiu.

Powieść jest opowiadana jako historia tocząca się tu i teraz oraz z perspektywy 30 lat wstecz, w na przemian spisywanych rozdziałach. Prezentująca bohaterów dzisiejszych, którzy ponownie odwiedzają dawne miejsce. Dom, który był świadkiem pewnych przykrych wydarzeń w przeszłości rodziców i małego chłopca, znów zostaje poddany nastrojom goszczącego w nim już dorosłego...

Trochę nie moje klimaty, jednak trzeba zwrócić honor autorowi za trafność spostrzeżeń wszelakich dotyczących mechanizmów, które kierują ludzkim życiem.

Trochę nie moje klimaty, jednak trzeba zwrócić honor autorowi za trafność spostrzeżeń wszelakich dotyczących mechanizmów, które kierują ludzkim życiem.

Książka "Dom w Kornwalii" mnie nie porwała. Z notki wydawniczej wyczytałam, że będzie tam mowa o bolesnych tajemnicach i dramacie rodzinnym... Niestety był tam tylko niemal od początku przewidywalny romans żony ze szwagrem oraz może nieco bardziej szokujący romans syna z... zięciem. Czytanie powieści bardzo mi się ciągnęło i skończyłam ją z westchnieniem ulgi.

Książka "Dom w Kornwalii" mnie nie porwała. Z notki wydawniczej wyczytałam, że będzie tam mowa o bolesnych tajemnicach i dramacie rodzinnym... Niestety był tam tylko niemal od początku przewidywalny romans żony ze szwagrem oraz może nieco bardziej szokujący romans syna z... zięciem. Czytanie powieści bardzo mi się ciągnęło i skończyłam ją z westchnieniem ulgi.

Ech, po "Notatkach z wystawy" każda inna będzie już co najwyżej "dobra"... ;)

Ech, po "Notatkach z wystawy" każda inna będzie już co najwyżej "dobra"... ;)

Każda rodzina skrywa własne sekrety, związane z różnymi aspektami życia. Czasem dotyczą wydarzeń z przeszłości, innym razem zaś ukrywa się bolesną teraźniejszość. Z czego wynikają podobne działania? Z pragnienia przypodobania się drugiej osobie, albo wykreowania fałszywego obrazu na potrzeby innych. Mało kto ma cywilną odwagę, aby stanąć twarzą w twarz, oko w oko z brutalną prawdą o sobie i przyznać się do błędów na forum publicznym. Czy to rzeczywiście takie trudne? Odpowiedzi na to pytanie poszukuje Patrick Gale, stawiając bohaterów powieści w obliczu zakazanych namiętności.

Will to czterdziestoletni właściciel księgarni, można by rzec człowiek sukcesu próbujący odnaleźć swoje miejsce w życiu. Pozostaje w stanie kawalerskim, ku rozpaczy swej matki, nie pragnie stabilizacji ani potomstwa. Jest gejem i uważa się za mężczyznę szczęśliwego. Odczuwa odwzajemniony pociąg fizyczny do swojego szwagra, co nieco komplikuje sytuację. Obu połączyła zbyt silna chemia, powodująca, iż zakazany związek trwał długo i był niezwykle emocjonalny. Matka Willa - Frances, będąca po udarze oraz znajdująca się w początkowej fazie choroby Alzheimera wymaga intensywniejszej opieki. Ojciec John, emerytowany naczelnik więzienia zajmuje się nią na co dzień, jednak ze względu na wiek stanowi to dla niego duże obciążenie. Rodzina postanawia spędzić dwa tygodnie wakacji w malowniczej Kornwalii i zamieszkuje w niebieskim domu, który przywołuje niebezpieczne wspomnienia. Około trzydzieści lat temu był niemym świadkiem rodzinnego dramatu. Poznajemy postaci biorące w nim bezpośredni udział.

Bohaterowie są przedstawieni w retrospekcji czasowej, kiedy aktualnie przebywają w niebieskim domu oraz lata wstecz, gdy również spędzali w nim wakacje. Ten sam dom, ta sama rodzina i wciąż te same problemy. Autor przybliża w książce delikatny temat homoseksualizmu, ale czyni to nadzwyczaj swobodnie, przez co fragmenty erotyczne, a jest ich zaledwie kilka, nie bulwersują czytelnika. Przedstawia motywy ludzkiego postępowania, niemożność podjęcia ważkich decyzji. Opisuje objawy oraz różne stopnie zaawansowania choroby Alzheimera. Proponuje pomysły na poprawę codziennej egzystencji zarówno pacjentów, jak i osób z najbliższego otoczenia, wskazuje mechanizmy obronne, które warto zastosować. Wielu zna to z autopsji, kiedy bliska nam osoba przestaje nas poznawać, staje się brutalna i żyje odizolowana we własnym, wewnętrznym świecie.

"Dom w Kornwalii" to współczesna powieść obyczajowa, która porusza tematykę bliską sercu każdego człowieka. Są to niełatwe relacje międzyludzkie, zakazane uczucia oraz odkrywanie rodzinnych tajemnic. Bohaterom przyszło stawić czoła wielu przeciwnościom losu, co nie zawsze odnosiło pozytywny skutek. Narracja opisuje szereg przeżyć emocjonalnych Willa, skupia się głównie na nim. Historia opowiedziana bez pośpiechu, ale w sposób niezwykle empatyczny. Spodobała mi się nostalgiczna okładka, w pełni nawiązująca do fabuły. Jednak zarzucam totalny brak mocniejszych wrażeń! Jest to idealna książka na leniwe popołudnie, bez większego napięcia, którego osobiście mi zdecydowanie zabrakło. Przeczytałam ją szybko, pomimo faktu, że akcja toczy się prawie żółwim tempem. Polecam głównie czytelnikom gustującym w spokojnej, życiowej literaturze.

Każda rodzina skrywa własne sekrety, związane z różnymi aspektami życia. Czasem dotyczą wydarzeń z przeszłości, innym razem zaś ukrywa się bolesną teraźniejszość. Z czego wynikają podobne działania? Z pragnienia przypodobania się drugiej osobie, albo wykreowania fałszywego obrazu na potrzeby innych. Mało kto ma cywilną odwagę, aby stanąć twarzą w twarz, oko w oko z brutalną...

Wzięłam tę książkę do ręki, zachęcona ciekawą okładką i tajemniczym tytułem, zupełnie nieświadoma w jaki świat przyjdzie mi wkroczyć.

Jest to opowieść o miłości, ale w raczej niestandardowym podejściu.
Autor wybrał na swoich bohaterów zwykłą rodzinę i stworzył ich tak aby ukazać czytelnikowi różne obrazy miłości, a raczej wyborów których pod jej wpływem dokonujemy.

Głównym bohaterem jest Will, patrzymy na jego świat jako małego zagubionego ośmioletniego chłopca oraz czterdziestoletniego mężczyzny, który jest homoseksualistą.
W moim odczuciu autor również bardzo ważną bohaterka uczynił mamę Willa - Frances. Przyglądamy się jej jako młodej matce, żonie poważnego i spokojnego naczelnika więzienia, pełnej zahamowań, obaw i drażliwości oraz tej samej Frances już jako dojrzałej sześćdziesięciolatce zmagającej się z problemem choroby Alzhaimera.

Dom w Kornwalii do którego Will jedzie z rodzicami na wakacje jako dziecko a wiele lat później odwiedza go z nimi znów lecz już jako dorosły mężczyzna staje się niemym świadkiem wydarzeń które kładą cień na życie pozornie szczęśliwej i poukładanej rodziny.

Książkę czyta się bardzo dobrze, widać, że autorowi nie brakowało pomysłów na stworzenie nietuzinkowej, zagadkowej i zaskakującej rodzinnej historii.

Wzięłam tę książkę do ręki, zachęcona ciekawą okładką i tajemniczym tytułem, zupełnie nieświadoma w jaki świat przyjdzie mi wkroczyć.

Jest to opowieść o miłości, ale w raczej niestandardowym podejściu.
Autor wybrał na swoich bohaterów zwykłą rodzinę i stworzył ich tak aby ukazać czytelnikowi różne obrazy miłości, a raczej wyborów których pod jej wpływem dokonujemy....