Ciekawie przedstawiona postać Katarzyny Wielkiej, która była jedną z największych władców imperium rosyjskiego, i równocześnie była też odpowiedzialna za rozbiór Polski

Ciekawie przedstawiona postać Katarzyny Wielkiej, która była jedną z największych władców imperium rosyjskiego, i równocześnie była też odpowiedzialna za rozbiór Polski

Sięgając po powyższą lekturę spodziewałem się monografii. Książka okazała się biografia opartą głównie na pamiętnikach Katarzyny Wielkiej oraz jej korespondencji. Zapalony historyk spodziewający się opisu wielkiej polityki imperatorowej raczej się zawiedzie. Henry Troyat skupił się głównie na intrygach dworskich, licznych romansach Katarzyny, a w szczególności przemiany głównej bohaterki z księżniczki niemieckiej w carycę Rosji. Czytelnik poznaje okoliczności dojścia do władzy oraz czas jej sprawowania. Autor w dużym skrócie przedstawia podbicie Turcji, rozbiory Polski oraz stosunki z Francją, Prusami, Austrią, Anglią oraz Szwecją, bardziej skupia się na wydarzeniach pałacowych. Tak czy owak była to miła odskocznia od typowych książek historycznych, ale poleciłbym pozycję bardziej czytelnikom lubującym się w powieściach niż książkach opartych na merytorycznych argumentach.

Sięgając po powyższą lekturę spodziewałem się monografii. Książka okazała się biografia opartą głównie na pamiętnikach Katarzyny Wielkiej oraz jej korespondencji. Zapalony historyk spodziewający się opisu wielkiej polityki imperatorowej raczej się zawiedzie. Henry Troyat skupił się głównie na intrygach dworskich, licznych romansach Katarzyny, a w szczególności przemiany...

Lektura książki nieco zajmuje. Liczy sobie 318 stron, i jest wyposażona w liczne przypisy, które pomagają czytanie. W czasie istnienia innego bloga, czytałem "Pamiętniki" Katarzyny jej pióra, jednak opisywana dziś książka jest znacznie lepsza. Zofia Herbst - Anhalt. Szczecińska księżniczka, którą los i życie wywindowały na sam szczyt. Autor nie szczędzi rozmaitości. Nie brak tutaj nie tylko polityki, ale i brutalnych opisów dławienia powstań, obok których znajdujemy przepiękne opisy przyrody, by przejść do opisywania tajemnic alkowy carycy. Tej, którą - jak wspomniałem wcześniej - los z prawie mieszczańskiej rodziny książęcej wywiódł na tron carski. Żądna władzy. Żądna rozkoszy cielesnych, nawet - przy końcu książki - sędziwego jak na ówczesne realia wieku. Przyjaciółka filozofów oświeceniowych, czyta i koresponduje z nimi, robi zaś już jako władczyni swoje. "Opiekunka chłopów" - pozwala ich sprzedawać nez ogródek szlachcie w niewolę za granicę Imperium Rosyjskiego. Niezwykle oczytana, niezwykle groźna. Kobieta - władczyni, kobieta - caryca. Po przybyciu do Rosji powoli zaczyna odkrywać swą nową ojczyznę, uczyć się zapamiętale rosyjskiego, zmienia wyznanie z ewangelicko - augsburskiego na prawosławie - i uczy się też jako bystry obserwator, a raczej "obserwatorka" - gier i gierek rządzących dworem. Przez jednych kochana, przez innych nienawidzona. Raz szczera, zaś innym razem - dwulicowa. Jak wspomniałem - kochana i nienawidzona. Czy warto sięgnąć po tę pozycję? Myślę , że tak. Stanowi genialne studium charakteru, charakteru osoby, która zniewoliła przecież naszą Ojczyznę... W publikacji jest mnóstwo wątków polskich, dlatego szczerze ją polecam.

Lektura książki nieco zajmuje. Liczy sobie 318 stron, i jest wyposażona w liczne przypisy, które pomagają czytanie. W czasie istnienia innego bloga, czytałem "Pamiętniki" Katarzyny jej pióra, jednak opisywana dziś książka jest znacznie lepsza. Zofia Herbst - Anhalt. Szczecińska księżniczka, którą los i życie wywindowały na sam szczyt. Autor nie szczędzi rozmaitości. Nie...

Kobieta urodzona w pruskim Szczecinie, stała się jednym z najpotężniejszych władców Europy. Jak do tego doszło? Zapraszam do zajrzenia na bloga: https://czytamywedwoje.pl/henri-troyat-katarzyna-wielka/

Kobieta urodzona w pruskim Szczecinie, stała się jednym z najpotężniejszych władców Europy. Jak do tego doszło? Zapraszam do zajrzenia na bloga: https://czytamywedwoje.pl/henri-troyat-katarzyna-wielka/

Sporo wiedziałam o carycy Katarzynie, ale jeszcze więcej dowiedziałam się z książki.,dla mnie bardzo ciekawa.,

Sporo wiedziałam o carycy Katarzynie, ale jeszcze więcej dowiedziałam się z książki.,dla mnie bardzo ciekawa.,

Wybrałam książkę związaną z oglądanymi aktualnie filmami. W krótkim odstępie czasu oglądam drugi serial o carycy Katarzynie - tym razem produkcji rosyjskiej. Jako pierwszą znalazłam książkę autora, którego styl i język jako żywo przypominają rodzimą masówkę o charakterze plotkarsko-sensacyjnym. Nie zaliczę tego produktu do poważnej literatury biograficznej - to pewien zbiór faktograficzny okraszony fantazjami autora w rodzaju "jak mały Kazio wyobrażał sobie...", czyli co Katarzyna powiedziała do swego kochanka w łóżku, albo co gorsze "co sobie myślała i wyobrażała". Zupełnie jak z tym szczeblem drabiny, która się śniła... (Sienkiewicz).

Wiem, że to najbardziej kuszące dla autora, ale jednocześnie bardzo spłycające treść - Troyat skupia się na życiu seksualnym Katarzyny (od początku do końca życia). Wręcz pławi się w opisywaniu wszelkich ekscesów. Polityka i druga tytułowa żądza - władza są zupełnie na bocznym torze.

To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale raczej nie przewiduję następnych.

Wybrałam książkę związaną z oglądanymi aktualnie filmami. W krótkim odstępie czasu oglądam drugi serial o carycy Katarzynie - tym razem produkcji rosyjskiej. Jako pierwszą znalazłam książkę autora, którego styl i język jako żywo przypominają rodzimą masówkę o charakterze plotkarsko-sensacyjnym. Nie zaliczę tego produktu do poważnej literatury biograficznej - to pewien...

Henri Troyat nie mógł przepuścić takiej okazji. Książki o tak kontrowersyjnej postaci jaką była Katarzyna II to samograj. Czytelnicy żądni pikantnych sekscesów groźnej carycy nie przepuszczą żadnej okazji :) Jeżeli mam być szczera to "Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia i władzy" to jedna ze słabszych książek o Katarzynie II, z jaką miałam okazję się zapoznać. Jak już kiedyś wspominałam, nie przepadam specjalnie za biografiami rosyjskich władców tego autora, gdyż jak dla mnie są zbyt rozrywkowe.

Nudzą mnie też barwne opisy w stylu:
"Za oknem na Sankt Petersburg pada śnieg. Katarzyna leży teraz na swoim wielkim łożu pod baldachimem. Bezradni lekarze ustępują miejsca księżom. Przy umierającej rozlega się szept pacierzy. Nie otworzyła oczu. Nieświadoma całego wokół niej poruszenia, nadal głośno oddycha ze złowrogim charkotem w głębi krtani. Jej rzężenie staje się coraz głośniejsze. Słychać je nawet w przedpokoju. U jej wezgłowia szlocha spazmatycznie Płaton Zubow".

Pada śnieg, cesarzowa rzęzi, wszyscy płaczą. Zgromadzeni w przedpokoju odnotowują nienaturalną głośność charkotu, jak na agonię władców Rosji. Śnieg dalej pada, nie bacząc na dramatyczne wydarzenia rozgrywające się w komnatach carskich. Płaton Zubow szlocha, nic więcej mu nie pozostało, ale przynajmniej nie słychać go w przedpokoju. Zimno było tej zimy w zimnym Petersburgu. Zimno w przedpokoju i zimno w komnacie z baldachimem. Za oknem padał śnieg.

Jeszcze chwila i mogłabym wiersz napisać :P Chociaż i tak nic nie pobiło strony 13:
"Niemniej w wieku 13 lat już przejawia silnie rozwiniętą zmysłowość. Choć ani Babet Cardel [guwernantka Zofii], ani jej matka, ani nikt z otoczenia nie oświecił jej na temat tajemnicy stosunków fizycznych, często odczuwa nagłe przypływy pożądania, jakiejś nieokreślonej czułości, potrzeby kontaktu cielesnego, których przyczyny nie potrafi sobie wytłumaczyć. Szczególnie nocą ogarnia ją szaleństwo".

Bardzo pasujące do obrazu nienasyconej erotycznie carycy. Pozostawię to jednak bez większego komentarza, bo mnie akurat aspekt intymny życia Katarzyny II interesuje najmniej.

Henri Troyat nie mógł przepuścić takiej okazji. Książki o tak kontrowersyjnej postaci jaką była Katarzyna II to samograj. Czytelnicy żądni pikantnych sekscesów groźnej carycy nie przepuszczą żadnej okazji :) Jeżeli mam być szczera to "Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia i władzy" to jedna ze słabszych książek o Katarzynie II, z jaką miałam okazję się zapoznać. Jak...