Moje odkrycie! Hubert Klimko-Dobrzaniecki ma dar, który uwielbiam – takiego fajnego bajdurzenia o życiu, wplątywania swoich przemyśleń w klimat miejsca, tu akurat Islandii. Poznajemy autora, poznajemy Wyspę – choć w sposób nieoczywisty, nie ma tu typowych opisów kraju. Są ludzie, ich zachowania, zwyczaje, a to wszystko związane z bardzo osobistymi przeżyciami autora, ze wspomnieniami z dzieciństwa, z marzeniami, nadziejami. Są fascynacje filmem, muzyką, literaturą. To nie jest przewodnik. To jest opowieść.

Moje odkrycie! Hubert Klimko-Dobrzaniecki ma dar, który uwielbiam – takiego fajnego bajdurzenia o życiu, wplątywania swoich przemyśleń w klimat miejsca, tu akurat Islandii. Poznajemy autora, poznajemy Wyspę – choć w sposób nieoczywisty, nie ma tu typowych opisów kraju. Są ludzie, ich zachowania, zwyczaje, a to wszystko związane z bardzo osobistymi przeżyciami autora, ze...

fajnie się czytało

fajnie się czytało

Hubert znowu złapał mnie za serce i poprowadził jak za rączkę przez swoje życie. Pisarz to niegdysiejszy, gorączkowy frek islandzki. Wierna mu jestem od samego początku. W sumie to on otworzył przede mną Islandię, jakiej nie znam.

Ale nie tylko o samą Islandię tu chodzi, bardziej liczy się uważność, sposób zapamiętywania i umiejętność wygrzebania ze wspomnień tego, o czym aktualnie opowiada. W książce jest wiele nawiązań do innych książek autora, co pozwoliło mi na podróże w czasie do okresu, kiedy tamte czytałam. Przyznam, że poczułam nawet zapach perfum, jakie wtedy używałam. A to stanowi już o silnym wpisaniu się w pamięć.
Błyskotliwie z poczuciem humoru, poetycko i jak zawsze dużo porównań, zestawień obrazów mentalności, moralności i wszystkiego tego, co jest dla nas obce.
Anegdoty, przypowieści, kolorowe retrospekcje do czasów PRLu i ta dziecięca namiętność podsycająca marzenia o zamieszkaniu na wyspie, której nawet nazwa była przez Polaków mylona z Irlandią.

"Zrozumiałem, że nigdy nie pozbędę się walizki psychologicznej, którą wożę ze sobą po świecie, nie wyrzucę jej, bo i tak za mną przypłynie"

Hubert Klimko- Dobrzaniecki
"Zostawić Islandię"

Hubert znowu złapał mnie za serce i poprowadził jak za rączkę przez swoje życie. Pisarz to niegdysiejszy, gorączkowy frek islandzki. Wierna mu jestem od samego początku. W sumie to on otworzył przede mną Islandię, jakiej nie znam.

Ale nie tylko o samą Islandię tu chodzi, bardziej liczy się uważność, sposób zapamiętywania i umiejętność wygrzebania ze wspomnień tego, o czym...

To nie książka o Islandii, czemu dziwi się wiele osób, ale przecież tytuł niekoniecznie na to musi wskazywać. Mnie się podobało. Lubię twórczość Dobrzanieckiego.

To nie książka o Islandii, czemu dziwi się wiele osób, ale przecież tytuł niekoniecznie na to musi wskazywać. Mnie się podobało. Lubię twórczość Dobrzanieckiego.

Bardzo mi się podobało, nie jest to przewodnik i już o tym wiedząc czyta się jednym tchem. O życiu tu i tam, o miłości i o filmie ;) Ładne!

Bardzo mi się podobało, nie jest to przewodnik i już o tym wiedząc czyta się jednym tchem. O życiu tu i tam, o miłości i o filmie ;) Ładne!

Nie lubię kończyć takich książek. To jak podróż, odrywa od szaropolskiej rzeczywistości. Autor zapoznaje nas z wyspą, jej niezwykłość czuć ze wszech miar: urokliwe krajobrazy, osobliwe osobliwości. Ciężko zostawić Islandię.

ps. kompletnie nie rozumiem niektórych wcześniejszych opinii. Jest błyskotliwie, inteligentnie, momentami zabawnie, ciekawie.

Nie lubię kończyć takich książek. To jak podróż, odrywa od szaropolskiej rzeczywistości. Autor zapoznaje nas z wyspą, jej niezwykłość czuć ze wszech miar: urokliwe krajobrazy, osobliwe osobliwości. Ciężko zostawić Islandię.

ps. kompletnie nie rozumiem niektórych wcześniejszych opinii. Jest błyskotliwie, inteligentnie, momentami zabawnie, ciekawie.

Totalna słabizna. Autor grafoman. Litości!

Totalna słabizna. Autor grafoman. Litości!

6/10

6/10

Słuchałam audiobooka i nie powiem, był to całkiem miło spędzony czas, ale jeżeli chodzi o wartości poznawcze, to niestety niewiele więcej wiem o Islandii.
Szkoda, że miłość, która rozpoczęła się od puszki z rybami, nie okazała się na tyle intensywna, aby poświęcić jej książkę.

Słuchałam audiobooka i nie powiem, był to całkiem miło spędzony czas, ale jeżeli chodzi o wartości poznawcze, to niestety niewiele więcej wiem o Islandii.
Szkoda, że miłość, która rozpoczęła się od puszki z rybami, nie okazała się na tyle intensywna, aby poświęcić jej książkę.

Ładna książka; zazwyczaj senna, momentami zabawna i ironiczna, poetycko (przez poetę) napisana. Bardziej o szukaniu swojego miejsca, o wrażliwości i o miłości niż o Islandii

Ładna książka; zazwyczaj senna, momentami zabawna i ironiczna, poetycko (przez poetę) napisana. Bardziej o szukaniu swojego miejsca, o wrażliwości i o miłości niż o Islandii