Niestety tragedia. Czytając zastanawiam się czy Słowikowa robi sobie z nas żarty czy może uważa że jesteśmy naiwni. Myślałem do tej pory że książki o Masie sa słabe, ale w porównaniu z tą książką to były rewelacyjne. Jak dla mnie jedna z gorszych książek jakie czytałem. OCZYWISCIE NIE POLECAM!!!!

Niestety tragedia. Czytając zastanawiam się czy Słowikowa robi sobie z nas żarty czy może uważa że jesteśmy naiwni. Myślałem do tej pory że książki o Masie sa słabe, ale w porównaniu z tą książką to były rewelacyjne. Jak dla mnie jedna z gorszych książek jakie czytałem. OCZYWISCIE NIE POLECAM!!!!

Blog o książkach | BookaLove

Lata dziewięćdziesiąte w Polsce to nie tylko początek przemian społecznych i nowy ustrój polityczny, ale także narodziny przestępczości zorganizowanej.

Do najbardziej znanych grup przestępczych w tamtych czasach należała oczywiście mafia pruszkowska, walcząca o wpływy i teren m.in. w Warszawie z tzw. Wołominem.

Słowik, Pershing, Masa, Parasol, Malizna, Kiełbasa, Dziad, Wariat i inne pseudonimy bossów i członków grup często gościły na łamach ówczesnej prasy. Łączyły ich interesy, brudne pieniądze, władza i oczywiście kobiety.

Ta najsłynniejsza kobieta mafii to nie kto inny jak była żona Słowika, Monika Banasiak - “Słowikowa” - chociaż te czasy już minęły i sama zainteresowana nie lubi tego określenia. To po prostu Monika, dla bliskich Moni.

“Królowa mafii” Piotra Pytlakowskiego to połączenie mini wywiadów i osobiście spisanych wspomnień Moniki.
Do tej pory bardziej interesowały mnie sylwetki gangsterów i ich poczynania aniżeli ich życiowe partnerki. Wiedziałam kim jest Monika, ale nie wczytywałam się w jej życiorys, aż do teraz.

To, co zwróciło od razu moją uwagę to język bohaterki, styl, osobowość i wiedza. I jestem zaskoczona, bo to kobieta elokwentna, oczytana, pewna siebie, obyta i z tzw. dobrego domu, choć niepokorna. Porzuciła medycynę na 4 roku i los poprowadził ją w zupełnie innym kierunku.

Życie Moniki to gotowy scenariusz na film. Była żoną słynnego gangstera, miała wszystko - miłość, dziecko, pieniądze, luksusy. Żyła pełnią życia - szybko, kolorowo, ekskluzywnie, tak jak chciała. Za co i z czego wiemy. Czy wiedziała? Nie mnie ją oceniać i rozliczać. Wnioski możemy sami wyciągnąć z książki. Prawdą jest, że życie bywa przewrotne i tak też było w przypadku Moniki Banasiak.

Zostawiła Słowika gdy ten odsiadywał wyrok. Zakochała się ponownie, w Wadimie. Postawiono jej zarzut m.in. prowadzenia grupy przestępczej o charakterze zbrojnym i handlu narkotykami. Trafiła na 2,5 roku do więzienia. Straciła kontakt z synem i drugą miłość.
Przed pójściem za kraty miała wszystko.

Wychodząc z aresztu pozostały jej wspomnienia i futro z lat obfitości, a także sprzątanie za 50zł i samochód za kilkaset złotych.

Abstrahując od okoliczności, profesji ex małżonka i szeroko pojętych konsekwencji, to, co znamienne, wręcz uderzające w tej książce to…miłość. Miłość Moniki do Słowika i żal z powodu jej utraty.

Polecam wszystkim, którzy interesują się tematyką mafii.

Blog o książkach | BookaLove

Lata dziewięćdziesiąte w Polsce to nie tylko początek przemian społecznych i nowy ustrój polityczny, ale także narodziny przestępczości zorganizowanej.

Do najbardziej znanych grup przestępczych w tamtych czasach należała oczywiście mafia pruszkowska, walcząca o wpływy i teren m.in. w Warszawie z tzw. Wołominem.

Słowik, Pershing, Masa,...

Panie autorze, szanowny!
Nazbyt sobie cenie pańską działalność w sferze szeroko rozumianej dziennikarskości, aby czytać dalej. Kończę po 40 stronach.
A i Sz. P. życzę: "...kończ waść, wstydu oszczędź".
P. S. naprawdę nie ma tematów godniejszych pióra Szanownego Autora?

Panie autorze, szanowny!
Nazbyt sobie cenie pańską działalność w sferze szeroko rozumianej dziennikarskości, aby czytać dalej. Kończę po 40 stronach.
A i Sz. P. życzę: "...kończ waść, wstydu oszczędź".
P. S. naprawdę nie ma tematów godniejszych pióra Szanownego Autora?

"Płacze pani Słowikowa w gniazdku na akcji..."
Zastanawiałem się dlaczego w ogóle wypożyczyłem ten bełkot z biblioteki. Chyba tylko tak z ciekawości. Cóż, człowiek ułomny jest.
Pani Słowikowa doskonale wiedziała co robi jej mąż i jego znajomi. Zwykli bandyci i złodzieje. Kryminaliści, do tego prymitywni. Nie naszła jej chwila refleksji, że jej Słowik czy jak mu tam tak zwyczajnie krzywdzi innych. Że jej luksusowe życie oparte jest na nieszczęściu innych. Te jej wybielanie, opera, teatr, restauracje gdzie uczyła innych jak używa się widelca i noża. Wtedy jej nie przeszkadzało?
Podobno teraz jest piosenkarką?!
Nawet nie daję "0 gwiazdek"
Co do autora tego chłamu, to należało zadać kilka trudniejszych pytań, ale cóż "pecunia non olet" Zwłaszcza dla Słowikowej.

"Płacze pani Słowikowa w gniazdku na akcji..."
Zastanawiałem się dlaczego w ogóle wypożyczyłem ten bełkot z biblioteki. Chyba tylko tak z ciekawości. Cóż, człowiek ułomny jest.
Pani Słowikowa doskonale wiedziała co robi jej mąż i jego znajomi. Zwykli bandyci i złodzieje. Kryminaliści, do tego prymitywni. Nie naszła jej chwila refleksji, że jej Słowik czy jak mu tam tak...

Całą książkę oraz osobą Pani Moniki doskonale podsumował gangster Igor, który działał w latach 90 - tych i wypowiada się na końcu książki, dziwiąc się, że książka ma mieć tytuł "Królowa mafii". Według niego nazywanie jej królową to przesada ponieważ sugerowałoby to, że stała na czele organizacji przestępczej, a nic takiego nie miało miejsca. Była tylko żoną gangstera i tak była odbierana. I o tym jest ta książką choć mam ambiwalentne odczucia ponieważ na samym początku Pani Monika zaznacza, że nie chce się wybielać, a dokładnie taki przekaz nasuwa się mi po skończeniu książki. Co więcej miałem wrażenie że czytam opowieść życia kobiety oderwanej od rzeczywistości, która nie liczyła się z normlanym uczciwym życiem. Interesowały ją tylko mocne wrażenia, pieniądze, wystawne życie i przygody miłosne. Cóż, nie jest to pierwsza pozycja Pana Pytlakowskiego, którą przeczytałem i która jest przeciętna i to jest właśnie gorsze od samej fabuły tej książki. Lektura na raz. Tylko dla fanów gangsterki i to tylko tych zagorzałych.

Całą książkę oraz osobą Pani Moniki doskonale podsumował gangster Igor, który działał w latach 90 - tych i wypowiada się na końcu książki, dziwiąc się, że książka ma mieć tytuł "Królowa mafii". Według niego nazywanie jej królową to przesada ponieważ sugerowałoby to, że stała na czele organizacji przestępczej, a nic takiego nie miało miejsca. Była tylko żoną gangstera i tak...

"Dlaczego ja" w formie książki.

"Dlaczego ja" w formie książki.

Nic więcej, co już wiem z Tv :)

Nic więcej, co już wiem z Tv :)

Sama książka napisana nieźle. Dobrze się czyta, łatwo się wciągnąć.
Można krytykować bohaterkę za styl bycia czy stosunek do własnej osoby ale trudno odmówić jej inteligencji, błyskotliwości. Na tle innych bohaterek tego "sektora" napewno barwna postać.

Sama książka napisana nieźle. Dobrze się czyta, łatwo się wciągnąć.
Można krytykować bohaterkę za styl bycia czy stosunek do własnej osoby ale trudno odmówić jej inteligencji, błyskotliwości. Na tle innych bohaterek tego "sektora" napewno barwna postać.

Polecam! Czyta się jednym tchem. Pani Monika Banasiak... Okazuje się pustą zadufaną i zakochaną w samej sobie skrajną materialistką. Jej przekonanie o swojej wspaniałości, i to jak inne kobiety jej nienawidzą bo jej zazdroszczą tej wspaniałości a wszyscy mezczyzni ja kochają jest tak żałosne, że ma się wrażenie iż czyta się wywiad z pustą zarozumiałą napalona 16letnią blacharą, a nie dojrzałą kobietą po 50tce.
Szokujące są ciekawostki jak funkcjonowała mafia pruszkowska.
Warto!

Polecam! Czyta się jednym tchem. Pani Monika Banasiak... Okazuje się pustą zadufaną i zakochaną w samej sobie skrajną materialistką. Jej przekonanie o swojej wspaniałości, i to jak inne kobiety jej nienawidzą bo jej zazdroszczą tej wspaniałości a wszyscy mezczyzni ja kochają jest tak żałosne, że ma się wrażenie iż czyta się wywiad z pustą zarozumiałą napalona 16letnią...

język , informacje i sposób napisania tego śmiesznego dokumentu zostawia wiele do rzyczebis . Szkoda czasu na te coś , z którego nic się nie dowiemy oprócz tego ze Pani Słowikowa jak przystała na królowa była pusta ale mówiła biegle w dwóch językach co podkreśla średnio na co drugiej stronie aż mam ochotę poznać i pogadać z nią w innym języku ... żenada

język , informacje i sposób napisania tego śmiesznego dokumentu zostawia wiele do rzyczebis . Szkoda czasu na te coś , z którego nic się nie dowiemy oprócz tego ze Pani Słowikowa jak przystała na królowa była pusta ale mówiła biegle w dwóch językach co podkreśla średnio na co drugiej stronie aż mam ochotę poznać i pogadać z nią w innym języku ... żenada