Przemysław Garczyński :: 3telnik.pl » Potrójna przyjemność z czytania

* * * * * * * * * *

Z książkami Christera Mjåseta spotykałem się już w życiu wielokrotnie, jednak za każdym razem przechodziłem obok nich obojętnie. Jasne, tytułu zachęcały, ale zawsze brakło czasu, środków, albo po prostu jakiegoś bodźca, który popchnąłby mnie w ich stronę (albo te książki w moją, bez różnicy). Ten tytuł paradoksalnie zaintrygował mnie bardziej z powodu… nazwiska Bobby’ego Fischera i tematu szachów, w które grałem raptem trzykrotnie w życiu ;)

Po śmierci przyjaciela, Håkon po dwudziestu pięciu latach wraca do Lillehammer. Nie jest zbytnio przekonany, czy słusznie postępuje, wracając do miasta, zwłaszcza że cały czas w jego umyśle gnieździ się sprawa, która spowodowała, że od ćwierćwiecza mieszka poza miastem, w którym się wychował, a z którego wyjechał jako nastolatek.

Pogrzeb Kristoffera stanowi dodatkowo sposobność, by nasz narrator – Håkon – spotkał się z resztą paczki z dawnych lat. Wszystkich męczy nie tylko śmierć przyjaciela, ale też zaginięcie przed laty trzymającej się w ich towarzystwie Agnes. Jak było naprawdę? Czy została porwana? Czy ktoś przyczynił się do jej śmierci? Czy może wszystko było jednym wielkim przypadkiem?

Christer Mjåset kreuje przed czytelnikami obraz małego, norweskiego miasteczka, w,którym wszyscy wszystkich znają i trudno o jakąkolwiek tajemnicę, a w którym mimo to doszło do tragedii. Historię po części poznajemy równolegle z Håkonem, który służy nam dodatkowo za narratora, a po części z jego ust słyszymy to, co wiedział wcześniej. Autor zgrabnie przeplata wątek sprzed ćwierć wieku wraz ze współczesnością i pogrzebem Kristoffera – a rozwiązanie zagadki znajduje się zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym, czyniąc z powieści zarówno obyczajową, jak i kryminalną.

Co ma do tego Bobby Fischer? Tego nie zdradzę, natomiast zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł i towarzyszenia naszemu bohaterowi w odkrywaniu przeszłości.

Przemysław Garczyński :: 3telnik.pl » Potrójna przyjemność z czytania

* * * * * * * * * *

Z książkami Christera Mjåseta spotykałem się już w życiu wielokrotnie, jednak za każdym razem przechodziłem obok nich obojętnie. Jasne, tytułu zachęcały, ale zawsze brakło czasu, środków, albo po prostu jakiegoś bodźca, który popchnąłby mnie w ich stronę (albo te książki w moją, bez...