Początek książki jest bardzo spokojny i kameralny. Mamy oto czterdziestoletniego Håkona, który wraca do rodzinnego Lillehammer, na pogrzeb przyjaciela z młodości, Kristoffera.
Już w pociągu do miasta wracają doń wspomnienia. W konduktorze rozpoznaje kogoś znajomego, nie potrafi jednak odszukać w pamięci jego personaliów. Miejsce, osoby z przeszłości przypominają mu, dlaczego jest w życiu sam, bez ułożonego życia, bez radości. Czytelnik powoli również zapoznaje się z tą wiedzą.
Håkon jest udręczony własną przeszłością, ponurą tajemnicą z młodości, która stopniowo objawia się również nam.
Jako nastolatek, wraz z czwórką przyjaciół (w tym z Kristofferem) tworzył bardzo zgraną paczkę, która w tajemnicy realizowała pewne dość kontrowersyje projekty. Z czasem ich znajomość zaczęła się zacieśniać, ich kolejne kroki wymagały coraz większych poświęceń, gdyż wspólne hobby zaczęło wykraczać poza dopuszczalne granice.
Gdy w pobliżu pojawia się Agnes, relacje między Håkonem a Kristofferem zmieniają się. Przyjaciele, całe życie rywalizujący w różnych dziedzinach, teraz walczą o dziewcznę. Gdy Agnes tajemniczo znika, relacje między członkami paczki zmieniają się, wyostrzają, nabierają zupełnie nowego wymiaru.
Jak bardzo ucierpiała wówczas przyjaźć paczki, widać również po latach. Żona jednego z nich prosi Håkona o wyjawienie tajemnic z młodości. Ten, mierząć się z przeszłością, przechodzi swoistą autoterapię. Mroczne oblicze dawnych postępków obnaża psychologiczne mechanizmy, które rządziły relacjami w grupie. Pokazują, że w sytuacji zagrożenia i osamotnienia, a także zwątpienia biorą nad nami górę emocje, o których wolelibyśmy nie wiedzieć.
Przestawiony w książce motyw winy i kary, dobrze wpasowuje się we współczesny obraz relacji między ludźmi, pozornie sobie bliskimi którzy w sytuacji napięcia obnażają egoistyczne, mroczne oblicze. Samo poczucie winy wygląda zaś zupełnie inaczej niż w XX-wiecznych powieściach. JEst bardziej zepchnięty na boczny tor, mniej dokuczliwy. Znak czasów. Wszystko staje się letnie, miałkie.
Finał jaki proponuje autor, będzie dla wielu zaskoczeniem. Warto na niego poczekać.

Więcej na: buchbuchbicher.blogspot.com

Początek książki jest bardzo spokojny i kameralny. Mamy oto czterdziestoletniego Håkona, który wraca do rodzinnego Lillehammer, na pogrzeb przyjaciela z młodości, Kristoffera.
Już w pociągu do miasta wracają doń wspomnienia. W konduktorze rozpoznaje kogoś znajomego, nie potrafi jednak odszukać w pamięci jego personaliów. Miejsce, osoby z przeszłości przypominają mu,...

Krótka i przyjemna lektura. Czyta się łatwo i to prawda, nie można przestać :) Książka opowiada o tajemnicy, która młodzi ludzie noszą w sobie od dzieciństwa, każdy radzi sobie z nią inaczej i każdy co innego z niej zapamiętał i każdy płaci inną cenę za nią. Zaskoczenie zaskakujące ale nie niemożliwe ;)

Krótka i przyjemna lektura. Czyta się łatwo i to prawda, nie można przestać :) Książka opowiada o tajemnicy, która młodzi ludzie noszą w sobie od dzieciństwa, każdy radzi sobie z nią inaczej i każdy co innego z niej zapamiętał i każdy płaci inną cenę za nią. Zaskoczenie zaskakujące ale nie niemożliwe ;)

Bardzo dobrze napisana opowieść łącząca przeszłość z teraźniejszością. Mimo, że temat wydawałoby się zgrany do granic możliwości, to jednak Ch. Mjaset zdołał wycisnąć z niego coś nowego, wciągającego. Norweska prowincja, dojrzewanie piątki chłopców, ich wspólne przeżycia – to wszystko już było, ale są także sekrety , jest i wątek kryminalny z zaskakującym rozwiązaniem. Jest wreszcie klimat sprawiający, że od książki trudno się oderwać, że chce się więcej. .
Nie jest to z pewnością arcydzieło, które zawładnie umysłem na długo, ale przyjemność z lektury to i owszem - była.

Bardzo dobrze napisana opowieść łącząca przeszłość z teraźniejszością. Mimo, że temat wydawałoby się zgrany do granic możliwości, to jednak Ch. Mjaset zdołał wycisnąć z niego coś nowego, wciągającego. Norweska prowincja, dojrzewanie piątki chłopców, ich wspólne przeżycia – to wszystko już było, ale są także sekrety , jest i wątek kryminalny z zaskakującym rozwiązaniem. ...

Przemysław Garczyński :: 3telnik.pl » Potrójna przyjemność z czytania

* * * * * * * * * *

Z książkami Christera Mjåseta spotykałem się już w życiu wielokrotnie, jednak za każdym razem przechodziłem obok nich obojętnie. Jasne, tytułu zachęcały, ale zawsze brakło czasu, środków, albo po prostu jakiegoś bodźca, który popchnąłby mnie w ich stronę (albo te książki w moją, bez różnicy). Ten tytuł paradoksalnie zaintrygował mnie bardziej z powodu… nazwiska Bobby’ego Fischera i tematu szachów, w które grałem raptem trzykrotnie w życiu ;)

Po śmierci przyjaciela, Håkon po dwudziestu pięciu latach wraca do Lillehammer. Nie jest zbytnio przekonany, czy słusznie postępuje, wracając do miasta, zwłaszcza że cały czas w jego umyśle gnieździ się sprawa, która spowodowała, że od ćwierćwiecza mieszka poza miastem, w którym się wychował, a z którego wyjechał jako nastolatek.

Pogrzeb Kristoffera stanowi dodatkowo sposobność, by nasz narrator – Håkon – spotkał się z resztą paczki z dawnych lat. Wszystkich męczy nie tylko śmierć przyjaciela, ale też zaginięcie przed laty trzymającej się w ich towarzystwie Agnes. Jak było naprawdę? Czy została porwana? Czy ktoś przyczynił się do jej śmierci? Czy może wszystko było jednym wielkim przypadkiem?

Christer Mjåset kreuje przed czytelnikami obraz małego, norweskiego miasteczka, w,którym wszyscy wszystkich znają i trudno o jakąkolwiek tajemnicę, a w którym mimo to doszło do tragedii. Historię po części poznajemy równolegle z Håkonem, który służy nam dodatkowo za narratora, a po części z jego ust słyszymy to, co wiedział wcześniej. Autor zgrabnie przeplata wątek sprzed ćwierć wieku wraz ze współczesnością i pogrzebem Kristoffera – a rozwiązanie zagadki znajduje się zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym, czyniąc z powieści zarówno obyczajową, jak i kryminalną.

Co ma do tego Bobby Fischer? Tego nie zdradzę, natomiast zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł i towarzyszenia naszemu bohaterowi w odkrywaniu przeszłości.

Przemysław Garczyński :: 3telnik.pl » Potrójna przyjemność z czytania

* * * * * * * * * *

Z książkami Christera Mjåseta spotykałem się już w życiu wielokrotnie, jednak za każdym razem przechodziłem obok nich obojętnie. Jasne, tytułu zachęcały, ale zawsze brakło czasu, środków, albo po prostu jakiegoś bodźca, który popchnąłby mnie w ich stronę (albo te książki w moją, bez...

3 x P. Prosta (co samo w sobie nie jest jeszcze grzechem),Przewidywalna (kategoria: grzech ciężki). Przeciętna (gwóźdź do trumny). Poza tym całość sprawia raczej wrażenie szkicu do powieści, która mogłaby być całkiem ciekawa... gdyby tylko Autor zechciał ją napisać...

3 x P. Prosta (co samo w sobie nie jest jeszcze grzechem),Przewidywalna (kategoria: grzech ciężki). Przeciętna (gwóźdź do trumny). Poza tym całość sprawia raczej wrażenie szkicu do powieści, która mogłaby być całkiem ciekawa... gdyby tylko Autor zechciał ją napisać...

Bardzo dobra, klimatyczna powieść obyczajowa z elementami kryminału. Świetnie się czyta.

Bardzo dobra, klimatyczna powieść obyczajowa z elementami kryminału. Świetnie się czyta.

Bardzo dobrze napisana powieść. Trzyma w niewiedzy do ostatniej strony. Polecam!!!

Bardzo dobrze napisana powieść. Trzyma w niewiedzy do ostatniej strony. Polecam!!!

Przejmująco smutna książka. O samotności, wyobcowaniu nawet w gronie przyjaciół. Prosta i szczera do bólu.

Przejmująco smutna książka. O samotności, wyobcowaniu nawet w gronie przyjaciół. Prosta i szczera do bólu.

Osobiście liczyłem na coś ciekawszego. Odniosłem wrażenie takiego sprania, miałkości, jak dla mnie było zbyt mało emocji w tej historii. Lektura jest dość krótka, a mimo to niektóre opisy autor mógł sobie spokojnie podarować.

Osobiście liczyłem na coś ciekawszego. Odniosłem wrażenie takiego sprania, miałkości, jak dla mnie było zbyt mało emocji w tej historii. Lektura jest dość krótka, a mimo to niektóre opisy autor mógł sobie spokojnie podarować.

Po latach wracają wspomnienia. Katalizatorem spotkania ze starymi przyjaciółmi sprzed lat jest pogrzeb jednego z "paczki". Z każdą stronicą książki odsłania się coraz mroczniejsza tajemnica.

Po latach wracają wspomnienia. Katalizatorem spotkania ze starymi przyjaciółmi sprzed lat jest pogrzeb jednego z "paczki". Z każdą stronicą książki odsłania się coraz mroczniejsza tajemnica.