Drugi tom serii o "Talizmanie z zaświatów" trzymał dość równy poziom po pierwszej części - a to zawsze jest lekka obawa. Nadal książka pozostaje bardzo przyjemną w czytaniu opowieścią, w której na pierwszy plan zdecydowanie przebija warstwa humorystyczna. Gdzieś wewnątrz kryje się niewielka refleksja nad sensem życia i tym, jak łatwo go stracić - oraz przywrócić, czasem wbrew sobie. Pozycja zdecydowanie do poczytania w ramach przerywnika między cięższymi lekturami.
http://dlalejdis.pl/artykuly/talizman_z_zaswiatow_tom_ii_kinga_recenzja

Drugi tom serii o "Talizmanie z zaświatów" trzymał dość równy poziom po pierwszej części - a to zawsze jest lekka obawa. Nadal książka pozostaje bardzo przyjemną w czytaniu opowieścią, w której na pierwszy plan zdecydowanie przebija warstwa humorystyczna. Gdzieś wewnątrz kryje się niewielka refleksja nad sensem życia i tym, jak łatwo go stracić - oraz przywrócić, czasem...

Jak tylko skończyłam pierwszy tom od razu sięgnęłam po kolejny. Poprzednia część strasznie mnie zaintrygowała i rozśmieszyła, dlatego byłam ciekawa jak wypadnie część druga. Zostałam mile zaskoczona, gdyż moim zdaniem jest ona lepsza od pierwszej ze względu na rozwinięty wątek kryminalny.

Beata - bohaterka pierwszej części, w końcu się ustatkowała i przestała używać magicznego kółeczka aby rozkochać w sobie facetów. Jest kobietą szczęśliwą, kochaną i bogatą. Ma czwórkę uroczych dzieci, wyszła za przystojnego, wysportowanego mężczyznę - Alberta. Czego chcieć więcej? W związku z powyższym postanawia przekazać komuś czarodziejską obrączkę przynoszącą sukces i fortunę. Nie potrafi jednak podjąć decyzji, czy wybrać konkretnego człowieka, czy zdać się na przypadek. Nie chciała popełniać błędu ingerując w czyjeś życie. Po pewnym czasie, niespodziewanie, mąż proponuje jej wyjazd do Kolumbii. Kobieta zgadza się i zostawia obrączkę w zwiedzanym kościele. Talizman trafia w ręce młodego żołnierza mafii narkotykowej. Jednak to nie koniec wędrówki obrączki. Żołnierz gubi kółeczko w samolocie a tam znajduje je Kinga.

Kinga to młoda kobieta, zamknięta w sobie, swoją rezerwą nie wzbudza sympatii. Jest zrozpaczona, żyje w poczuciu winy, gdyż jej mąż i dzieci zginęli w wypadku i tylko ona przeżyła. Przyjeżdża na Meedhuppary aby popełnić samobójstwo. Jednak w pokoju hotelowym podsłuchuje, że jej sąsiad dostał zlecenie zabicia pewnego ojca i dwójki dzieci. Kinga nie może do tego dopuścić i zaczyna działać.
Druga część "Talizmana z zaświatów" znacznie różni się od pierwszej. Wszystko się tu zmienia. Pojawia się wielu nowych bohaterów, z których każdy ma swoją historię. Beata z pierwszej części pojawia się tylko na początku powieści. Na pierwszym planie nie jest już magiczna moc obrączki, ale wątek zleconego zabójtwa. Akcja również nie toczy się już w Polsce ale zagranicą.

Warto zwrócić uwagę jak zmienił się warsztat literacki autorki. Pierwsza część była znacznie krótsza, autorka oszczędzała zbędnych opisów czy dialogów. Natomiast druga część jest dłuższa, opisy są znacznie bogatsze, ciekawe, więcej się dzieje i czyta się o niebo lepiej.

"Talizman z zaświatów" to powieść oderwana od rzeczywistości. Jest to komedia obyczajowa z niebanalnym wątkiem kryminalnym. Przy tej lekturze nie można się nudzić. Cały czas coś się dzieje, pełno jest zwrotów akcji, a także sytuacji, przy którym nie sposób się nie śmiać.

Podsumowując, jeśli macie ochotę na dobra, niebanalną i nieszablonową komedię obyczajową to zdecydowanie polecam Wam drugą część "Talizmana z zaświatów". Jest to gwarancja odprężenia i dobrej zabawy. Polecam.

Jak tylko skończyłam pierwszy tom od razu sięgnęłam po kolejny. Poprzednia część strasznie mnie zaintrygowała i rozśmieszyła, dlatego byłam ciekawa jak wypadnie część druga. Zostałam mile zaskoczona, gdyż moim zdaniem jest ona lepsza od pierwszej ze względu na rozwinięty wątek kryminalny.

Beata - bohaterka pierwszej części, w końcu się ustatkowała i przestała używać...

Co ja robię ze swoim życiem… Nie mogę się po prostu ogarnąć. Z jednej strony sesja, z drugiej rosnący stos książek, a gdzieś jeszcze z tyłu masa innych obowiązków. Nie mam czasu na nic, a pogoda nie pomaga w mobilizacji sił. Do tej recenzji na przykład zasiadałam od niedzieli. Ale jak trzeba to trzeba. Jeśli nie zrobię tego dzisiaj to już chyba nigdy. Także biorę się w garść i zagłębiam w romantyczne klimaty. Chciałam wam przedstawić drugi tom serii „Talizman z zaświatów” Ewy Zienkiewicz. Ja się mocno zdziwiłam czytając.



Ewa Zienkiewicz – z wykształcenia architekt, z zamiłowania autorka powieści. Ukończyła Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Pracowała m.in. jako nauczycielka, urzędniczka i urbanistka. Od 2000 roku mieszka w Warszawie. Pracuje w Wydziale Planowania. Jej powieść Dzieciaki ze skraju miasta wyróżniona została dyplomem honorowym Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego. W wolnych chwilach najchętniej towarzyszy mężowi w wyprawach wędkarskich, ostatnio do krajów Afryki, Azji i Ameryki Południowej. Powieść „Talizman z zaświatów. Tom I Beata” niektórzy z was mogą kojarzyć pod innym tytułem „Beata, czyli wszystko staje się łatwe, kiedy ludzie cie kochają” wydaną przez Oficyna Wydawnicza ŁOŚGRAF.

Beata znudzona sukcesami zapewnionymi przez magiczny talizman wywołujący zakochanie pozostawia go w zwiedzanym kościele na wycieczce w Kolumbii. Talizman trafia w ręce młodego żołnierza mafii narkotykowej.

Podobnie jak w poprzedniej części, akcja kręci się wokół pierścionka miłości. Niekonwencjonalny zabieg przeniesienia środka ciężkości z bohatera na przedmiot jest niezwykle ciekawy. Mamy więc nowe, ciekawe postacie, a znana nam z tomu pierwszego Beata pojawia się tylko na początku. Już na wstępie muszę przyznać, że warsztat pisarski wyewoluował niesamowicie. Opisy stały się bogatsze, więcej się dzieje i czyta się genialnie. Zmieniła się także fabuła – wątek kryminalny [intryga pierwsza klasa] został tutaj dużo mocniej zarysowany, a my przenosimy się z szarej Polski w nieco bardziej egzotyczne rejony. Kiedy skończyłam już czytać, nasunęło mi się skojarzenie ze starymi, polskimi książkami, które kiedyś były sprzedawane w kioskach – moja babcia ma ich tony i czytałam je przez pół dzieciństwa. Pewnie zadajecie sobie pytanie – czy dobrze, że „Talizman” czyta się jak powieść z kiosku? Zdecydowanie tak. Odpręża, odrywa nieco od rzeczywistości i jest idealna na podróż. Jeśli ktoś lubi obyczajówkę, ale taką gdzie całkowicie można puścić wodze wyobraźni – to jest to absolutnie pozycja dla niego. Zakończenie cudnie otwarte, co daje mi nadzieję, że jeszcze usłyszę o pierścionku sprawiającym, że ludzie się zakochują i odkochują. Mi czytało się niezwykle przyjemnie i szybko.

Polecam na chwile relaksu i odprężenia. Przy tej książce można zapaść się w fotelu i zapomnieć o bożym świecie.



„- Chyba zatem – powiedziała z lekkim wahaniem Beata – jeśli nie oddalimy się zbytnio od głównych obszarów turystycznych i będziemy przestrzegać zaleceń bezpieczeństwa, możemy zaryzykować wyjazd do tego przedziwnego kraju. [...]
Prawdę mówiąc, Beata była trochę znużona trwającym od kilku lat nieustannym macierzyństwem. Pragnęła odmiany od spokojnego i uporządkowanego życia wyznaczanego rytmem dziecinnych potrzeb. Kupki, karmienie, zabawki edukacyjne, jednemu rosną zęby, innemu wypadają mleczaki, trzeci ma problemy adaptacyjne w przedszkolu, czwarty przeżywa traumę po stracie misia. „

Co ja robię ze swoim życiem… Nie mogę się po prostu ogarnąć. Z jednej strony sesja, z drugiej rosnący stos książek, a gdzieś jeszcze z tyłu masa innych obowiązków. Nie mam czasu na nic, a pogoda nie pomaga w mobilizacji sił. Do tej recenzji na przykład zasiadałam od niedzieli. Ale jak trzeba to trzeba. Jeśli nie zrobię tego dzisiaj to już chyba nigdy. Także biorę się w...

Ten drugi tom będzie moim ulubionym☺jest tu dużo absurdalnych sytuacji z których zaśmiewałam się do łez😀 Polecam bo warto

Ten drugi tom będzie moim ulubionym☺jest tu dużo absurdalnych sytuacji z których zaśmiewałam się do łez😀 Polecam bo warto

Znacznie ciekawsza niż pierwsza część. Przyjemnie się czytało, intryga kryminalna dodała smaku tej części plus poczucie humoru autorki

Znacznie ciekawsza niż pierwsza część. Przyjemnie się czytało, intryga kryminalna dodała smaku tej części plus poczucie humoru autorki

Książka zdecydowanie lepsza od części I. Tylko te zaświaty:-)

Książka zdecydowanie lepsza od części I. Tylko te zaświaty:-)

Na początku trochę nudnawo i momentami nie łapałam o co biega. Potem stanowczo się akcja rozkręciła. Zrobiło się ciekawiej, niż w części pierwszej. Tylko do teraz nie wiem, po co był ten wątek z przybyszami z zaświatów.

Na początku trochę nudnawo i momentami nie łapałam o co biega. Potem stanowczo się akcja rozkręciła. Zrobiło się ciekawiej, niż w części pierwszej. Tylko do teraz nie wiem, po co był ten wątek z przybyszami z zaświatów.