Jesteśmy tacy sami. Pełni kompleksów z dzieciństwa. Zahamowań. Spragnieni uczuć, od których bezwiednie uciekamy, obawiając się ponownego zra...
Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jolanta Guse
![Jolanta Guse](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
5
5,4/10
Pisze książki: literatura obyczajowa, romans, literatura piękna
Tłumaczka, przewodniczka wycieczek, felietonistka i pisarka. Należy do Związku Literatów Polskich.
5,4/10średnia ocena książek autora
269 przeczytało książki autora
287 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Jak sobie życzysz. Pamiętaj jednak, że akceptuję Ciebie i Twój wybór, nawet jeżeli mam inne zdanie. Cenie naszą przyjaźń. Kiedykolwiek będzi...
Jak sobie życzysz. Pamiętaj jednak, że akceptuję Ciebie i Twój wybór, nawet jeżeli mam inne zdanie. Cenie naszą przyjaźń. Kiedykolwiek będziesz w potrzebie, możesz na mnie liczyć. Nie będę Cię ani oceniać, ani rozliczać. Nie mam prawa. Nie wolno Ci utonąć! Obiecujesz ?
4 osoby to lubiąKochasz albo nie. Nie wiesz dlaczego tak się dzieje, że świat nagle z emocji wiruje, a Ty razem z nim.
3 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Opowiem o niej Jolanta Guse ![Opowiem o niej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/286000/286196/460337-352x500.jpg)
6,9
![Opowiem o niej](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/286000/286196/460337-352x500.jpg)
Zachęcam wszystkich do przeczytania książki Jolanty Guse; to powieść pełna emocji, wzruszająca, niekiedy wyciskająca łezkę, to powieść o poszukiwaniu własnego szczęścia i realizacji marzeń, często kosztem poważnych wyrzeczeń, to powieść o Niej-Babci, która bezinteresownie oddała wnuczce swoją miłość, czas i życie.
Róża, Helenka i Gloria - trzy kobiety z jednej rodziny, babcia, córka i wnuczka, każda z własnym balastem doświadczeń i wspomnień, przeżyć i tęsknot, miłości i rozczarowań. Róża wciąż mająca w pamięci i tęskniąca za zamordowanym tuż po wojnie mężem, Helenka, której jedyną pasją i miłością jest teatr, dla którego zrezygnowała z wychowywania własnej córki i Gloria, pozbawiona w swoim życiu obecności matki i ojca, oddana pod opiekę kochającej i kochanej babci Róży, która dała jej całą swą miłość, ciepło i mądrość życiową.
Wraz z bohaterkami czytelnik uczestniczy w najważniejszych wydarzeniach w historii Polski; robotniczym strajku w Poznaniu w 1956 roku, protestach studentów w 1968 oraz nagonce przeciwko Polakom żydowskiego pochodzenia, którym masowo nakazano opuścić kraj, stanie wojennym, przeżywa ich tragedie, ból i stratę.
Wspaniale opowiedziana historia, każda kolejna strona pełna emocji, a losy i przeżycia bohaterów niezwykle realne i prawdziwe, zostają z nami nawet po zakończeniu lektury. Autorka sięga do trudnych problemów, otwiera i porusza nasze serca, skłania do refleksji i dokładnego przeanalizowania relacji międzyludzkich, zwłaszcza między najbliższymi oraz ich wpływu na przyszłe życie. Wspaniale wykreowane postaci, dużo wzruszeń i ciepłych uczuć.
Nie zawrócę Jolanta Guse ![Nie zawrócę](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/91000/91979/352x500.jpg)
5,1
![Nie zawrócę](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/91000/91979/352x500.jpg)
Już tytuł sugerował, wręcz krzyczał, że to będzie pozytywna opowieść. Z tych o silnej kobiecie idącej pod prąd, stawiającej na siebie, swój rozwój, niepoddającej się przeciwnościom losu, szukającej dróg wyjścia z każdej beznadziejnej sytuacji i znajdującej szansę w każdym pozornie wykluczającym ją wydarzeniu. Bez biadolenia, rozpamiętywania, załamywania rąk, odwracania się za siebie i rozpamiętywania przeszłości w stałym rozdrapywaniu ran.
Ale zanim główna bohaterka Laura stała się tak pewną siebie i świadomą własnej wartości, patrzącą śmiało w przyszłość kobietą, przeszła przez czyściec życia. Bolesny. W wieku pięćdziesięciu lat, porzucona przez męża Hiszpana, powróciła do Polski z dorobkiem całego życia w kilku walizkach i pojęciem o nowej rzeczywistości kraju sprzed dwunastu lat. Nie miała gdzie mieszkać, znajomi nie okazali się przyjaciółmi w biedzie, z wiekiem wykluczającym otwarte ramiona pracodawców, nieaktualnymi kwalifikacjami zawodowymi, ale za to z ogromną potrzebą bycia kochaną i zauważalną.
A wszystko dlatego, że wcześniej patrzyła na życie przez pryzmat sensu istnienia przy boku mężczyzny i pewności stałości takiego statusu. I takich podobnych historii w tej powieści jest dużo więcej. Kobiet w różnym wieku. I tych po dwudziestce, dla których świat rozpadał się po oszustwach chłopaków, i tych po trzydziestce zdradzanych przez mężów, i tych po pięćdziesiątce porzuconych dla innych, a nawet po siedemdziesiątce żałujących własnych wyborów.
Chciałoby się powiedzieć – samo życie!
Bo i częściowo przez to życie napisana jest ta książka. Autorka wplotła w historię Laury i otaczających ją kobiet, zarówno wątki autobiograficzne, jak i te usłyszane, podpatrzone i zapożyczone od przyjaciółek i znajomych. Obiecała nawet tajemniczej osobie, że napisze powieść o kobietach dla kobiet przestrzegającą przed stawianiem w życiu tylko na mężczyzn, przed całkowitym uzależnianiem się od nich. Ta przeogromna, szczera, wręcz nadmierna chęć niesienia kaganka rozpraszającego mroki nieświadomości wśród kobiet, nie przysłużyła się powieści. Szybkość toczących się wydarzeń, których kilkumiesięczna akcja rozgrywała się na jednej stronie, a wiele lat na kilku następnych, opowiadana w krótkich, rzeczowych zdaniach, sprawiała wrażenie szybkiego opowiadania w biegu, między jedną kawą a drugą, na taborecie przy kuchennym stole, a nie powieści snutej w miękkim fotelu, w atmosferze przyjacielskich, intymnych zwierzeń do późnych godzin nocnych. Odczuty przeze mnie pośpiech nie stwarzał mi możliwości do zatrzymania się, zamyślenia, zastanowienia się, empatii tak ważnej dla opowiadającej Laury o jej trudnych zmaganiach z losem. Czytałam reklamę z receptą na szczęście, w której w krótkim czasie musi znaleźć się jak najwięcej treści. W efekcie powstała książka-reklamówka, która niczym ulotka zawierająca bardzo pożyteczne rady, przypominała mądry, ostrzegający slogan na papierosowym pudełku – "Palenie zabija" czy "Palenie powoduje raka", zupełnie nieprzeszkadzający palaczom w trwaniu w nałogu. Podobnie jest z tą powieścią i dwoma zdaniami umieszczonymi na dole tytułowej okładki. Niby wiem, że treść pełna jest cennych wskazówek, ale czy ja wezmę je sobie do serca?
Hasło, dobre chęci i troska o pogubione w życiu kobiety to za mało. Na zmianę świadomości potrzeba innych form niż tylko szybkie przekazanie przesłania i czasu, którego w tej historii zabrakło.
http://naostrzuksiazki.pl/