Nienawidzę Edwarda Rochestera!:) mimo tego, że rozumiem jego tragedię, rozumiem motywy i uczucia.

Wszyscy żyjemy według pewnych zasad i norm społecznych. Z jednymi prawami zgadzamy się, inne nam ciążą, inne łamiemy lub też uważamy za błędne. Jednak wszystkie zasady moralne, także społeczne np. związane z małżeństwem, rozwodem, posiadaniem dzieci, w gruncie rzeczy bardziej chronią ludzi, niż im szkodzą. Oczywiste jest też, że czasy się zmieniają. Ale to, co chciał zrobić Edward – uważam za okrutne – nawet w dzisiejszych czasach. A w XIX wieku było to zachowanie, które równało się wykluczeniu ze społeczeństwa – dla Jane oczywiście, nie dla niego!

Po wyrażeniu mojego oburzenia – zdałam sobie sprawę z fenomenu tej powieści i autorki, która stworzyła bohaterów, którzy ożyli w mojej wyobraźni. Głównego bohatera oceniłam jak żywego człowieka! – bo był tak strasznie prawdziwy, a jego zachowanie było tak grzeszne, tak złe, tak bardzo ludzkie!

Mało jest powieści, które tak bardzo poigrały z moimi uczuciami. Przyznaję, że nie odgadłam tajemnicy Rochestera, nawet nie pomyślałam o czymś podobnym:) Dlatego prawie spadłam z fotela, kiedy tajemnica się wydała i tak sobie tylko przez chwilę siedziałam oniemiała:) A później rzuciłam się dalej na tę książkę i aż do końca siedziałam jak na szpilkach! I współczułam Jane, bo jej rozpacz została mistrzowsko opisana.

Siła tej powieści jest bardzo wielka, a uczucia w niej zawarte dosłownie wrą i parzą!

Nienawidzę Edwarda Rochestera!:) mimo tego, że rozumiem jego tragedię, rozumiem motywy i uczucia.

Wszyscy żyjemy według pewnych zasad i norm społecznych. Z jednymi prawami zgadzamy się, inne nam ciążą, inne łamiemy lub też uważamy za błędne. Jednak wszystkie zasady moralne, także społeczne np. związane z małżeństwem, rozwodem, posiadaniem dzieci, w gruncie rzeczy bardziej...