Przed przeczytaniem tej książki chciałam poznac sylwetkę jej autorki. Przeczytałam, że jest feministką i działaczką na rzecz towarzystwa osób LGTB. Przyznam szczerze, że to może nie przesądziło, ale jednak w jakimś sensie ukierunkowało moje myślenie na temat tej książki. Mniej więcej wiedziałam, czego mogę się spodziewac- i w tej kwestii nie rozczarowałam się. Książka jest napisana subiektywnie. Mimo że stara się pokazac wiele spojrzeń na zakon, to jednak są to spojrzenia jednakowe. Jednostronne. Ale czytając tę książkę, równocześnie wierzymy autorce. Tak mogło byc. Tak zapewne było. Z czego wynika ta wiara? Trudno powiedziec. Byc może potrzeba była ta książka, skrajna, subiektywna i jednostronna by stanowiła jakąś przeciwwagę tej idealizacji klasztorów, która się dzieje. Ale tu pojawia się kolejne pytanie, czy życie klasztorne jest rzeczywiście idealizowane? Wychwalane? Czy zakonnice rzeczywiście namawiają i zachęcają młode dziewczyny do wstępowania do zakonów? Nie wiem. Zawsze myślałam, że nie. Że raczej zniechęcają. Mówią: przyjdź za rok. Przemyśl to. Byc może tak nie jest. Po przeczytaniu tej książki mam jeszcze więcej pytań, niż znalazłam odpowiedzi. Czy na pewno jest tak dobrze dopracowana? Czy autorka ją na pewno przemyślała? Przyznam szczerze, że miałam wrażenie, że niektóre wstawki, jednostronnicowe "rozdziały" są umieszczone na siłę. Może warto okroic tę książkę, by zostały jedynie najważniejsze kwestie, sedno sprawy? Nie wiem. Osobiście umieścilabym tę książkę między reportażem, a beletrystyką, a przecież nie o to chodziło autorce. Chyba nie o to?

Przed przeczytaniem tej książki chciałam poznac sylwetkę jej autorki. Przeczytałam, że jest feministką i działaczką na rzecz towarzystwa osób LGTB. Przyznam szczerze, że to może nie przesądziło, ale jednak w jakimś sensie ukierunkowało moje myślenie na temat tej książki. Mniej więcej wiedziałam, czego mogę się spodziewac- i w tej kwestii nie rozczarowałam się. Książka jest...