Kryminał napisany z polotem, ale bez zbytniej łopatalogii, autorkę jedynie momentami ponosi słowotok. Na minus: można by się było obyć bez amerykańskiego w wyrazie epilogu. Na plus: pogłębienie charakterystyk postaci zaskakuje, gdy jest się już zaznajomionym z serialową adaptacją fabuły.

Kryminał napisany z polotem, ale bez zbytniej łopatalogii, autorkę jedynie momentami ponosi słowotok. Na minus: można by się było obyć bez amerykańskiego w wyrazie epilogu. Na plus: pogłębienie charakterystyk postaci zaskakuje, gdy jest się już zaznajomionym z serialową adaptacją fabuły.

Doskonały angielski kryminał na chłodne zimowe wieczory, pełen specyficznego angielskiego humoru. Autorka w cudowny sposób scharakteryzowała życie pewnej nawiedzonej sekty, doskonale opisując poszczególnych jej członków. Do tego mamy też świetną zagadkę kryminalną.

Doskonały angielski kryminał na chłodne zimowe wieczory, pełen specyficznego angielskiego humoru. Autorka w cudowny sposób scharakteryzowała życie pewnej nawiedzonej sekty, doskonale opisując poszczególnych jej członków. Do tego mamy też świetną zagadkę kryminalną.

Po prostu sympatyczny, angielski kryminał :)

Po prostu sympatyczny, angielski kryminał :)

Oj, lubię takie angielskie kryminały, w których zbrodnie są opisane w sposób elegancki, a detektywi dedukują, rozmyślają i dzielą się swoimi refleksjami z pomocnikiem.
Nadinspektor Barnaby tym razem rozwiązuje zagadkę śmierci guru sekty zamieszkującej wiejski dwór. Przy okazji odkrywa inne tajemnice grupy wyznawców światła i dobra. Postacie są dobrze zarysowane, a rytuały wspólnoty przedstawione z dbałością o szczegóły. Barnaby wkracza w ich uporządkowany świat niczym słoń. Wypowiedzi przesłuchiwanych członków sekty pełne odniesień do kolorów, światła i aury są dla niego - człowieka twardo stąpającego po ziemi - abstrakcyjne i niepoważne. Bardzo ciekawe zderzenie różnych światopoglądów.
Warto odprężyć się przy takiej lekturze.

Oj, lubię takie angielskie kryminały, w których zbrodnie są opisane w sposób elegancki, a detektywi dedukują, rozmyślają i dzielą się swoimi refleksjami z pomocnikiem.
Nadinspektor Barnaby tym razem rozwiązuje zagadkę śmierci guru sekty zamieszkującej wiejski dwór. Przy okazji odkrywa inne tajemnice grupy wyznawców światła i dobra. Postacie są dobrze zarysowane, a rytuały...

Przedkładanie dobra bliźnich nad dobro własne kiepsko mi idzie. Jakiekolwiek praktyki mające zapewnić rozwój duchowy odpadają, jeżeli wymagają wysiłku i rezygnacji z ciepłej wody i wygodnego łóżka. Moje wygodnictwo, egoizm i lenistwo raczej nie pozwolą mi na przystąpienie do jakiejkolwiek sekty zwłaszcza, że zdecydowanie wolę własne zdanie (oczywiście najbardziej się przy nim upieram, gdy absolutnie nie mam racji) niż cudze. Dlatego z przyjemnością przeczytałam „Śmierć w przebraniu” Caroline Graham, bo autorka stworzyła w tej odsłonie przygód nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a interesujący portret zamkniętej społeczności propagującej czynienie dobra i rozsyłanie miłości na świat.

Wątek kryminalny jest ciekawy i ma interesujące zakończenie, ale charakterystyki psychologiczne bohaterów są dla mnie bardziej godne uwagi, zwłaszcza że pani Graham kolejny raz zafundowała swoim postaciom zmagania z trudnymi miłościami. Poznawanie motywacji ich czynów i sposobów postrzegania świata było momentami rozczulające, momentami wkurzające. Mam wrażenie, że czasami pisarka nie umie zapanować na swoimi skłonnościami do wodolejstwa, ale jej książki mają swoisty klimat, który bez tych przydługich rozważań straciłby coś ze swej specyficzności. Doceniam zwłaszcza to, że bohaterowie książek pani Graham są bardzo ludzcy – do jakichkolwiek sfer niebiańskich by nie dążyli, zawsze prędzej czy później dopadnie ich grawitacja ;)

„Śmierć w przebraniu” to przyzwoity kryminał. Może nie ma porywającej akcji, ale plejada oryginalnych postaci, jakie swoim piórem ożywiła pisarka, naprawdę przykuwa uwagę.

Przedkładanie dobra bliźnich nad dobro własne kiepsko mi idzie. Jakiekolwiek praktyki mające zapewnić rozwój duchowy odpadają, jeżeli wymagają wysiłku i rezygnacji z ciepłej wody i wygodnego łóżka. Moje wygodnictwo, egoizm i lenistwo raczej nie pozwolą mi na przystąpienie do jakiejkolwiek sekty zwłaszcza, że zdecydowanie wolę własne zdanie (oczywiście najbardziej się przy...