Świetnie napisana powieść o życiu pewnej małej angielskiej miejscowości. Doskonała charakterystyka postaci i choć wątek kryminalny rozgrywa się niespiesznie całość jest pasjonująca. Niestety, słynny duet policjantów Barnaby i sierżant Troy nie są tu postaciami pierwszoplanowymi i długo trzeba czekać na ich wkroczenie do akcji. Wspaniała lektura na mroczne, jesienne wieczory.

Świetnie napisana powieść o życiu pewnej małej angielskiej miejscowości. Doskonała charakterystyka postaci i choć wątek kryminalny rozgrywa się niespiesznie całość jest pasjonująca. Niestety, słynny duet policjantów Barnaby i sierżant Troy nie są tu postaciami pierwszoplanowymi i długo trzeba czekać na ich wkroczenie do akcji. Wspaniała lektura na mroczne, jesienne wieczory.

Bardzo żałuję, że to już ostatnia książka z tego cyklu. Bardzo ciekawe postaci i przeplatające się wątki.
Chyba jedyny tom z cyklu bez wątku homoseksualnego :).
Ale, jak zwykle, wszystko się dobrze kończy. Polecam ten cykl wszystkim, którzy lubią kryminały osadzone w scenerii brytyjskiej prowincji.

Bardzo żałuję, że to już ostatnia książka z tego cyklu. Bardzo ciekawe postaci i przeplatające się wątki.
Chyba jedyny tom z cyklu bez wątku homoseksualnego :).
Ale, jak zwykle, wszystko się dobrze kończy. Polecam ten cykl wszystkim, którzy lubią kryminały osadzone w scenerii brytyjskiej prowincji.

„Duch w machinie” to niestety ostatnia odsłona dokonań nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a. Jednak pisarka mniej niż zwykle skupia się na policjantach i ich życiu osobistym.

Jak zwykle u pani Graham bardzo rozbudowana jest warstwa obyczajowa powieści. Pojawia się kilka odrębnych wątków, które są połączone pajęczymi nićmi subtelnych zależności, czasami niewidocznych na pierwszy rzut oka.

Jest małżeństwo, które dzięki spadkowi po bogatej krewnej nareszcie może żyć tak, jak zawsze chciało. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie zarozumiała, egoistyczna i pazerna córcia, której Bozia urodę dając, poskąpiła rozumku. Ale co człowieka nie złamie, to go wzmocni. Zwłaszcza, gdy ma się koło siebie dobrego duszka: starszą panią, która od zawsze była przyjaciółką rodziny, i która pozornie krucha, ma w sobie wiele siły. I choć znalezienie zmasakrowanych zwłok najlepszego przyjaciela mogłoby załamać wielu, ona znajdzie w sposób, by oddać mu sprawiedliwość. Jak policja nie będzie chciała pomóc, to zawsze można „skorzystać” z pomocy medium.

Jestem pod ogromnym wrażeniem postaci Avy – owego medium od siedmiu boleści. Patologia w najczystszym wydaniu – tylko tak można podsumować kobietę i jej wpływ na otoczenie. Co znamienne, jej śmierć przynosi w ostatecznym rozrachunku wyzwolenie powiązanym z nią osobom i pomaga rozwikłać zagadkę morderstwa Dennis’a, które początkowo było uznane za nieszczęśliwy wypadek.

Całość obrazu uzupełniają trzy małżeństwa, z których jedno da schronienie osieroconym dzieciom, a dwa pozostałe każą czytelnikowi myśleć, że „miłość” nazbyt często zakłada stroje różnorakiej przemocy. Ach, jeszcze mamy terroryzowanego przez mamcię starego kawalera, wielbiciela zjawisk paranormalnych.

Interakcje między postaciami, ich postawy wobec trudności, tajemnice, które kryją pod maską przyzwoitości sprawiają, że kryminały pani Graham czyta się z wielką przyjemnością. Autorka celuje w uwypuklaniu tych rzeczy, które wszyscy najchętniej schowaliby głęboko. Dodatkowo w fabułę został wpleciony zaskakujący wątek paranormalny. Brakowało mi tylko większej obecności Barnaby’ego i Troy’a. Było ich stanowczo za mało, a gdy panowie się pojawiali, czuć było pewne zmęczenie materiału – Barnaby myśli o emeryturze, a Troy nadal jest sobą, choć rzadziej musi zaglądać do encyklopedii córki.

Mimo to jestem usatysfakcjonowana ostatnim spotkaniem z detektywami i mam nadzieję, że podobnie jak to miało miejsce w przypadku książek pani Graham, jeszcze nieraz przypadkowo trafię, na serię kryminałów, które oprócz tajemniczych zbrodni, będą interesującym portretem małych społeczności.

„Duch w machinie” to niestety ostatnia odsłona dokonań nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a. Jednak pisarka mniej niż zwykle skupia się na policjantach i ich życiu osobistym.

Jak zwykle u pani Graham bardzo rozbudowana jest warstwa obyczajowa powieści. Pojawia się kilka odrębnych wątków, które są połączone pajęczymi nićmi subtelnych zależności, czasami...

Świetna!

Świetna!